«ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΟΥ»

Γράφει ένας από τους τρεις διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Ο Τίμιος Σταυρός είναι για μας τους Χριστιανούς το σύμβολο της νίκης και του θριάμβου, σύμβολο θυσίας και αγιασμού. Ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση λειτουργούν ως δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ζωή των πιστών χριστιανών. Είναι σύμβολο ιερό, που καθαγιάστηκε με την σταυρική θυσία του Κυρίου και Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού.
Πριν από 2.000 χρόνια, στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο σταυρός ήταν η έσχατη ποινή καταδίκης, ντροπής, τιμωρίας και εξευτελισμού ενός ανθρώπου. Πάνω στον σταυρό θανάτωαναν τους εγκληματίες και ο θάνατος ήταν ατιμωτικός. Όμως, μετά τα πάθη του Χριστού, ο Σταυρός της Σταύρωσης έγινε σύμβολο θυσιαστικής αγάπης και συγχώρησης και πηγή αγιασμού και απολυτρώσεως για εμάς τους Χριστιανούς.
Οι Εβραίοι, μετά την Σταύρωση του Χριστού, πέταξαν το ξύλο του Σταυρού, όπου το βρήκε με θαυματουργικό τρόπο η μητέρα του Αγίου & Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Αγία Ελένη 300 περίπου χρόνια αργότερα σκεπασμένον με σκουπίδια. Στο σημείο εκείνο η Αγία Ελένη έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό.
Ο Τίμιος Σταυρός όπως ψάλλει και ένας ύμνος της Εκκλησίας μας, είναι ο φύλακας όλης της οικουμένης, η ωραιότητα της Εκκλησίας, η δύναμη των Βασιλέων, το στήριγμα των πιστών, η δόξα των Αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων.
Ο Τίμιος Σταυρός είναι το όργανο της σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός, με το σταυρικό Του θάνατο, νίκησε τον θάνατο, εξουδετέρωσε την δύναμη του διαβόλου, άνοιξε και πάλι τον Παράδεισο και μας δώρισε την αγιαστική και λυτρωτική Του Χάρη, την οποία συνεχώς λαμβάνουμε μέσα στην Εκκλησία Του, δια των Ιερών Μυστηρίων.
Όμως Σταυρός είναι κάτι άλλο: Άρνηση του εαυτού μας, του εγώ μας, ανάληψη των ευθυνών μου και ακολουθείν τον Χριστό. Άρα όλοι μας, ο καθένας προσωπικά, κουβαλούμε έναν βαρύ Σταυρό. Σταυρώνουμε έτσι τον κακό εαυτό μας, τα πάθη και τις αδυναμίες μας και βιώνουμε με συνέπεια την ζωή του Χριστού. Πιστεύουμε στη θεότητά Του, δεχόμαστε με προθυμία την διδασκαλία Του, εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στην αγάπη Του και στο έλεός Του, αγωνιζόμαστε με επιμονή και υπομονή για τον αγιασμό και την σωτηρία μας.
Και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σταυρός αποτελεί καθημερινότητα. Ξεκινούμε το πρωί από το σπίτι μας κάνουμε το σημείο του Σταυρού, όταν ξυπνήσουμε, πριν κοιμηθούμε, πριν φάμε, αφού φάμε, όταν ανεβαίνουμε στο όχημα μας, όταν πάμε κάπου, όταν υπάρχει κίνδυνος, όταν βρισκόμαστε στην Εκκλησία. Άρα είναι καθημερινότητα, καθημερινή έκφραση πίστης.
Όμως ο Σταυρός υπάρχει και στην τιμημένη Σημαία μας, στα πηλήκια των Αξιωματικών, στα εθνικά μας σύμβολα.

Ο Σταυρός πρέπει να είναι τιμή μας, καύχημά μας και δύναμή μας καθώς είναι το ισχυρότερο όπλο κάθε Χριστιανού και το μεγαλύτερο βοήθημα σε κάθε στιγμή της ζωής μας. ΑΠό την στιγμή που βαπτιστήκαμε φοράμε Σταυρό. Τον φοράμε για σταύρωση των παθών, για δύναμη, στηριγμό, φωτισμό, ενίσχυση, πίστη και κατεύθυνση. Μία κατεύθυνση που δείχνει ότι ο Θεός σταυρώθηκε για μας και για τις αμαρτίες μας από υπεραγάπη. Μας δείχνει ότι και εμείς, από την στιγμή που ντυθήκαμε τον Χριστό πρέπει να σηκώσουμε τον δικό μας βαρύ σταυρό.

Ο Σταυρός να στολίζει το σπίτι μας και το γραφείο μας. Ο Σταυρός να κρέμεται πάντα στο στήθος μας και όχι σκέτες αλυσίδες, κοκαλάκια και χάνδρες… Με το σημείο του Σταυρού να αρχίζουμε κάθε εργασία μας και κάθε εκδήλωση της ζωής μας. Και ποτέ να μην φθάνουμε στο μεγάλο αμάρτημα να βλασφημούμε τον ζωοποιό Σταυρό. Αλλά με πολύ σεβασμό, με πίστη και ευλάβεια να προσευχόμαστε και να ζητάμε την βοήθεια, τον φωτισμό και την ενίσχυση του Τιμίου Σταυρού, με την τόσο ζωντανή ευχή της Εκκλησίας μας: «ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΟΥ»!
Και εν ενί στόματι και μιά καρδία ας ψάλλουμε χαίροντες το απολυτίκιο της εορτής: «Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα».