ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ & ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Η παγκοσμιοποίηση είναι μία διαδικασία, μία κατάσταση που εξαιρετικά δύσκολα μπορεί να σταματήσει. Παρά κάποια και ελάχιστα πλεονεκτήματα που επέφερε στην ζωή και την επικοινωνία των ανθρώπων, η παγκοσμιοποίηση δεν παύει να είναι μία διαδικασία πολτοποίησης των λαών, μία μηχανή του κιμά για τους λαούς. Η παγκοσμιοποίηση δεν εξασφαλίζει τις βασικές ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό της ταυτότητος των ανθρώπων, την πολυμορφία των ανθρώπινων πολιτισμών αλλά αντίθετα, επιδιώκει την ισοπέδωση, την δημιουργία των ανθρώπων σε μία ανομοιογενή μάζα προβάτων. Αυτό φαίνεται και από το πείραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης που οδηγεί στην ομοσπονδιοποίηση των λαών και τέλος στην ανυπαρξία αυτοβουλίας και ανεξαρτησίας των κρατών.

Η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και η παγκοσμιοποίηση

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όμως, είναι καιρός και χρέος μας, να αντιπαραβάλλουμε το πραγματικό νόημα της παγκοσμιοποίησης ως "παγκοσμιότητα" ή "οικουμενικότητα". Δεν αιφνιδιαζόμαστε από αυτό το φαινόμενο, επαναλαμβάνω ως "παγκοσμιότητα". Η παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα αποτελούν βασικό στοιχείο της πίστεως και της προσδοκίας μας. Μία παγκοσμιότητα που θα εδράζεται στην αγάπη, την ελευθερία, την ειρήνη χωρίς να καταργεί τον άνθρωπο ως μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα αλλά και χωρίς αυτός ο άνθρωπος να είναι κλεισμένος στο κουκούλι του "εγώ". Διότι ο άνθρωπος οφείλει να υπερβεί το εγώ και να γίνει και να εγκολπωθεί το "εμείς", μακριά από μικροσυμφέροντα και ανώφελες ιδιοτέλειες. Μέσα στο "εμείς" υπάρχει η σωτηρία. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο άνθρωπος προσδιορίζεται από την συνύπαρξη του με τους άλλους ανθρώπους. Χωρίς τους άλλους δεν θα ήταν τίποτα!
Αυτά όμως τα 2 στοιχεία (της μοναδικότητας του προσώπου και του "εμείς") πολεμά λυσσωδώς η παγκοσμιοποίηση η οποία στηρίζεται στις πολυεθνικές, στους τραπεζικούς ομίλους, στον διεθνή σιωνισμό, τα παράνομα κέντρα εξουσίας και όχι στις υψηλές αρχές και αξίες που δίδαξε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και που νοηματοδοτούν την ζωή μας.
Και εδώ θα χρησιμοποιήσω τις εξής φράσεις από το βιβλίο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου "Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία": «Είναι (ο πιστός) πεπεισμένος ότι το γνήσιο θρησκευτικό βίωμα έχει τη δύναμη να συμβάλει αποφασιστικά σε δημιουργικές επεμβάσεις, βασιζόμενο στις αιώνιες αρχές σεβασμού του κάθε ανθρώπινου προσώπου, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Να προσφέρει νόημα στη ζωή του ανθρώπου και υπέρβαση της αγωνίας του θανάτου. Η οικουμενικότητα είναι μέσα στο αίμα των ορθοδόξων [...]. Στη θέση μιας παγκοσμιοποιήσεως που μετατρέπει λαούς και ανθρώπους σε πολτό χρήσιμο για τους οικονομικούς σκοπούς μιας ανώνυμης ολιγαρχίας, το ορθόδοξο βίωμα και όραμα προτείνει και καλεί σε προσπάθεια για κοινωνία αγάπης. Το αυθεντικά χριστιανικό είναι: Να πιστεύει κανείς εκεί όπου όλα φαίνονται χωρίς ελπίδα, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι τελικά κάποιος Άλλος ρυθμίζει την εξέλιξη του σύμπαντος [...]. Να ζει με τη βεβαιότητα ότι η παγκόσμια κοινωνία αγάπης ελευθέρων προσώπων είναι ιδανικό για το οποίο αξίζει να αγωνίζεται. Να δρα δημιουργικά στο τοπικό με προοπτική το παγκόσμιο, να ανταποκρίνεται υπεύθυνα στο συγκεκριμένο χρέος με προσανατολισμό και σκοπό ζωής το Άπειρο - τον Θεό της Αγάπης».

Επίλογος
Αυτή είναι η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Και πρέπει όλοι μαζί, ως Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού με κεφαλή της αυτόν που σταυρώθηκε για μας τους ανθρώπους και το κήρυγμα της αλήθειας να αγωνιστούμε γι΄ αυτήν την κατεύθυνση. Τότε η ανθρώπινη κοινωνία θα γίνει κοινωνία ειρήνης και αγάπης αλλά για να διαφυλαχθεί και να διατηρηθεί χρειάζεται διαρκή επαγρύπνηση και σωστή κατήχηση, διότι δεν είναι άπιαστο όνειρο ή μία ονειροπόλος φαντασία αλλά μία δυνάμει πραγματικότητα που χρειάζεται δύσκολο, επίμονο και κοπιώδη αγώνα.