Γράφει ο "Εθνικός Αγωνιστής" (προφίλ fb).
Σας παραθέτω την προσωπική αφήγηση του Γεωργίου Α’ κατά την υποδοχή του στην Αθήνα, την 18 Οκτωβρίου 1863, όπως την αναπολεί ένα απόγευμα που κατέβαινε με την άμαξα από το Τατόι στην Κηφισιά.
Μεταξύ των συνοδών του Βασιλέως ήταν τότε και ο παλιός υπασπιστής του, στρατηγός Αντώνιος Πάλλης, όπου χάρη στην ευγενή του αφήγηση, οφείλετε το παρακάτω άρθρο.
“O Βασιλεύς εκείνο το απόγευμα, ενώ η άμαξα περνούσε τις πευκοστοιχίες του κατηφορικού δρόμου προς Κηφισσίαν δρόμου, είχε εξαιρετική διάθεση.
Η μνήμη του δοθείσης σχετικής αφορμής, ανεκάλεσε την ημέρα της αφίξεώς του εις την Ελλάδα, την οποία δεν ξεχνούσε ποτέ.
Διηγήθηκε λοιπόν ότι από την ημέρα εκείνη , που έγινε ανάρπαστος από τον Ελληνικό λαό στον Πειραιά και την Αθήνα, έμειναν χαραγμένα στην μνήμη του:
ο λαϊκός ενθουσιασμός, η πρώτη όψη των Αθηνών και ιδιαιτέρως των αρχαιολογικών μνημείων, τα τρόπαια της Εθνοφυλακής και κυρίως η ασυγκράτητος μανία τριακοσίων, περίπου, έφιππων αξιωματικών με τον Τριτάκην, οι οποίοι, με τα σπαθιά στα χέρια, συνωθούντο με απερίγραπτη αταξία, γύρο από την Βασιλική άμαξα. Όλοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να δουν ή και να συνομιλήσουν με τον νεαρό Βασιλιά, ο οποίος, όρθιος, καθ’όλη την διαδρομή μέχρι τον Μητροπολιτικό Ναό, έστριβε δεξιά και αριστερά, για να απαντά με χαιρετισμούς και μειδιάματα, στις ξέφρενες εκδηλώσεις του λαού.
Ο νεαρός Βασιλεύς λυπήθηκε τότε προς στιγμή, διότι, από την σύγχυση και τον συνωστισμό, τραυματίστηκε κατά λάθος, από την ξιφολόγχη ενός στρατιώτη, ένα ωραίο άλογο της αμαξάς του, το οποίο ξέζεψαν, λόγο της αιμορραγίας του, στην οδό Πειραιώς.
Έτσι η Βασιλική άμαξα κατόρθωσε να φθάσει με μόνο τρία άλογα στον Ναό της Μητρόπολης, όπου ο τότε Μητροπολίτης Αθηνών Θεόφιλος (ο άλλοτε ιεροδιάκονος του Παλαιών Πατρών Γερμανού), απήγγειλε την ιστορική προσφώνησή του.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου