Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ 8η ΗΜΕΡΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΑΠΤΙΣΗ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Υπάρχει μεγάλη σύγχυση και ανυπαρξία κατήχησης στους αδελφούς μας Ορθοδόξους Χριστιανούς. Πολλοί εξ αυτών θεωρούν το μέγα μυστήριο της Βάπτισης ως μία κοινωνική τελετή, για να μην πω φιέστα, ονοματοδοσίας του παιδιού, όπου κατά την ώρα της τέλεσης του μυστηρίου γίνεται η χάβρα των Ιουδαίων. Φασαρία, ομιλίες, σχόλια, κουτσομπολιό. Και όμως η ιερή αυτή ώρα, δεν ώρα ομιλίας είναι ώρα προσευχής για το παιδί που βαπτίζεται.

Τι είναι το Βάπτισμα
Κατ΄ αρχήν Βάπτισμα δεν είναι ονοματοδοσία. Βάπτισμα σημαίνει κάθαρση. Ο άνθρωπος που βαπτίζεται, αποτάσσει τον διάβολο και τον παλαιό εαυτό που ήταν συνημένος με το προπατορικό αμάρτημα συμβολικά, ενδύεται πραγματικά τον Χριστό και γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού: της Εκκλησίας. Ο άνθρωπος απαλλάσσεται από την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος και γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. "Σύμφυτος" με το θάνατο, την ταφή και την Ανάσταση του Σωτήρα (Ρωμ. στ΄, 3, 4΄Κολ. Β΄, 12). Πραγματοποιείται με την τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας ή του βαπτιστηρίου στο όνομα της Αγίας Τριάδος. (Η κατάδυση συμβολίζει το θάνατο και την ταφή του Χριστού και η ανάδυση την ανάσταση και την αναγέννηση μαζί Του). Με το βάπτισμα ο πιστός γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ; 19), το θετό παιδί του Πατέρα (Γαλ. δ΄, 5 καί εξ.), ο αδελφός και συγκληρονόμος του Χριστού, που ζει από τη ζωή του Χριστού και μέλλει να μοιραστεί τη δόξα Του (Ρωμ.η΄, 2.9.10.17΄ Εφ. β΄, 6).
Το Βάπτισμα το συνέστησε ο ίδιος ο Κύριος πριν την Ανάληψη Του, όταν είπε στους μαθητές Του: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. κη'19).
Το βάπτισμα ανάγκης, (το αεροβάπτισμα), γίνεται στον αέρα, όταν το παιδί κινδυνεύει να πεθάνει. Υψώνεται τρίς στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ενώ προηγουμένως έχουμε πει: βαπτίζεται ο δούλος του Θεού τάδε. Τελείται από κάθε πιστό άνδρα ή γυναίκα

Ευχή 8ης ημέρας
Το όνομα στον νέον άνθρωπο δεν δίνεται την ημέρα της Βάπτισης. Δίνεται (πρέπει να δίνεται) την 8η ημέρα από την γέννηση του με ειδική ευχή που έχει συντάξει η Εκκλησία μας γι΄ αυτόν τον σκοπό. Υπάρχει συμβολισμός για την 8η ημέρα. Η άχρονη περίοδος που θ’αρχίσει με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, δηλ. η Αιωνιότητα. Αυτή θα είναι και η ολοκλήρωση του δημιουργικού έργου του Θεού (7 δημιουργικές μέρες + 1 = 8 ). Το επταδικό σύστημα των επτά ημερών έσπασε με την Ανάσταση του Χριστού που έγινε την πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο (7+1=8 ), δηλ. την Κυριακή, που θεωρείται 8η Ημέρα. Μ’αυτό τον τρόπο περάσαμε στην ημέρα της αιωνιότητας, η οποία θα γίνει πραγματικότητα με την κοινή Ανάσταση. Κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία συμμετέχουμε στην «Ευλογημένη Βασιλεία» του Τριαδικού Θεού και προαπολαμβάνουμε τη ζωή καί τη χαρά της ένδοξης Αιωνιότητας, της πραγματικής και με την Θεία Κοινωνία προγευόμαστε την Βασιλεία του Θεού.
Η μητέρα λοιπόν την 8η ογδόη ημέρα πηγαίνει με το ογδοήμερο νεογνό στην Εκκλησία και ο Ιερέας διαβάζει την ευχή την οποία και σας την παραδίδουμε να την διαβάσετε και από το πρωτότυπο και από την μετάφραση:

Η ευχή από το πρωτότυπο
Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τρισάγιον. Δόξα. Καὶ νῦν. Παναγία Τριάς. Κύριε, ἐλέησον (γ´). Δόξα. Καὶ νῦν. Πάτερ ἡμῶν. Ὅτι σοῦ ἐστιν.
Τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἡμέρας ἢ τοῦ Ἁγίου του Ναοῦ, ἔπειτα:
Τῇ πρεσβείᾳ, Κύριε πάντων τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος οἰκτίρμων.
Μετὰ ὁ Ἱερέας σφραγίζει τὸ μέτωπο, τὸ στόμα καὶ τὸ στῆθος τοῦ βρέφους καὶ λέει τὴν ἑπόμενη εὐχή:
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σοῦ δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμεν· Σημειωθήτω τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου (τόνδε), καὶ σημειωθήτω ὁ Σταυρὸς τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς διαλογισμοῖς αὐτοῦ, εἰς τὸ φυγεῖν τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καὶ πᾶσαν τὴν πονηράν ἐπιβουλήν τοῦ ἐχθροῦ, ἀκολουθεῖν δὲ τοῖς προστάγμασί σου. Καὶ δός, Κύριε, ἀνεξάρνητον μεῖναι τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον ἐπ᾿ αὐτόν, συναπτόμενον ἐν καιρῷ εὐθέτῳ τῇ ἁγίᾳ σου Ἐκκλησίᾳ καὶ τελειούμενον διὰ τῶν φρικτῶν Μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ σου· ἵνα, κατὰ τὰς ἐντολάς σου πολιτευσάμενος καὶ φυλάξας τὴν σφραγῖδα ἄθραυστον, τύχῃ τῆς μακαριότητος τῶν ἐκλεκτῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ᾿ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μετὰ ὁ Ἱερέας παίρνει τὸ παιδὶ στὰ χέρια του, πηγαίνει μπροστὰ στὶς πύλες τοῦ Ναοῦ ἢ στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, κάνει τὸ σημεῖο τὸ σταυροῦ κρατώντας τὸ βρέφος καὶ λέει:
Χαῖρε, κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σύ, Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.
Ἀπόλυση.

Σε μετάφραση μόνο η ευχή:
Κύριε Θεέ μας σὲ παρακαλοῦμε. Ἂς φανερωθεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου ἀπάνω στὸν (ἢ στὴν) δοῦλο Σου (τὸ ὄνομα τοῦ παιδιοῦ), καὶ ἂς σημειωθεῖ ὁ σταυρὸς τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ στὴν καρδία καὶ στὶς σκέψεις αὐτοῦ τοῦ βρέφους, ὥστε νὰ ξεφύγει ὅσα εἶναι μάταια σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἄλλα καὶ ἀπὸ κάθε ἐπίθεση τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ ἀκολουθεῖ τὶς ἐντολές Σου. Κάνε Κύριε νὰ μείνει ἀνεξίτηλο τὸ ὄνομά Σου τὸ ἅγιο ἀπάνω του, ὥστε νὰ ἑνωθεῖ κατὰ τὸν κατάλληλο χρόνο τῆς βαπτίσεώς του μὲ τὴν Ἁγία Σου Ἐκκλησία καὶ νὰ τελειοποιηθεῖ μὲ τὰ φρικτὰ μυστήρια Σου. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ φυλάξει τὴν σφραγῖδα τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ἄθραυστη ζώντας κατὰ τὶς ἐντολές Σου ὥστε τὴν ἐπουράνιο Βασιλεία Σου νὰ τὴν χαρεῖ μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Σου. Ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ πετύχει μὲ τὴν χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος εἶναι Αὐτὸς ποὺ εὐλογεῖ, ὁ Ἀγαθὸς καὶ αὐτὸς ποὺ δίνει Ζωὴ τώρα καὶ πάντοτε καὶ εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΖΕΙ;

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Έξαλλος και υβριστικός ο Πρετεντέρης...
Αν είναι δυνατόν. Ο δημοσιοκάφρος της διαπλοκής, ο μεγαλύτερος τηλεοπτικός προπαγανδιστής της αβασιλεύτου μεταπολίτευσης, ο εντολοδόχος του "Συγκροτήματος Λαμπράκη" και του Μπόμπολα, ο μισθοδοτούμενος με άνω των 300.000 ευρώ ετησίως, ο Γιάννης Πρετεντέρης όχι μόνο να εξαπολύει προπαγάνδα αλλά να βρίζει τον πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής Στάθη Μπούκουρα και μάλιστα υπέρ ποιου;;; Του Ανδρέα Παπανδρέου!
Όλα αυτά σ΄ ένα πρόσφατο δελτίο ειδήσεων του Mega.

Διαβάστε το δημοσίευμα του "koolnews.gr" και θα καταλάβετε:
"Εναντίον των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ξέσπασε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA ο Γιάννης Πρετεντέρης με αφορμή τα όσα είπε χθες από το βήμα της Βουλής ο προφυλακισμένος τέως βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Στάθης Μπούκουρας.
Την οργή του δημοσιογράφου προκάλεσε η στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην αναφορά του Μπούκουρα ότι τον «έκανε εθνικιστή ο Ανδρέας Παπανδρέου με την φράση του "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες"».
Εν εξάλλω ο Γιάννης Πρετεντέρης ανέφερε συζητώντας με τον Παύλο Τσίμα και την Όλγα Τρέμη:
«Είναι δυνατόν να αφήνουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να πιάνει στο στόμα του ο Μπούκουρας τον Ανδρέα Παπανδρέου; Να λέει στη Βουλή ότι εκείνος τον έκανε εθνικιστή και να μην αντιδρά κανένας. Τόσο κότες είναι πια οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μπροστά στον Μπούκουρα; Κι αντί γι αυτό να τρέχουν να τον παρηγορήσουν κιόλας;» 

Μάλιστα τον χαρακτήρισε και "γελοίο υποκείμενο" τον κ. Μπούκουρα. 
* Πρώτον, δεν προσβάλλουμε τοιουτοτρόπως έναν άνθρωπο που το μοναδικό του έγκλημα είναι επειδή ήταν... "Χρυσή Αυγή".
* Δεύτερον, ποιος είναι ο Πρετεντέρης που πληρώνεται ουσιαστικά από ΄μας με χιλιάδες ευρώ (την τελευταία διετία απέκτησε 700.000 ευρώ!!!) για να λέει ψέματα.
* Τρίτον, ποιος είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου;;; Ένας άνθρωπος που αργυρώνητα οδήγησε στην ανωμαλία του 1965-67, που ως πρωθυπουργός χρεοκόπησε τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οικονομικά του κράτους τα έκανε κρατικό μυστικό, που τσέπωσε τις χορηγήσεις των ΜΟΠ, που έκανε τον αγρότη τεμπέλη, που έκτισε βίλα στην Μιμή 4.500.000.000 δραχμών κ πόσα άλλα. Αυτός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Συγκρότημα Λαμπράκη
Τα παιδιά του Συγκροτήματος Λαμπράκη
Το συγκρότημα Λαμπράκη είναι ένα από τα σημαντικότερα καθοδηγητικά πολιτικά επιτελεία της ελληνικής ολιγαρχικής τάξης. Τα ΜΜΕ που διαθέτει (MEGA, Το Βήμα, Τα Νέα), έχουν τον ρόλο της πολιτικής εξαπάτησης και παραπλάνησης του ελληνικού λαού και αποτελούν μέσα παραγωγής πολιτικής γραμμής για τους ολιγάρχες και τους κάθε φορά πολιτικούς της υπηρέτες. Είναι το συγκρότημα που επηρεάζει κατά πολύ κυβερνήσεις, που ελέγχει πολιτικές ηγεσίες και κόμματα, που αλλάζει σαν το χαμαιλέοντα πολιτικά προσωπεία, για να ελέγξει ή να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις. Είναι το συγκρότημα που έχει παίξει τον πλέον βρωμερό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Η ιστορία του συγκροτήματος ξεκινάει από το 1922, όταν εκδίδεται το «Ελεύθερο Βήμα». Υπεύθυνο για την προπαγάνδα εις βάρος της βασιλικού θεσμού, αναμεμειγμένο στην προδοσία της Μικράς Ασίας (1922) και της Κύπρου (1974), όργανο ηγετοποίησης Ελ. Βενιζέλου, Κων/νου Καραμανλή και Αν. Παπανδρέου κλπ με αποτέλεσμα οι Έλληνες να έχουν καταντήσει πρόβατα που αντιμετωπίζουν μοιρολατρικά την πορεία του τόπου και της ζωής των.

Επίλογος
Οι μάσκες πέφτουν. Εμείς πρέπει όμως να αντιδράσουμε για να καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου και της συνειδήσεώς μας και του δικαστηρίου!

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Γ. ΚΥΡΤΣΟΣ: «ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΣΑΜΑΡΑΣ & ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»



«Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος εκφράζουν την απόλυτη εξάρτηση από τη διαπλοκή και παίρνουν αποφάσεις που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος».

kirtsos samarasΌχι, το παραπάνω απόσπασμα δεν προέρχεται από κάποιο στέλεχος ή βουλευτή της αντιπολίτευσης, ούτε βέβαια από κάποιον αγανακτισμένο πολίτη. Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο με τίτλο "Αγανακτήστε, αλλά τολμήστε" του υποψηφίου ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργου Κύρτσου.
Και αν αυτή είναι η άποψη ενός προσώπου που συμπαρατάσσεται με τον Αντώνη Σαμαρά, τότε τι πρέπει να υποστηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η οποία στενάζει υπό το βάρος της καταστροφικής πολιτικής που επιβάλλει η τρόικα και εκτελούν με σχεδόν σαδιστικό τρόπο σε βάρος της ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και η ουρά του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος;;;
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος πρόσφατα αμφισβήτησε την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για τις σχέσεις του ακροδεξιού πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, με τη διαπλοκή. Γράφει στη σελίδα 420 ο Γιώργος Κύρτσος: «Ο κ. Σαμαράς θεωρείται πολύ καλός στην καλλιέργεια προσωπικών σχέσεων με τους «βαρόνους» των ΜΜΕ και των επιχειρήσεων και στην προσαρμογή προς τις υποδείξεις. Μέχρι και οι εκλογικές λίστες της ΝΔ αξιοποιήθηκαν για να διευκολυνθεί η συνεννόησή του με ισχυρούς παράγοντες των ΜΜΕ και του επιχειρηματικού κόσμου". Και συμπληρώνει «Την κατάσταση περιπλέκει για την κυβέρνηση Σαμαρά και τους διαπλεκόμενους υποστηρικτές της η πολιτική, εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν συμμετέχει στο παραδοσιακό παιχνίδι που τόσο συνέβαλε στην υπερχρέωση και στη χρεοκοπία της Ελλάδας».
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός και για την προνομιακή μεταχείριση, αλλά και για το "παιχνίδι" που παίζουν υπέρ του Σαμαρά και της συγκυβέρνησης τα περισσότερα ΜΜΕ.
Όπως γράφει:
«Είναι κοινό μυστικό ότι τα περισσότερα ΜΜΕ που έχουν μεγάλη επιρροή στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης παίζουν το επικοινωνιακό παιχνίδι με τους όρους που εξυπηρετούν την κυβέρνηση Σαμαρά. Το μιντιακό σύστημα έχει σήμερα τεράστια συμβολή στη διαμόρφωση και την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής, και οι βαρόνοι των ΜΜΕ συνεννοούνται πολύ καλύτερα με τον κ. Σαμαρά απ' ότι με τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Καραμανλή στο παρελθόν».
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν τα όσα γράφει για τα ψέμματα που έχει πει προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς στον ελληνικό λαό, που οδήγησαν στην υφαρπαγή της ψήφου: «Ψεύτικες σχεδόν όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις Σαμαρά. Εφαρμόζει τα αντίθετα από αυτά που περιέγραφε στο 'γαλάζιο' κυβερνητικό πρόγραμμα των 18 σημείων" και συμπληρώνει παρακάτω ότι "Μια απλή αναφορά στα βασικά σημεία του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ αναδεικνύει την πρωτοφανή απόσταση που χωρίζει το κυβερνητικό πρόγραμμα του Ιουνίου από την κυβερνητική πολιτική του Σεπτεμβρίου. Έχουμε να κάνουμε με μία μεθοδευμένη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος που δεν έχει όμοιά της στην ιστορία της προκλητικά ασυνεπούς πολιτικής τάξης και οδηγεί σε δυναμικές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις».
Μεγάλο επίσης ενδιαφέρον έχουν τα όσα αποκαλύπτει ο Γιώργος Κύρτσος για τις μεθοδεύσεις που ακολουθεί το Μέγαρο Μαξίμου και η ακροδεξιά κλίκα που κατοικοεδρεύει σε αυτό, προκειμένου να εξουδετερώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους, αλλά και το πως εξυπηρετούν πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα:
«Στην αντίληψη του Μαξίμου το ΣΔΟΕ και οι άλλες υπηρεσίες δεν είναι μηχανισμοί για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φορολοκλοπής, αλλά μηχανισμοί άσκησης πολιτικής πίεσης και συναλλαγής σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος....Για όσο διάστημα η κυβέρνηση Σαμαρά αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας, θα σκηνοθετούνται συνδικαλιστικές και πολιτικές αναμετρήσεις που θα εξυπηρετούν πολιτικά ή και επιχειρηματικά συμφέροντα, δεν θα οδηγούν όμως στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης που έχει εκδηλωθεί».
Στο απυρόβλητο δεν μένει και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος: «Η θεωρία της αλλοίωσης της λίστα (Λαγκάρντ) μετέτρεψε τον κ. Παπακωνσταντίνου στον τέλειο, από πολιτική άποψη, κατηγορούμενο και τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος ζημίωσε με τον ίδιο ακριβώς ζήλο τα συμφέροντα του δημοσίου, σε... θύμα πολιτικής σκευωρίας. Όλα αυτά βέβαια για τις ανάγκες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και συνέχισης της φορολογικής και οικονομικής προστασίας πανίσχυρων κυκλωμάτων που επηρεάζουν με΄σω των πολιτικών μας τις εξελίξεις», αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων στο βιβλίο του ο Γιώργος Κύρτσος.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Έχει κανείς λόγο να αμφισβητήσει τον Γιώργο Κύρτσο, ο οποίος αποτελεί προσωπική επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά;;;

Πηγή: spirospero.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ & ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0BitzvcXFL-0iVb4caZ7bCTn0rBwJXYchIxSEGAdEDC0fiG4EIgZf1uTsIh-cGUUQXj9f7sQarIUxuhcQshnZEfIEDCvpRw6XYcyNRljAoTifkpIZ5cgBIjaWS7s0tIvR3CvIYORs99YH/s400/ti-kanoume-tora-oxi-stin-pagkosmiopoiisi.jpgΗ παγκοσμιοποίηση είναι μία διαδικασία, μία κατάσταση που εξαιρετικά δύσκολα μπορεί να σταματήσει. Παρά κάποια και ελάχιστα πλεονεκτήματα που επέφερε στην ζωή και την επικοινωνία των ανθρώπων, η παγκοσμιοποίηση δεν παύει να είναι μία διαδικασία πολτοποίησης των λαών, μία μηχανή του κιμά για τους λαούς. Η παγκοσμιοποίηση δεν εξασφαλίζει τις βασικές ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό της ταυτότητος των ανθρώπων, την πολυμορφία των ανθρώπινων πολιτισμών αλλά αντίθετα, επιδιώκει την ισοπέδωση, την δημιουργία των ανθρώπων σε μία ανομοιογενή μάζα προβάτων. Αυτό φαίνεται και από το πείραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης που οδηγεί στην ομοσπονδιοποίηση των λαών και τέλος στην ανυπαρξία αυτοβουλίας και ανεξαρτησίας των κρατών.

Η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και η παγκοσμιοποίηση
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2011/12/%CE%9A%CE%A5%CF%81....jpgΩς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όμως, είναι καιρός και χρέος μας, να αντιπαραβάλλουμε το πραγματικό νόημα της παγκοσμιοποίησης ως "παγκοσμιότητα" ή "οικουμενικότητα". Δεν αιφνιδιαζόμαστε από αυτό το φαινόμενο, επαναλαμβάνω ως "παγκοσμιότητα". Η παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα αποτελούν βασικό στοιχείο της πίστεως και της προσδοκίας μας. Μία παγκοσμιότητα που θα εδράζεται στην αγάπη, την ελευθερία, την ειρήνη χωρίς να καταργεί τον άνθρωπο ως μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα αλλά και χωρίς αυτός ο άνθρωπος να είναι κλεισμένος στο κουκούλι του "εγώ". Διότι ο άνθρωπος οφείλει να υπερβεί το εγώ και να γίνει και να εγκολπωθεί το "εμείς", μακριά από μικροσυμφέροντα και ανώφελες ιδιοτέλειες. Μέσα στο "εμείς" υπάρχει η σωτηρία. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο άνθρωπος προσδιορίζεται από την συνύπαρξη του με τους άλλους ανθρώπους. Χωρίς τους άλλους δεν θα ήταν τίποτα!
Αυτά όμως τα 2 στοιχεία (της μοναδικότητας του προσώπου και του "εμείς") πολεμά λυσσωδώς η παγκοσμιοποίηση η οποία στηρίζεται στις πολυεθνικές, στους τραπεζικούς ομίλους, στον διεθνή σιωνισμό, τα παράνομα κέντρα εξουσίας και όχι στις υψηλές αρχές και αξίες που δίδαξε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και που νοηματοδοτούν την ζωή μας.
Και εδώ θα χρησιμοποιήσω τις εξής φράσεις από το βιβλίο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου "Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία": «Είναι (ο πιστός) πεπεισμένος ότι το γνήσιο θρησκευτικό βίωμα έχει τη δύναμη να συμβάλει αποφασιστικά σε δημιουργικές επεμβάσεις, βασιζόμενο στις αιώνιες αρχές σεβασμού του κάθε ανθρώπινου προσώπου, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Να προσφέρει νόημα στη ζωή του ανθρώπου και υπέρβαση της αγωνίας του θανάτου. Η οικουμενικότητα είναι μέσα στο αίμα των ορθοδόξων [...]. Στη θέση μιας παγκοσμιοποιήσεως που μετατρέπει λαούς και ανθρώπους σε πολτό χρήσιμο για τους οικονομικούς σκοπούς μιας ανώνυμης ολιγαρχίας, το ορθόδοξο βίωμα και όραμα προτείνει και καλεί σε προσπάθεια για κοινωνία αγάπης. Το αυθεντικά χριστιανικό είναι: Να πιστεύει κανείς εκεί όπου όλα φαίνονται χωρίς ελπίδα, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι τελικά κάποιος Άλλος ρυθμίζει την εξέλιξη του σύμπαντος [...]. Να ζει με τη βεβαιότητα ότι η παγκόσμια κοινωνία αγάπης ελευθέρων προσώπων είναι ιδανικό για το οποίο αξίζει να αγωνίζεται. Να δρα δημιουργικά στο τοπικό με προοπτική το παγκόσμιο, να ανταποκρίνεται υπεύθυνα στο συγκεκριμένο χρέος με προσανατολισμό και σκοπό ζωής το Άπειρο - τον Θεό της Αγάπης».

Επίλογος
Αυτή είναι η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Και πρέπει όλοι μαζί, ως Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού με κεφαλή της αυτόν που σταυρώθηκε για μας τους ανθρώπους και το κήρυγμα της αλήθειας να αγωνιστούμε γι΄ αυτήν την κατεύθυνση. Τότε η ανθρώπινη κοινωνία θα γίνει κοινωνία ειρήνης και αγάπης αλλά για να διαφυλαχθεί και να διατηρηθεί χρειάζεται διαρκή επαγρύπνηση και σωστή κατήχηση, διότι δεν είναι άπιαστο όνειρο ή μία ονειροπόλος φαντασία αλλά μία δυνάμει πραγματικότητα που χρειάζεται δύσκολο, επίμονο και κοπιώδη αγώνα.

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

img001Οι γιατροί του Αιγαίου επισκέφτηκαν την Κυριακή 4 Μαίου 2014 την Σίκινο για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους κατοίκους του νησιού. Η RAC S.A ήταν εκεί με τον εκπρόσωπο της κ. Βαγγέλη Δημητρίου (υπεύθυνο του γραφείου της Σικίνου).
Η RAC S.A παρείχε κάθε διευκόλυνση στου Γιατρούς του Αιγαίου. Στην ομάδα των γιατρών ήταν και ο Πρίγκηπας Νικόλαος, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για την επερχόμενη τουριστική περίοδο της Σικίνου και συζήτησε με τον κ. Β. Δημητρίου ( υπεύθυνο της RAC ) για πάρα πολλά θέματα που αφορούν τον τοπικό τουρισμό. Ζήτησε να μάθει πληροφορίες για την RAC S.A και την δραστηριότητα της στις Κυκλάδες.

Σχόλιο ΔΕΡ
Η Ελληνική Βασιλική Οικογένεια οργώνει την Ελλάδα και παράσχει την βοήθεια της στους δοκιμαζόμενους Έλληνες. Ενημερώνεται, συνδράμει, δραστηριοποιείται. Γνωρίζοντας τις έννοιες αλληλεγγύη και αγάπη η Βασιλική Οικογένεια ίσταται παρά το πλευρό φιλανθρωπικών μη κερδοσκοπικών οργανώσεων και βοηθά με το ίδρυμα Άννα-Μαρία ή με όπιον άλλο τρόπο μπορεί.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΞΕΝΟΦΕΡΤΗ; ΟΧΙ!

Γράφει ο κ. Γεώργιος Μαυρογορδάτος, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Αθηνών (αποσπάσπατα).

Μετά από συστηματική πλύση εγκεφάλου τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι σημερινοί Έλληνες έχουν αποκτήσει σφοδρή προκατάληψη και πρωτόγονα αντανακλαστικά εναντίον του Βασιλικού θεσμού. Έτσι, ακόμη και σε πρόσφατη συζήτηση για την ακροδεξιά Λεπέν Τύπου, το φαινόμενο συνδέθηκε με την ύπαρξη βασιλοφρόνων στη ΝΔ το 1974, ενώ πρόκειται, βέβαια, για τελείως άσχετα ζητήματα. Τόσο τυφλή προκατάληψη μαρτυρεί (και αναπαράγει) πλήρη άγνοια όχι μόνο για το Βασιλικό θεσμό γενικά, αλλά και για την ελληνική ιστορία ειδικότερα. 
Υπήρξε τάχα «ξενόφερτη» η βασιλεία στη Νεότερη Ελλάδα; Αυτό είναι το μόνιμο αλλά εντελώς ανιστόρητο επιχείρημα, που συνήθως αρκεί για την συνοπτική απόρριψή της ή, σωστότερα, για τον εξορκισμό της. Ένα τέτοιο επιχείρημα θα είχε νόημα μόνο αν το νεοελληνικό Έθνος ΔΕΝ είχε παρελθόν (όπως π.χ. το αμερικανικό). Ωστόσο, ακόμη και αν εξαιρεθούν οι περίοδοι ξένης κατάκτησης (ρωμαϊκής και οθωμανικής), ο Ελληνισμός έζησε το μεγαλύτερο διάστημα υπό βασιλεία (ομηρική, μακεδονική, ελληνιστική, βυζαντινή). Στη διάρκεια 3.000 ετών, μοναδικό «φωτεινό διάλειμμα» υπήρξε η εξαφάνιση της βασιλείας για τέσσερις αιώνες περίπου στις αρχαίες Πόλεις-κράτη. Και τότε ακόμη, κραυγαλέα εξαίρεση υπήρξε η Σπάρτη. Με αυτό το Παρελθόν, που και οι σημερινοί Έλληνες διεκδικούν μαχητικά ως δικό τους (πρόσφατα στο πρόσωπο Μακεδόνων βασιλέων), ο χαρακτηρισμός της βασιλείας ως «ξενόφερτης» φαντάζει γελοίος ή πάντως σχιζοφρενικός. Εξάλλου, η χιλιόχρονη µοναρχική παράδοση του Βυζαντίου αποτυπώνεται ανεξίτηλα και στην Ορθοδοξία, όπως δείχνουν οι ανόητες διαµάχες για το λεγόμενο Πολυχρόνιο και την αναφορά του σε «βασιλείς». ∆εν είναι λοιπόν αλήθεια ότι η βασιλεία «επιβλήθηκε» τάχα από ξένες δυνάµεις σε ένα λαό µε δήθεν προαιώνια αντιβασιλικά γονίδια. Αρχικά, η αποδοχή της βασιλείας στη Νεότερη Ελλάδα υπήρξε σχεδόν καθολική, για προφανείς και πραγματιστικούς λόγους, τόσο εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς. Η βασιλεία εξασφάλιζε την απαραίτητη υποστήριξη Μεγάλων Δυνάμεων για την ανεξαρτησία του νεοελληνικού κράτους, αλλά και για τη μελλοντική του επέκταση. Αποτελούσε επίσης εγγύηση εσωτερικής σταθερότητας και αποτροπής ανεξέλεγκτων εµφυλίων συγκρούσεων, όπως αυτές που συνόδευσαν τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Από την πρώτη στιγµή, το 1824, οι σχετικές διαµάχες δεν αφορούσαν τον ίδιο το βασιλικό θεσµό, αλλά µόνο την επιλογή βασιλέα. 
Σαράντα χρόνια αργότερα, οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία να επιλέξουν οι ίδιοι βασιλέα στο δηµοψήφισµα του 1862. Η συντριπτική πλειοψηφία διάλεξε τότε τον πρίγκηπα Αλφρέδο της Μεγάλης Βρετανίας, δίνοντας έτσι στην κυβέρνησή της τη δυνατότητα να βρει εκείνη άλλον στη θέση του—τον µετέπειτα Γεώργιο Α΄. Παρά την αρνητική εµπειρία της βασιλείας επί Όθωνα, µόλις 93 επί συνόλου 241.202 ψηφισάντων επέλεξαν την αβασίλευτη δηµοκρατία το 1862. Ξενόφερτη υπήρξε πράγµατι (και εκ των πραγµάτων) όχι η βασιλεία, αλλά η δυναστεία—τόσο η πρώτη που δεν µπόρεσε να θεµελιώσει ο Όθων, όσο και η δεύτερη που εγκαινίασε ο Γεώργιος Α΄. Το ίδιο όµως ισχύει και σε πολλές χώρες που παραµένουν βασίλεια µέχρι σήµερα, χωρίς προοπτική πολιτειακής µεταβολής. Η βρετανική δυναστεία υπήρξε προϊόν εισαγωγής από τη Γερµανία πριν τρεις αιώνες. Η βελγική δυναστεία επίσης, πριν δύο σχεδόν αιώνες, µε ιδρυτή τον παρ’ολίγο δικό µας πρώτο βασιλέα Λεοπόλδο του Σαξ-Κοβούργου. Το πιο πρόσφατο και εύγλωττο παράδειγµα στην Ευρώπη αποτελεί η Νορβηγία. Όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1905, δεν δίστασε να επιλέξει ως βασιλέα ένα ∆ανό πρίγκηπα, παρά την εχθρότητα που τη χώριζε από τη ∆ανία µετά από αιώνες καταπίεσης των Νορβηγών από τους ∆ανούς. ∆εν εξηγείται λοιπόν η αποτυχία του βασιλικού θεσµού στη Νεότερη Ελλάδα απλώς και µόνο από το γεγονός ότι οι πρώτοι δύο βασιλείς ήσαναναγκαστικά ξένοι, αφού δεν υπήρχαν Έλληνες υποψήφιοι.
«Ντόπιο πράγµα!» φώναζαν γι’αυτόν οι πιστοί του στα συλλαλητήρια του 1916. [...] Η ισοβιότητα και η κληρονομική διαδοχή εξασφαλίζουν στη βασιλεία ένα ασυναγώνιστο πλεονέκτηµα στην εκπλήρωση συγκεκριµένης λειτουργίας:περισσότερο από οποιοδήποτε αιρετό αξίωµα, µπορεί να ενσαρκώνει την κρατική υπόσταση, συνέχεια και ανεξαρτησία.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ & ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Προλογίζει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

"Πως να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην ιστορία, δίχως ευαισθησία πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε" αναφέρει μεταξύ άλλων σε εγκύκλιό του για τις επερχόμενες εκλογές ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος. 
Ο Σεβασμιώτατος κ. κ. Νικόλαος, άνθρωπος ταπεινός με έργο, προσφορά στην Μητρόπολή του, ιδιαίτερα αγαπητός στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, βλέποντας την τραγική κατάσταση που ζούμε, διατύπωσε την ορθή στάση ενός Ορθόδοξου Χριστιανού στις επερχόμενες εκλογές. Για την καταλάβετε, διαβάστε την εγκύκλιο.

Ολόκληρη η εγκύκλιος έχει ως εξής: 

Προς τους ευσεβείς χριστιανούς της καθ’ ημάς ῾Ιεράς Μητροπόλεως
Αγαπητοί μου αδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Ήδη πέρασαν τρεις εβδομάδες από το Πάσχα, από τη γιορτή της αληθινής πανηγύρεως και της αυθεντικής ειρήνης και βρισκόμαστε πάλι μπροστά στην πρόκληση πολλαπλών αυτή τη φορά εκλογών. Ο πασχαλινός εορτασμός λαμπροφόρος, γεμάτος φως και χαρά. Η πραγματικότητα όμως και πάλι ζοφερή. Η καθημερινότητα δυσβάσταχτη, οι προοπτικές αμφίβολες, οι ελπίδες εξανεμισμένες, οι επιλογές περιορισμένες. Κρίση πρωτοφανής, προβλήματα τεράστια, πολιτευτές πολλοί, ικανοί όμως ηγέτες ελάχιστοι, ο λαός βουλιαγμένος σε σύγχυση και αθυμία. Φτώχεια, εξουθενωτικά μέτρα, ανεργία, θλίψη, αίσθηση αδιεξόδου.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι βλέπουν φως. Μάλιστα επαγγέλλονται σωτήριες λύσεις. Οι υποψήφιοι υπόσχονται. Τα ονόματα των ποικίλων παρατάξεων δίνουν μια εικόνα αισιοδοξίας. Εμείς όμως, ο λαός, ακόμη υποφέρουμε. Αυτό που βλέπουμε μας πονάει. Αυτό που φανταζόμαστε μας τρομάζει. Αυτή είναι η ορατή εικόνα της κρίσης, αυτό που φαίνεται.
Στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε ότι η κρίση είναι πνευματική. Εδώ είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό και οι ελπίδες μας είναι μόνο πνευματικές. Αυτό σημαίνει ότι και τα κριτήριά μας και οι πολιτικές μας επιλογές και η ψήφος μας πρέπει να έχουν βασικά πνευματικό υπόβαθρο. Αλήθεια, πως να ψηφίσουμε έναν άνθρωπο δίχως αρετή και τόλμη; Πως να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σοβαρότητα και αρχές, δίχως φόβο Θεού και σεβασμό στην ιστορία, δίχως ευαισθησία πίστεως, δίχως σταθερές και αξίες; Αν σε τέτοιους εμπιστευθούμε την ψήφο μας, αμαρτάνουμε.
Η αλήθεια είναι ότι η ευθύνη γενικά των πολιτικών εκπροσώπων μας είναι μεγάλη. Αυτοί μας χάλασαν. Αυτοί μας έφτιαξαν μία κοινωνία ανεκτική στα ναρκωτικά, ασεβή στα ιερά, άτονη η αναρχική στις αντιδράσεις. Αποποινικοποίησαν τη μοιχεία, νομιμοποίησαν τις αμβλώσεις, θεσμοθέτησαν τον πολιτικό γάμο και τις ανίερες συμβιώσεις, κατήργησαν την αργία της Κυριακής. Καί τώρα; Τώρα θέλουν να καίνε τους νεκρούς, να παντρεύουν άτομα του ιδίου φύλου, να παίρνουν τα όργανά μας εικάζοντας τη συναίνεσή μας, να διευκολύνουν τους ανθρώπους να φεύγουν από αυτόν τον κόσμο με πολιτική κηδεία, αδιάβαστοι, δίχως μια προσευχή, δίχως μια ευλογία για την άλλη ζωή• με μοναδική σφραγίδα ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπάκι και ένα τεράστιο ψέμα μέσα και γύρω τους.
Αλλά και η δική μας ευθύνη, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι μικρή. Η ποιότητα και το ήθος ενός λαού δεν φαίνονται από το πως επιτίθεται, αλλά από το πως γνωρίζει να αμύνεται. Από τα αντανακλαστικά του για αντίδραση. Η πραγματική κρίση φαίνεται από το ότι ως λαός δεν είχαμε σύνεση και τόλμη να αντιμετωπίσουμε την πρωτοφανή πρόκληση στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Καί τούτο διότι αποδειχθήκαμε πνευματικά γυμνοί. Συνέπεια και αυτό της αποιεροποίησης της ζωής μας. Ένας στεγνός μηδενισμός, μία ανόητη ασέβεια, ένας παθολογικός και μυωπικός εγωκεντρισμός, μια άνευρη και άκαρπη παιδεία, γκρέμισαν την πίστη μας, αποδυνάμωσαν τα ιδανικά, οδήγησαν σε ανόητες επιλογές και εξαφάνισαν κάθε ικμάδα και ίχνος τόλμης από τον λαό μας. Ένας λαός που παλινδρομεί ανάμεσα στην αγριότητα και την απάθεια, ανάμεσα στο θράσος και την ανοησία, πως, αγαπητοί μου, να αντισταθεί; Μας ρούφηξαν το αίμα κι έτσι μας πήραν και τα χρήματα και τα δικαιώματα. Καί κυρίως την αξιοπρέπεια.
Τέτοια κοινωνία μας φτιάξανε. Τέτοια κοινωνία φτιάξαμε. Καί όλα αυτά στηρίχθηκαν σε αυτούς που εκλέξαμε και σε μας που τους ψηφίσαμε. Εμείς και εγκρίνουμε και συγχωρούμε, και συχνά αδιαφορούμε. Γι’ αυτό φταίμε. «Αθυμία κατέσχε με από αμαρτωλών των εγκαταλιμπανόντων τον νόμον σου», λέγει ο ψαλμός. Με τέτοια αθυμία και βαθύ πόνο, απευθύνομαι σε όσους μπορούν να ακούσουν την αδύνατη φωνή μου, σήμερα Κυριακή του Παραλύτου.
Έχω όμως μέσα μου και μια ελπίδα. Την ελπίδα ότι θα ξυπνήσουμε. Ήρθε η ώρα για ένα γερό κόλαφο στο άθλιο σύστημα που μας ρούφηξε όλο το πνεύμα. Το κακό πρέπει να σταματήσει τώρα και ξεκάθαρα. Το κακό δε δεν είναι ποιοί τελικά θα βγούν και τι θα κάνουν. Το κακό για το οποίο θα δώσουμε λόγο στον Θεό και την ιστορία είναι τι θα κάνουμε εμείς, η υπεύθυνη ψήφος η η αδιαφορία μας.
Ας προσέξουμε πολύ σε αυτές τις εκλογές. Το μήνυμα που θα δώσουμε πρέπει να είναι πνευματικό. Μας λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να σιωπήσει. Δεν είναι δουλειά της να ταράζει τον κόσμο. Είναι όμως αποστολή της να αφυπνίζει. Γι’ αυτό και τώρα είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει. Αν πάλι σιωπήσουμε, τότε «και οι λίθοι κεκράξονται». Δεν αντέχουμε άλλο. Έχει αποστρέψει το πρόσωπό του ο Θεός από πάνω μας. Νοιώθουμε εντελώς αβοήθητοι σε έναν κατήφορο χωρίς τέρμα. Θέλουμε το φρένο της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Καί αυτό έχει να κάνει με την ψήφο μας. Εμπιστευόμαστε μόνον ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που τιμούν την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που σέβονται τον εαυτό τους, που αγαπούν την Ελλάδα πάνω από τα συμφέροντά τους, πρόσωπα τίμια και με σεβασμό στην ιερή παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε και όχι με υποτέλεια στην άθλια ταυτότητα που μας κατασκευάζουνε.
Είναι πολύ κρίσιμες αυτές οι εκλογές. Ελπίδα μας -και μάλιστα μεγάλη- είναι ότι θα δώσουν ένα σαφές και ηχηρό πνευματικό μήνυμα στην κοινωνία μας, ότι θα εκφρασθεί πνευματικά ο λαός μας. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, τότε θα σημάνουν και την αρχή της αλλαγής. Μιάς αλλαγής που και αναγκαία είναι και επιθυμητή και εφικτή. Η διαφορά από την ευλογημένη κατάσταση που όλοι επιθυμούμε είναι τεράστια. Η απόσταση πολύ μικρή. Όσο μια απόφαση πνευματική.
Ο Θεός να σας ευλογεί και να στηρίζει τον λαό και το έθνος μας. Εμείς να ψηφίζουμε κι Εκείνος να εκλέγει. Καί να φωτίζει τους ηγέτες μας «ίνα και ημείς εν τη γαλήνη αυτών ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι».

Με αναστάσιμες ευχές και αγάπη,

† ῾Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ 

ΚΟΖΑΝΗΣ κ. ΠΑΥΛΟΣ: ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑ...

Προλογίζει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Με αφορμή το αναστάσιμο μήνυμά του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ.κ. Παύλος, ένας ιεράρχης ιδιαιτέρα μορφωμένος που κοπιάζει την Μητρόπολή του και τον εν αυτή κλήρο και που προσφέρει παντοιοτρόπως έργο υπέρ αυτής, 


Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη.
Εορτάζουμε, υμνούμε και δοξολογούμε το Μέγα και μοναδικό γεγονός στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, την Ανάσταση του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, του Σωτήρος Ιησού Χριστού και εν τη αναστάσει Αυτού την ανάσταση του ανθρωπίνου γένους, την προσωπική ανάσταση ενός εκάστου! Την δική μας ανάσταση! Ο Θεός έγινε άνθρωπος. «Αυτεπάγγελτος ήλθε…» από άκραν αγάπην για το πεσμένο πλάσμα Του, το οποίο ηθέλησεν, τη συνεργεία του διαβόλου, να γίνει Θεός χωρίς τον Θεόν! Και αντ’ αυτού εγεύθη τον πνευματικό θάνατο!
Έρχεται ο Θεός δια του Σταυρού, της Ταφής και της Αναστάσεώς Του καταπατεί τον θάνατο, συντρίβει το κράτος της τυραννίας και καταργεί την μονοκρατορία του διαβόλου. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν…» ψάλλει η Εκκλησία μας και ο Αναστάς Κύριος μας προσφέρει «άλλην βιοτήν…», «την ζωήν, την χαράν, την ειρήνην, την προοπτικήν των αιωνίων αγαθών…». Αυτήν την βιοτή, της οποίας πηγή είναι ο Ίδιος.
Άνοιξε με τον Σταυρόν Του την «κεκλεισμένην πύλην της Εδέμ…», δηλαδή μας κατέστησεν και πάλιν υιούς Θεού και συγκληρονόμους της βασιλείας Του! Και δεν μπορεί κανείς, μα κανείς να μας αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα, αυτό το θείο και ουράνιο δώρο, εάν εμείς δεν το θελήσουμε. «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. 5,1), βροντοφωνεί ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Στα χέρια μας λοιπόν είναι η πνευματική ελευθερία. Στα χέρια μας είναι το χρυσό κλειδί το οποίο ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου. Μας το έδωσε η Εκκλησία μας δια του Αγίου Βαπτίσματος μας και του Αγίου Χρίσματος! «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3,27). Πήραμε τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος, «την αγάπην, την χαράν, την ειρήνην, την μακροθυμίαν, την χρηστότητα, την αγαθωσύνην, την πίστιν, την πραότητα, την εγκράτειαν» (Γαλ. 5,22).
Και διερωτάται ο κάθε νουνεχής και σοβαρός άνθρωπος, ο έχων έστω και λίγο σεβασμό στον εαυτό του, αλλά και αξιοπρέπεια και ανθρωπιά: Που πήγαν όλα αυτά στις μέρες μας; Αλήθεια, ποιός φταίει γι’ αυτήν του την κατάσταση; Οι Πατέρες, που τους αρνηθήκαμε; Η Εκκλησία μας, που την πολεμούμε; Η οικογένεια, που την διαλύσαμε; Η αξιοκρατία, που την ξεφτιλίσαμε;Η αρετή και η τιμιότητα, που τις απεμπολήσαμε; Η παιδεία, που την διαλύσαμε; Παντού βάλαμε δυναμίτες και τα ανατινάξαμε όλα. Τι μένει; Να θερίσουμε θύελλες, μια και σπείραμε παντού άγριους ανέμους. Κάναμε την Ελλάδα μας χώρα του παρά-….· παραοικονομία, παραπολιτική, παραπαιδεία, παρατρεχάμενοι, παραλίγο, παρά τρίχα, και φέραμε τη χώρα στο παρά πέντε.
Έτσι, ο Έλληνας σήμερα, βαθιά απελπισμένος και απογοητευμένος, κλαίει την μοίρα του και την κατάντια του, που δεν γιατρεύεται εύκολα με γενόσημα. Ζει ανάμεσα στην αδιαφορία, στον ωχαδερφισμό, στην παρανομία, στην αναρχία. Όλα αυτά μας έφεραν την κρίση, που μας σφίγγει τον λαιμό, έτοιμη να μας πνίξει.
Ναι, Αδελφοί μου, η κρίση είναι το αποτέλεσμα όλων όσων προαναφέραμε, είναι το αποτέλεσμα της κακής χρήσεως του αγαθού της ελευθερίας, την οποία μας χάρισε ο Αναστάς Κύριος. Δεν θέλει την ανάσταση ο σημερινός άνθρωπος, δεν του χρειάζεται ο Σωτήρας. Όλοι σήμερα είναι σωτήρες, μεσσίες, αδιαμφισβήτητες αυθεντίες! Οι πάντες απορρίπτουν τους πάντας. Ένα εγώ κατακλύζει τις κοινωνίες!
Το Πάσχα, το επαναλαμβανόμενο στην πορεία και ανακύκληση του χρόνου, η Ανάσταση του Σωτήρος μας Ιησού, Αυτού που πολλοί απορρίπτουν, έρχεται να μας θυμίζει ότι είμαστε υιοί Θεού και συγκληρονόμοι της Βασιλείας Του και όχι το τίποτα, και για τους μηδενιστές το μηδέν!
Χαιρόμαστε, όμως, διότι έστω και ολίγοι, «το μικρόν ποίμνιον» κατά το Ευαγγέλιον (Λουκ. 12,32), γνωρίζει τούτο, το χαίρεται και το απολαμβάνει πνευματικά. Είναι εκείνοι, οι οποίοι τώρα αμέσως θα επανέλθουν στον Ιερό Ναό να απολαύσουν την πρώτη και μεγάλη αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, οι οποίοι θα γίνουν συμμέτοχοι του Μυστικού Δείπνου και θα εκκεντρίσουν, δια του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, τον εαυτόν τους στο Σώμα του Κυρίου· «Γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος». Και αφού όλα συντελεσθούν, άδοντες και ψάλλοντες να επιστρέψουν στα σπίτια τους, για να απολαύσουν και την υλική τράπεζα. «Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες» σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητικό του Λόγο.
Οι πολλοί θα φύγουν άμα τω ακούσματι «Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν». Ο Χριστός, όμως, και αυτούς τους περιμένει για να τους χαρίσει την χαρά την οποία ουδείς άλλος έχει.
Αδελφοί μου και παιδιά μου, το γένος μας, το έθνος μας, έζησε, ζει και πορεύεται αιώνες και αιώνες ολόκληρους με περισσότερες μέρες λύπης, κατατρεγμού, τυραννίες, δυναστείες και παντός κακού. Κι όμως, άντεξε· και όχι μόνον, αλλά και αντέστη και ανέστη! Πως και διατί; Διότι είχε ελπίδα και άγκυρα ασφαλή τον Θεόν, τον μόνο και μοναδικό και αδιαμφισβήτητο Σωτήρα, τον αναστάντα Κύριο. Ας τον αγκαλιάσουμε και πάλι, ας τον αγαπήσουμε και ας τον εμπιστευθούμε.
Και μ’ αυτήν την βεβαιότητα, αυτήν την πίστη, την καθαρή και κρυστάλλινη, να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας βιωματικά, υπαρξιακά και όχι τυπικά.
Χριστός Ανέστη, Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα!
Κοζάνη, Άγιον Πάσχα 2014
Ευχέτης προς Κύριον
Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ.

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

«ΠΑΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ».

Γράφει ο βυζαντινολόγος κ. Kώστας Μ. Σταματόπουλος.

Παύλος Α΄ (1901-1964):
Στιβαρός στο πηδάλιο του σκάφους της πολιτείας, ευπρόσιτος στους πολλούς, απλός στην συμπεριφορά και στον τρόπο ζωής, άψογος σύζυγος και πατέρας, άνθρωπος του καθήκοντος έως αυτοθυσίας, και ταυτόχρονα χαρακτήρας ανοιχτός, καλόκαρδος, σπόρτσμαν και τζέντλεμαν, μουσικός υπό την στενή και την ευρεία έννοια, βαθύς γνώστης της ελληνικής παράδοσης και ταυτόχρονα κοσμοπολίτης, ενσυνείδητος ορθόδοξος χριστιανός και βασιλεύς, με πίστη πλατειά, περιχωρητική, εδραζόμενη στην δια της αγάπης επίτευξη της κοινωνίας, στην κάθετη και οριζόντια της διάσταση, ο βασιλεύς Παύλος υπήρξε από όλους τους αρχηγούς του Ελληνικού κράτους, ο πιο κοντινός στο πλατωνικό πρότυπο του βασιλέως – φιλοσόφου. Πράος και αγαθός, εντυπώθηκε στην λαϊκή μνήμη ως ο καλός βασιλιάς Παύλος. Εξ ού και η πάγκοινη οδύνη και το καθολικό πηγαίο και αυθόρμητο πανελλήνιο πένθος την στιγμή του θανάτου και της κηδείας του, που ήταν ένα από τα ύψιστα σημεία επαφής του λαού και της δυναστείας, στην εκατόχρονη κοινή τους συμπόρευση.
Στο πολιτικό επίπεδο ελίχθηκε με επιτηδειότητα ανάμεσα στους υφάλους της πολιτικής ζωής, σε μία περίοδο ιδιαιτέρως μεγάλων αναταράξεων, ασκώντας με επιτυχία τον ρόλο του ρυθμιστή του πολιτεύματος. Ρόλος ακροβάτη της πολιτικής, καθώς έπρεπε να συμβιβάσει έμπρακτα και καθημερινά τις αντιθέσεις που έκρυβε το ίδιο το Σύνταγμα, ανάμεσα στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και τις βασιλικές προνομίες, που είτε ως πρόκληση και πειρασμός, είτε ως αναγκαιότητα επιβαλλόμενη από τις περιστάσεις, εξωθούσαν τον βασιλέα στην κάθοδο στην πολιτική κονίστρα/αρένα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Επιλέγοντας, εκτός κομματικής επετηρίδας του Ελληνικού Συναγερμού,  τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1955, ανανέωσε το πολιτικό σκηνικό προς όφελος της χώρας, όπως 45 χρόνια ενωρίτερα το είχε κάμει ο πάππος του Γεώργιος Α΄ στην περίπτωση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Διαβλέποντας ορθά την κόπωση της κοινής γνώμης από την παρατεταμένη, επιτυχή σε πολλά, πλην αυταρχική διακυβέρνηση της Δεξιάς –όντας ο ίδιος προσωπικά μάλλον κεντρώας πολιτικής αποκλίσεως– έλαβε την πρωτοβουλία το 1963 της μεταβάσεως της εξουσίας από τα χέρια της σε εκείνα της Ενώσεως Κέντρου.  Καίτοι ορισμένες πτυχές της παραπάνω διαδικασίας ήσαν στα όρια ή και εκτός των συνταγματικών πλαισίων, η λαϊκή ψήφος δικαίωσε την βασιλική διαίσθηση και επιλογή, φέρνοντας πανηγυρικά την Ένωση Κέντρου στην αρχή, την στιγμή ακριβώς που καλούσε τον Παύλο, σε ηλικία μόλις 63 ετών, ο θάνατος.
Στο δίωρο ντοκυμανταίρ του Νίκου Πολίτη «Παύλος ένας ασυνήθιστος βασιλιάς», που από αγαθή σύμπτωση περατώθηκε την πεντηκοστή επέτειο από τον θάνατό του, εκτυλίσσεται στην λεπτομέρειά της ολόκληρη η ζωή του καλού και αγαθού βασιλέως, και μέσω αυτής παρουσιάζεται στα μάτια μας μια Ελλάδα νοικοκυρεμένη, τόσο κοντινή μας στον χρόνο και ταυτόχρονα τόσο απελπιστικά μακρυνή.
Στην ταινία παρουσιάνονται στιγμιότυπα από κινηματογραφικά Επίκαιρα της εποχής, μία ακέκδοτη εκπληκτική τηλεοπτική συνέντευξη του Παύλου στην Ακρόπολη σε αμερικανό δημοσιογράφο που δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, μία μικρή ταινία που γύρισε ο ίδιος ο Παύλος το 1930 στην Ελλάδα όταν την επισκέφθηκε in cognito και μυστικά ως έκπτωτος πρίγκηπας, μεταμφιεσμένος σε ναύτη. Εμφανίζεται επίσης ανέκδοτο αρχειακό υλικό (επιστολές κλπ.). Τέλος, μιλούν για τον Παύλο τα τρία παιδιά του, ο Κωνσταντίνος, η Σοφία και η Ειρήνη, ο εξάδελφός τους ιστορικός συγγραφέας Μιχαήλ,  ο μόνος επιζών υπουργός της εποχής του Παύλου και πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ο ιστορικός και επιστημονικός σύμβουλος της ταινίας Κώστας Σταματόπουλος και οι ιστορικοί Ι. Παπαφλωράτος, Κ. Μπότσιου, Ε. Χατζηβασιλείου, Γ.Μαυρογορδάτος και αυτόπτες μάρτυρες.

Πηγή: περιοδικό "Νέα Πολιτική".

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ»,

Μια πολύ ιδιαίτερη υπέροχη βραδιά.
Έγινε με απίστευτη επιτυχία η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της Νέλλης Ξενάκη «ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ, Το κορίτσι που θα γινόταν Βασίλισσα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τετράγωνο και παίρνει θαυμάσιες κριτικές.
Τον πρόλογο στην βραδιά έκανε ο εκδότης Νίκος Μουρατίδης που παρέδωσε τον λόγο στον επόμενο ομιλητή. Ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ «Παύλος ένας ασυνήθιστος Βασιλιάς», Νίκος Πολίτης, έφτιαξε και μας παρουσίασε ένα 10λεπτο φιλμάκι για την Βασίλισσα Φρειδερίκη και μίλησε για την τρομερά μεγάλη σύμπτωση που κυκλοφόρησαν εντελώς τυχαία ταυτόχρονα το ντοκιμαντέρ του και το βιβλίο. Η ηθοποιός Βαλέρια Χριστοδουλίδου διάβασε υπέροχα αποσπάσματα και η βραδιά έκλεισε μελωδικά με την Σύλβια Ευθυμίου.
Η συγγραφέας επί μία ώρα υπέγραφε αντίτυπα του βιβλίου της στο τέλος της βραδιάς.

Πηγή: ιστοσελίδα των "Εκδόσεις Τετράγωνο".

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ & ΜΕΘΟΔΙΟΣ


http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/11_methodios_kirilos.jpgΟι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος και Μιχαήλ, ήταν παιδιά του δρουγγάριου στρατιωτικού διοικητού Λέοντος και γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ το 815. Είχαν δε άλλα πέντε αδέλφια. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μικρότερος και είχε μεγάλη επιμέλεια στα γράμματα. Παιδί ακόμη, είχε διαβάσει τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και είχε γράψει ύμνο προς τιμήν του. Τα χαρίσματά του τα πρόσεξε ο λογοθέτης Θεόκτιστος και τον έστειλε στην σχολή της Μαγναύρας, όπου με την καθοδήγηση του Λέοντος του Μαθηματικού και του ιερού Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στις σπουδές του και αρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (αρχιγραμματέας) του Πατριαρχείου και αργότερα καθηγητής της φιλοσοφίας στη σχολή της Μαγναύρας.
Ο Μιχαήλ ακολούθησε την σταδιοδρομία του πατέρα τους. Έγινε στρατιωτικός και ανέλαβε την διοίκηση της περιοχής των πηγών του Στρυμόνος, δηλαδή στα σημερινά σύνορα Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και γνώρισε καλά τους Σλάβους. Παρά την επιτυχημένη σταδιοδρομία και των δύο αδελφών, βαθιά τους συγκλόνιζε ο ζήλος για την πνευματική ζωή. Είχαν μοναστική κλίση, αλλά πίστευαν στη μαρτυρική διακονία της κλίσεώς τους αυτής, για να σωθούν και άλλες ψυχές.
Ο 9ος αιώνας μ.Χ., όταν και έλαμψαν οι Άγιοι, είναι μια μεγάλη εποχή του Βυζαντίου. Χαρακτηρίζεται από ακμή στην πολιτική και στρατιωτική δύναμη και από άνθηση στην οικονομία, στα γράμματα, στις τέχνες. Η Εκκλησία της Ανατολής ανασυγκροτείται μετά την τρικυμία της εικονομαχίας. Το πρόβλημα της εικονομαχίας, αν μπορεί η φύση του Θεού, η θεία και η ανθρώπινη, να παρασταθεί εικονικά, έχει επιλυθεί. Τα ρήγματα όμως από τις εκκλησιαστικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ Δύσεως και Ανατολής γίνονται βαθύτερα. Τα εγκόσμια συμφέροντα, οι ανταγωνισμοί για την πνευματική και πολιτική εξουσία διασπούν την μέχρι τότε ενιαία Χριστιανική Οικουμένη σε δύο παράλληλους κόσμους, το Βυζαντινό και το Φραγκικό. Οι διαφορές είναι ορατές στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν ανέκυψε το θέμα του εκχριστιανισμού των Σλάβων της Δύσεως. Σε αυτήν την αντιδικία μπλέκονται οι δύο Θεσσαλονικείς αδελφοί.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος αναπτύσσει ιεραποστολικό έργο μεταξύ της Τουρκικής φυλής των Χαζάρων. Η μεγάλη όμως ευκαιρία δίνεται το καλοκαίρι του 862 μ.Χ., όταν φθάνει στην Κωνσταντινούπολη πρεσβεία του ηγεμόνος των Μοραβών Ραστισλάβου, που το έθνος του κατοικούσε από τη Βοημία μέχρι τα Καρπάθια και το Δούναβη. Ο Ραστισλάβος ζητά από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ έναν Επίσκοπο και δάσκαλο, για να τους διδάξει στη γλώσσα τους την αληθινή πίστη και να προσέλθουν και άλλοι στον Χριστό. Είχαν βαπτισθεί πολλοί, αλλά και οι βαπτισμένοι από τους Λατίνους ιεραποστόλους αγνοούσαν τον Χριστιανισμό, όσο και οι αβάπτιστοι, αφού οι Λατίνοι, συνεπείς στην παράδοσή τους, τους επέβαλαν την γνώση του Ευαγγελίου στα λατινικά και την λατρεία πάλι στα λατινικά, δηλαδή σε μία γλώσσα που αγνοούσαν.
Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ προσκαλεί τον φιλόσοφο Κωνσταντίνο να αναλάβει αυτήν την αποστολή προς τους Μοραβούς. Το έργο το δέχεται ο Κωνσταντίνος υπό την προϋπόθεση της δημιουργίας γραφής στη γλώσσα των Μοραβών. Μετά από μελέτες φτιάχνει το λεγόμενο γλαγολιτικό (όχι το κυριλλικό) αλφάβητο και αρχίζει την μετάφραση του Ευαγγελίου και της Βυζαντινής Λειτουργίας, καθώς και άλλων βιβλίων.
Την άνοιξη του 863 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος παίρνει τον αδελφό του Μιχαήλ, που είχε γίνει μοναχός με το όνομα Μεθόδιος, και φθάνει στην αυλή του Ραστισλάβου. Η εργασία τους διαρκεί τρία χρόνια. Έκαναν σπουδαίες μεταφράσεις, εισήγαγαν την βυζαντινή παράδοση της Μεγάλης Εκκλησίας στη Μοραβία. Άνοιξαν τους πολιτιστικούς ορίζοντες του ευαγγελιζόμενου λαού. Έγιναν οι πραγματικοί φωτιστές του. Με αφετηρία την αρχή ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα να λατρεύει τον Θεό στη μητρική του γλώσσα, οι άγιοι αδελφοί συγκρότησαν γραπτή σλαβική γλώσσα, μετέφρασαν τα λειτουργικά βιβλία στη γλώσσα αυτή, καθιέρωσαν την σλαβική ως λειτουργική γλώσσα, έγραψαν και πρωτότυπα έργα και κατέστησαν διδάσκαλοι δεκάδων μαθητών για την επάνδρωση της τοπικής Εκκλησίας με διακόνους και πρεσβυτέρους, άριστους γνώστες της λειτουργικής παλαιοσλαβικής γλώσσας.
Η διείσδυση όμως αυτή ενόχλησε τους Φράγκους και τη Ρώμη που άρχισαν να υποσκάπτουν αδιάκοπα την ιεραποστολική εργασία τους.
Η θέση η δική τους, καθώς και των συνεργατών τους μοναχών, έγινε δύσκολη, όταν στην Πόλη την εξουσία κατέλαβε ο Βασίλειος ο Β', που ξαναέφερε στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ως Πατριάρχη τον Ιγνάτιο και επανασύνδεσε το Βυζάντιο με την Εκκλησία της Ρώμης. Το 866 μ.Χ. και οι Βούλγαροι είχαν συνδεθεί με την Ρώμη. Έτσι η ιερποστολή απομονώθηκε από τις ρίζες της και αναγκάσθηκε να έλθει σε συνδιαλλαγή με τους Λατίνους.
Στις αρχές του 868 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος φθάνουν στη Ρώμη κομίζοντας τα ιερά λείψανα του ιεραποστόλου Κλήμεντος, που είχε μαρτυρήσει στη χώρα των Χαζάρων. Προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις διαφορές τους με τους Λατίνους ιεραποστόλους ενώπιον του Πάπα Ανδριανού Β'. Η μόρφωση και η ευσέβεια των δύο αδελφών κατέπληξε τους Ρωμαίους κληρικούς. Ο Πάπας αναγνώρισε το έργο τους πανηγυρικά, αλλά επεδίωξε να το αποσυνδέσει από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να το προσεταιρισθεί. Ο Πάπας Ανδριανός παρέλαβε από τους ιεραποστόλους τα σλαβικά βιβλία, τα ευλόγησε, τα απέθεσε στο ναό της Αγίας Μαρίας, τον αποκαλούμενο Φάτνη και τέλεσε με αυτά την Θεία Λειτουργία. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί ότι ο Πάπας απέθεσε τα σλαβικά βιβλία στην Αγία Τράπεζα και τα πρόσφερε ως αφιέρωμα στο Θεό. Έδωσε μάλιστα εντολή σε δύο Επισκόπους, τον Φορμόζο και τον Γκόντριχον, να προχωρήσουν στη χειροτονία των μαθητών του Αγίου Κυρίλλου και Μεθοδίου, των μελλοντικών κληρικών των Σλάβων στη μητρική τους γλώσσα. Και μετά ταύτα δόθηκε η άδεια σε αυτούς, τους νεοχειροτόνητους κληρικούς, να τελέσουν τη θεία λειτουργία σλαβιστί στους ναούς του Αγίου Πέτρου, της Αγίας Πετρωνίλλας και του Αγίου Ανδρέου.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHt5HaUh15sSO7afuHEPXNVPmFm_KpRAVryzfVSiqlrcTDNJ3wEBmf9Hl4VourE6T7UEDnT_-b54OxvUssrX9FOZymvee72yzvFRTPCm92HCFGlwL3l5WkCXZ1a2zoKZ00BVFSmfyvbGg/s1600/%CE%B1%CC%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9+%CE%9A%CF%85%CC%81%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%9C%CE%B5%CE%B8.+%CE%BC%CE%B5+%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CC%81%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF...pngΟ Πάπας καταδίκασε ακόμη τους πιστούς που αντιδρούσαν στην λειτουργική χρήση της σλαβικής γλώσσας και τους αποκάλεσε Πιλατιανούς και Τριγλωσσίτες. Μάλιστα υποχρέωσε έναν Επίσκοπο, που υπήρξε οπαδός του Τριγλωσσισμού, να χειροτονήσει τρεις ιερείς και δύο αναγνώστες από τους Σλάβους μαθητές των δύο Αγίων αδελφών.
Και το επιστέγασμα της λειτουργικής πανδαισίας σλαβιστί συνδέθηκε με τον Απόστολο των εθνών Παύλο. Οι Σλάβοι μαθητές κληρικοί λειτουργούσαν την νύχτα πάνω στον τάφο του μεγάλου διδασκάλου των εθνικών, του Παύλου. Και μάλιστα είχαν ως συλλειτουργούς τους τον Επίσκοπο Αρσένιο, δηλαδή έναν από τους επτά επισκόπους συμβούλους του Πάπα, και τον Αναστάσιο τον Βιβλιοθηκάριο. Η πράξη αυτή δεν ήταν τυχαία. Είχε συμβολικό χαρακτήρα. Συνέδεε και παραλλήλιζε το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου με τους ιεραποστολικούς άθλους του Παύλου. Σημειωτέον ότι ο ναός του Αποστόλου Παύλου βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλεως. Και συνεπώς η μετάβαση και η τέλεση Λειτουργίας σε αυτόν σλαβιστί και μάλιστα επάνω στον τάφο του Αποστόλου δεν αποτελούσε πράξη ρουτίνας, που απέβλεπε απλώς στην τέλεση ορισμένων λειτουργιών στη σλαβική γλώσσα. Ήταν η πανηγυρική έγκριση της σλαβικής ως λειτουργικής γλώσσας από τον Απόστολο των εθνών και της ακροβυστίας.
Στο διάστημα της παραμονής τους στη Ρώμη, ο Κωνσταντίνος αρρωσταίνει βαριά. Προαισθάνεται το τέλος του και ζητά να πεθάνει ως μοναχός. Κείρεται μοναχός και ονομάζεται Κύριλλος. Στις 4 Φεβρουαρίου του 869 μ.Χ. ο πύρινος ιεραπόστολος, που άναψε την φωτιά της πίστεως και του πολιτισμού στο σλαβικό κόσμο, κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Μεθόδιος θέλει να μεταφέρει το σκήνωμά του στη Θεσσαλονίκη, αλλά ο Πάπας Ανδριανός δεν το επιτρέπει και τον θάβει στο ναό του Αγίου Κλήμεντος, όπου μέχρι και σήμερα δείχνεται ο τάφος του.
Στη συνέχεια, ο Μεθόδιος χειροτονείται από τον Πάπα Αρχιεπίσκοπος Σιρμίου, για να εγκατασταθεί στην Παννονία. Η Ρώμη επιδέξια οικειοποιείται το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Η ζωή όμως του Μεθοδίου, ως Αρχιεπισκόπου, περιπλέκεται στους ανταγωνισμούς των Λατίνων και των Φράγκων Επισκόπων, στις δολοπλοκίες των ηγεμόνων και των αρχόντων και γίνεται μαρτυρική. Τον φυλακίζουν δυόμιση χρόνια σε μοναστήρι του Μέλανος Δρυμού και μόλις το 873 μ.Χ. ο Πάπας Ιωάννης Η' τον ελευθερώνει και τον αποκαθιστά. Η λατρεία όμως στα σλαβονικά απαγορεύεται και μόνο το κήρυγμα επιτρέπεται. Το 885 μ.Χ., στη Μοραβία, ο Μεθόδιος παραδίδει το πνεύμα του μέσα σε ένα κλίμα αντιδράσεων και ραδιουργιών. Είχε όμως προετοιμάσει διακόσιους νέους ιεραποστόλους. Αυτοί ξεχύθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, διέδωσαν και στερέωσαν την Ορθοδοξία στα σλαβικά Έθνη. Ήταν τέτοια δε η δύναμη και το ρίζωμα του έργου τους, ώστε ούτε η λαίλαπα της Ουνίας κατόρθωσε να εξανεμίσει το θεολογικό και πολιτισμικό έργο των δύο Ισαποστόλων αδελφών, του Κυρίλλου και του Μεθοδίου.
Κατά την εξόδιο ακολουθία του Αγίου Μεθοδίου αναρίθμητος λαός, αφού συγκεντρώθηκε, τον συνόδευσε με λαμπάδες και θρήνησε τον αγαθό διδάσκαλο και ποιμένα. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και δούλοι, χήρες και ορφανά, ξένοι και ντόπιοι, ασθενείς και υγιείς, όλοι τον συνόδευσαν, γιατί έδινε τα πάντα σε όλους, για να τους κερδίσει.
Η ιεραποστολική πορεία τους, παρά τα τόσα θρησκευτικά και πολιτιστικά επιτεύγματά της για ολόκληρο το Βορρά, δεν μας είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς. Αν και εργάσθηκαν όσο λίγοι για την δόξα της Ορθοδοξίας, άργησαν οι Ελληνόφωνες Ορθόδοξες Εκκλησίες να τους περιλάβουν στον κατάλογο των εκλεκτών του Θεού Αγίων. Τη ζωή και τη δράση τους τη μαθαίνουμε από σλαβικές και λατινικές πηγές και από δύο παλαιοσλαβονικές βιογραφίες.
Οι δύο Άγιοι ανεδείχθησαν άξιοι μιμητές του Αποστόλου Παύλου σε πολλούς τομείς του βίου και της δράσεώς τους. Καταρχάς εντάσσονται μέσα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Και μετά την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη η Θεία Οικονομία εκφράζεται κατά τον καλύτερο τρόπο με τη φράση του Αποστόλου Παύλου «ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», την οποία επαναλαμβάνει ο βιογράφος του Αγίου Μεθοδίου, τον οποίο ο Θεός ανέστησε ως διδάσκαλο στους καιρούς του χάριν του Σλαβικού γένους, για το οποίο ποτέ κανείς ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί.
Ο Άγιος Μεθόδιος μιμήθηκε τον Απόστολο Παύλο στην περιφρόνηση των κινδύνων, ιδίως στα ταξίδια και τις περιπλανήσεις του. Γι' αυτό και ο βιογράφος του σημειώνει ότι σε όλα τα ταξίδια του ο Μεθόδιος περιέπεσε σε πολλούς κινδύνους, που προκλήθηκαν από τον κακό εχθρό (το διάβολο). Κινδύνευσε στις ερήμους από τους ληστές, στη θάλασσα από τρικυμίες, στα ποτάμια από θανάσιμους κινδύνους και έτσι εκπληρώθηκε σε αυτόν ο λόγος του Αποστόλου: «Κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψη» και σε όλα τα παθήματα, τα μνημονευόμενα από τον Απόστολο. Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι στο σχόλιο αυτό δεν υπάρχει κάτι το υπερβολικό, αν αναλογισθούμε τα ταξίδια του στην Κριμαία, τη Χαζαρία και τη χώρα των Φούλλων, τη ματάβασή του στη Μοραβία, το ταξίδι στη Ρώμη μέσω Παννονίας και Βενετίας, την επιστροφή στην Παννονία και τη Μοραβία, τη σύλληψή του από τους Φράγκους, τη δίκη και καταδίκη του, τη φυλάκισή του επί δυόμισι έτη, την απελευθέρωσή του, τις συκοφαντίες σε βάρος του, τη μετάβασή του στη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη.


Πηγή: "Ορθόδοξος Συναξαριστής".

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/09_xristoforos.jpgΟ Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας.
Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι' αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».
Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.
Όταν ήταν ακόμη κατειχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η άκτιστη θεία Χάρη, που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.
http://www.saint.gr/photos/standard/0509/AgiosXristoforos02.jpgΣτην Ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ' αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού θεωρείται προστάτης των οδηγών και στο Μικρόν Ευχολόγιον και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του.
Κατά τον τότε εναντίον των Χριστιανών διωγμό, λίγο μετά την βάπτισή του, είδε Χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς, διέφυγε δε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του. Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστόφορο να τους δώσει να φάγουν και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστόφορο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν Χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου. Τότε ο Άγιος, αφού γονάτισε, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινώντες στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το τεμάχιο του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, προσέπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του. Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη Χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν Χριαστιανοί, τους οδήγησε προς τον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος, αφού τους κατήχησε, τους βάπτισε.
http://www.saint.gr/photos/standard/0509/AgiosXristoforos03.jpgΌταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός, τους μεν στρατιώτες συνέλαβε και αποκεφάλισε, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει, αλλά οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην επίμονη άρνηση αυτού. Κατόπιν τούτου έστειλε προς αυτόν δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Οι δύο γυναίκες, αφού άκουσαν την προτροπή του Αγίου, για να επανέλθουν στον δρόμο της αγνότητας και της αρετής, έγιναν Χριστιανές και, αφού παρουσιάσθηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα Δεκίου, ομολόγησαν τον Χριστό. Γι' αυτό και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστόφορος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος υπέστη τον δι' αποκεφαλισμού θάνατο το 251 μ.Χ.
Η Σύναξη αυτού ετελείτο στο Μαρτύριο αυτού κοντά στο ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στο Κυπαρίσσιον και στο ναό του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, πλησίον της Αγίας Ευφημίας των Ολυβρίου.

Σημείωση: Το δίστιχο του Αγίου Χριστοφόρου (όπως και τους περισσότερους ιαμβικούς στίχους που διαβάζετε) τους έχει γράψει ο Xριστόφορος ο Πατρίκιος. Γι' αυτό και το δίστιχο του ξεκινάει (σε μετάφραση): «εγώ σε ξέρω Xριστοφόρον συνώνυμόν μου.....»


Πηγή: "Ορθόδοξος Συναξαριστής".

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΙΑΣ


http://www.saint.gr/photos/standard/0509/Isaiah03.jpgΟ Προφήτης Ησαΐας, υιός του Αμώς, γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα περί το 774 π.Χ. Υπήρξε ο πρώτος μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων Προφητών, ο λαμπρότερος και μεγαλοφωνότερος από αυτούς. Το όνομα Ησαΐας, εβραϊστί Γιασιαγιάχου, σημαίνει «ο Θεός σώζει».
Κατά αρχαία ραββινική παράδοση, ο πατέρας του ήταν αδελφός του βασιλέως των Ιουδαίων Αμασίου, η δε θυγατέρα του λέγεται ότι είχε νυμφευθεί τον βασιλέα Μαννασή. Οι παραδόσεις αυτές, θρύλοι μάλλον και όχι ιστορικές αλήθειες, υποδηλώνουν πάντως την ευγενή καταγωγή του Ησαΐου. Ο Ησαΐας ήταν έγγαμος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τα οποία αναφέρονται στις Προφητείες του. Σε αυτά, κατ' εντολήν προφανώς του Θεού, είχαν δοθεί συμβολικά ονόματα. Του μεν πρώτου το όνομα ήταν Ιασούβ και σημαίνει κατά τους εβδομήκοντα «το υπόλοιπο θα επιστρέψει», δηλαδή οι εναπομείναντες στην αιχμαλωσία Ιουδαίοι θα επανέλθουν στην πατρίδα τους. Του δε άλλου το όνομα ήταν Μαχέρ Σχαλάζ Χας Βαζ και σημαίνει «ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον», σε δήλωση της επικείμενης κατά των Ιεροσολύμων επιδρομής των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων.
Ο Ησαΐας κλήθηκε στην προφητική διακονία του κατά το 738 μ.Χ., τελευταίο έτος της βασιλείας του Οζίου και πρώτο έτος της βασιλείας Ιωάθαμ. Ο ίδιος ιστορεί σε μια συναρπαστική περιγραφή την κλήση του. Ευρισκόμενος στο ιερό είδε τον Κύριο καθήμενο επάνω σε θρόνο υψηλό, ενώ ο ναός ήταν πλημμυρισμένος από υπέρλαμπρο φως της θείας δόξας. Τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, ίσταντο γύρω από το θείο θρόνο προσφωνώντας και αντιφωνώντας το ένα το άλλο, δοξολογώντας τον Θεό και λέγοντας «άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης Αυτού». Μπροστά στο μεγαλειώδες αυτό θέαμα ο Ησαΐας καταλύφθηκε από βαθιά συγκίνηση και δέος, αναλογίστηκε την αναγιότητά του ως ανθρώπου και αναφώνησε ότι, ως άνθρωπος που έχει ακάθαρτα χείλη, αξιώθηκε να δει τον Βασιλέα, Κύριο Σαβαώθ. Μετά την ταπεινή αυτή ομολογία του, ένα από τα Σεραφίμ έλαβε διά της λαβίδος στο χέρι του αναμμένο κάρβουνο από το θυσιαστήριο, στο οποίο καιγόταν ευώδες θυμίαμα, άγγιξε τα χείλη του Ησαΐα και του είπε: «ιδού, αυτό άγγιξε τα χείλη σου και θα αφαιρέσει τις ανομίες σου και θα καθαρίσει τελείως και θα απαλείψει από σένα τις αμαρτίες σου».
Το έργο του Προφήτη Ησαΐα επεκτάθηκε επί της βασιλείας του Ιωάθαμ, Άχαζ, Εζεκίου, ίσως δε και επί Μανασσή, από τον οποίο, όπως λέγεται καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέσθηκε με ξύλινο πριόνι, επειδή τον έλεγξε δημοσίως για την ασέβειά του.
http://www.saint.gr/photos/standard/0509/Isaiah02.jpgΗ εποχή κατά την οποία έζησε ο Ησαΐας ήταν πολύ δύσκολη για το Ισραηλιτικό βασίλειο. Οι Εβραίοι της εποχής εκείνης είχαν εκτραπεί σε μια υλόφρονα ζωή, για την ικανοποίηση της οποίας δεν δίσταζαν μπροστά σε καμία αδικία και παρανομία. Οι ιερείς ήταν μέθυσοι, οι ψευδοπροφήτες οργίαζαν, οι άρχοντες ήταν κλέφτες. Οι ψευδοευλαβείς εκείνοι, που νήστευαν και προσέφεραν θυσίες υποκριτικά και ήταν άδικοι και ανελεήμονες, είχαν πληθυνθεί και συνεργούσαν στη διαφθορά.
Μια τέτοια κατάπτωση ήταν επόμενο να οδηγήσει σε ολιγοπιστία, σε απιστία προς τον αληθινό Θεό και σε εκτροπή προς την ειδωλολατρία. Εξαιτίας της αμαρτωλότητας και ασέβειας που κυριαρχούσε, με σκοπό την παιδαγωγία, την επιστροφή του λαού και την υπακοή στον θείο νόμο, ο Θεός επέτρεπε συμφορές και θλίψεις, ιδιαίτερα δε τις καταστρεπτικές επιδρομές ξένων, γειτονικών και μακρινών λαών.
Έτσι το έργο του Προφήτη Ησαΐα, καθ' όλο το διάστημα της δράσεώς του, ήταν να ελέγχει την αμαρτωλότητα και ασέβεια, να καταδικάζει αυστηρότατα την αποστασία και ειδωλολατρία, να προλέγει θλίψεις κατά του αποστάτη λαού και να καλεί σε μετάνοια και επιστροφή προς τον Θεό. Σε περίοδο δε προφανών κινδύνων, επιδρομής εχθρών και δουλείας του λαού, ενθάρρυνε τους αποκαρδιωμένους, αναθέρμαινε την πίστη και υπακοή προς τον Θεό, καλλιεργούσε την ελπίδα της απολυτρώσεως. Αλλά εκείνο το οποίο χαρακτηρίζει εντονότερα τον Ησαΐα είναι κυρίως οι πολυάριθμες και καθαρότατες Χριστολογικές Προφητείες του. Φωτιζόμενος από το Πανάγιο Πνεύμα προανήγγειλε την εκ Παρθένου γέννηση του Λυτρωτού, όπως και το Όνομα Αυτού «Εμμανουήλ», το οποίο σημαίνει «ο Θεός μαζί μας». Γι' αυτό και ονομάσθηκε από τους Πατέρες, «Ευαγγελικός Προφήτης», οι δε Προφητείες του «Καθ' Ησαΐαν Ευαγγέλιον».
Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' (408 - 450 μ.Χ.) και κατατέθηκε στο ναό του Αγίου Μάρτυρα Λαυρεντίου που ήταν πλησίον των Βλαχερνών.


Πηγή: "Ορθόδοξος Συναξαριστής".

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ; ΤΙ ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Γράφουν ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος" και ο κ. Γεώργιος Χατζηευστρατίου, υπεύθυνος της "Εθνικής ΕλπίδαςΤ.Ο. Κοζάνης.

http://www.tsantiri.gr/wp-content/uploads/2014/03/Evroekloges-570.jpgΣτις 25 Μαΐου 2014, οι Έλληνες θα κληθούμε να ψηφίσουμε τα κόμματα που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Ευρωβουλή είναι ένα θεσμικό όργανο της ΕΕ που, δυστυχώς, κατά 80% ρυθμίζει τις ζωές των πολιτών της Ευρώπης και τις νομοθεσίες των κρατών-μελών της. Είναι ο εκπορευτής πρωτοβουλιών και ρυθμιστής της ζωής μας!!!
Δυστυχώς από την Ευρωβουλή πέρασαν "Έλληνες" ευρωβουλευτές που ΥΠΕΡψήφισαν την παραμονή των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο (!), την άνευ όρων είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ (!), την ΜΗ αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων ως "ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης"! Αυτοί ανήκαν στην ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και σήμερα μολύνουν με την ύπαρξή τους το Ελληνικό κοινοβούλιο.

Ευρωλαγνεία στο φουλ
Ακόμα όμως και σήμερα, κυρίως στην κρατική τηλεόραση (Ν, πρώην ΔΤ) καλούνται εκπρόσωποι της ΝΔ, της "Ελιάς" (του νέου ΠΑΣΟΚ δηλαδή), του ΣΥΡΙΖΑ και του μόλις ιδρυμένου "Ποταμιού" συνεχώς. Και αντιλαμβανόμαστε μία ευρωλαγνεία απίστευτη. Μία παράλογη νοοτροπία "Η Ελλάδα να πεθάνει αλλά η Ευρώπη να ζήσει".

Τι ανθρώπους να επιλέξουμε
«Όποιος θέλει να πει ψέματα ρητορεύει» έλεγε ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κυρός Διονύσιος. Όχι αυτούς που χρησιμοποιούν ξύλινη γλώσσα. Όχι τους ευρώλαγνους και τους αριστερούς που υποστηρίζουν τον διεθνισμό και την πολτοποίηση. Να επιλέξουμε τους Ορθοδόξους Χριστιανούς Έλληνες που με λίγα λόγια, αλλά ΚΑΘΑΡΑ και ΑΝΤΡΙΚΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ και ΟΡΘΟΔΟΞΑ, θα υψώσουν την φωνή τους στο Ευρωκοινοβούλιο για τα εθνικά μας θέματα, για την Μακεδονία της οποίας το Ελληνικό, τιμημένο και αιματοβαμένο όνομα ξεπουλάνε στα Σκόπια, για την Κύπρο την οποία διχοτομούν κατ΄ επιταγήν των ΗΠΑ σε "δύο συνιστώντα κράτη" Σαμαράς και Αναστασιάδης, για την Βόρειο Ήπειρο που υφίσταται τον αλβανικό κρατικό σοβινισμό και τις επιθέσεις των τσάμηδων, για το Αιγαίο το οποίο παραβιάζουν και ορέγονται οι Τούρκοι, για την Θράκη την οποία την άφησαν έρμαιο στα χέρια του Τουρκικού Προξενείου.
Θα υψώσουν την φωνή τους για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Για την Ορθοδοξία. Για τους αγρότες. Για τις επαγγελματικές και παραγωγικές τάξεις. Που θα προσφέρουν έργο!!! Αυτούς!

Ευρώπη των Εθνών όχι των τοκογλύφων και της Μέρκελ!
http://www.toxrima.gr/wp-content/uploads/2014/01/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%82.jpgΆποψή μας είναι πως η σημερινή Ευρώπη, ιδίως από την Συνθήκη του Μάαστριχ, είναι μία μηχανή του κιμά που θέλει να μετατρέψει τα κράτη-μέλη της σε αδύναμα ομόσπονδα κράτη που θα αποτελούν την ενωμένη Ευρώπη στην οποία εντολοδότης και κουμανταδόρος θα είναι οι Βρυξέλλες.
Σήμερα ζούμε σε μία γερμανική Ευρώπη. Κάνει ότι γουστάρει η Μέρκελ. Η Ελλάδα είναι θύμα της και πειραματόζωό της. Σύμμαχοί της η Φιλανδία, η Αυστρία, η Ολλανδία κλπ. Ας θυμηθεί λίγο η Φιλανδία, ειρήσθω εν παρόδω, ότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που την στήριξε αγοράζοντας τα κινητά της τα ΝΟΚΙΑ και ενισχύοντας εξαιρετικά την εθνική της οικονομία. Και ας μην μας κουνά το δάκτυλο!
Γι΄ αυτό και κρίνεται επιτακτική η ανάγκη σ΄ αυτές τις ευρωεκλογές να ενισχυθούν οι Ευρωσκεπτικιστές. Οι οποίοι δεν είναι κατά της Ευρώπης αλλά των αυτόνομων και αυτόβουλων κρατών της Ευρώπης. Που θα αποτελούν μία συμμαχία αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού και έντιμης συνεργασίας και όχι μηχανή του κιμά που έγινε σήμερα. Μία Ευρώπη που σέβεται τα κράτη και τους λαούς, τις παραδόσεις τους και τον τρόπο ζωής τους, μία Ευρώπη που δεν θα κυριαρχεί και θα είναι ο κύριος παράγοντας λήψης αποφάσεων και δεσμεύσεων των ζωών μας αλλά μία συμμαχία που θα εξασφαλίζει την ειρήνη στην ήπειρο και θα συμβάλλει στην πολιτιστική ανάπτυξη των χωρών της Ευρώπης. Όχι μία Ευρώπη ουραγό των ΗΠΑ, κύριο ρυθμιστή της ζωής μας, μηχανή του κιμά για τους λαούς όπου πρωτεύοντα ρόλο θα διαδραματίζει η Γερμανία. Ευρώπη των Εθνών επί τη βάσει των ριζών της: δηλαδή του Ελληνικού πολιτισμού, της Χριστιανικής θρησκείας και του ρωμαϊκού και βυζαντινού δικαίου.
Ο ελληνικός λαός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε 43 κόμματα. Ας κάνει την σωστή επιλογή και ας στείλει ανθρώπους που έχουν μέσα ΧΡΙΣΤΟ-ΕΛΛΑΔΑ. Ανθρώπους με υψηλό το φρόνημα της Ορθοδοξίας, της Πατρίδας και του καθήκοντος. Και αν είναι και Βασιλόφρονες ακόμα καλύτερα!
Σκεφθείτε τα παιδιά σας, τι μέλλον αξίζει να τους παραδώσουμε. Γεμάτο χρέη και δάνεια ή ένα ελπιδοφόρο και αντάξιο της φυλής μας;;; Σκεφθείτε το σοβαρά και έπειτα πηγαίνετε στην κάλπη!

ΠΑΕΙ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ…

Γράφει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς".

Για τους λάτρεις του ψευτοΕθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, λοιπόν, αφιερώνουμε το παρακάτω κομμάτι από την Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδας του Ντριώ:

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1917
«Ο κ. Βενιζέλος, τηλεγραφεί ο εν Θεσσαλονίκη διπλωματικός πράκτωρ της Γαλλίας, δέχεται λίαν ευχαρίστως την εγκατάστασιν των Ρώσων εις Κωνσταντινούπολιν. Καλύτερα όπου θα γίνη τούτο υπό μορφήν δημοκρατικωτέραν παρά την του αρχαίου Τσαρισμού (Μοναρχίας). Χαιρετίζει το τέλος του Αυτοκρατορισμού, όπερ τέλος θα αποβή ολέθριον εις την παρωδίαν της αυτοκρατορίας την οποίαν εμφανίζει η βασιλική Ελλάς».
Τι δεν καταλάβατε; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προσέφερε μετά χαράς την Βασιλεύουσα εις τους Ρώσους του Κερένσκυ (μόλις είχε ανατραπεί ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ Ρομανώφ-των Ρωμαίων δηλαδή), παίρνοντας ως αντάλλαγμα την στήριξή τους στην εκθρόνιση του Βασιλέως Κωνσταντίνου ΙΒ΄!!!! Τι τον έμελλε η Κωνσταντινούπολη μπρος στην εδραίωση (με την βοήθεια ξένων λογχών!) του καθεστώτος του στους… Ελληνες ιθαγενείς;;;;

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: «ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ»

Γράφει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς".

26 Οκτωβρίου 1912: Η Θεσσαλονίκη είναι, πλέον, ελεύθερη. Το Ελληνικό υπουργικό συμβούλιο διορίζει στις 9/22 Δεκεμβρίου 1912 τον τότε πρίγκηπα-διάδοχο Κωνσταντίνο διοικητή και της Στρατιάς Ηπείρου, προκειμένου να κινηθεί προς κατάληψη του κατεχόμενου από τους Οθωμανούς φρουρίου των Ιωαννίνων. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ αντιδρά γιατί θεωρεί ότι αν Ελληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι και Μαυροβούνιοι σύμμαχοι κινηθούν μαζί, στην γραμμή της Τσατάλτζας, εναντίον της Κωνσταντινούπολης, ο γιός του Κωνσταντίνος πρέπει να είναι εκεί, για να μπει στην Βασιλεύουσα, εκπληρώνοντας τους προαιώνιους πόθους της φυλής μας. Και τι του απαντά ο Ελευθέριος Βενιζέλος;;; «Οτι σε μια τέτοια περίπτωση η συμμαχική διοίκηση θα ανήκε δικαιωματικά σε Βούλγαρο στρατηγό».
Θαυμάστε τον ψευτοΕθνάρχη…

Βλέπε: «Κωνσταντίνος ΙΒ΄ ο Στρατηλάτης (τόμος α΄)» του Κώστα Μπαρμπή.

ΑΠΟΘΕΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ!

Σε μια κίνηση που συζητήθηκε ιδιαίτερα προχώρησε ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος την προηγούμενη εβδομάδα. Προσκεκλημένος στην Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων «Nanjing 2014», έδωσε το «παρών» στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ στη συνέχεια, παρέα με τον πρώην πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρογκ ανέβηκε στο τουριστικό τρενάκι του δήμου και έκανε τον γύρο της Αθήνας, με τελικό σταθμό το εστιατόριο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, ήταν ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής ο κόσμος που έβλεπε τον τέως βασιλιά στο τρενάκι τον αποθέωνε, είτε φωνάζοντας το όνομά του είτε χειροκροτώντας τον! «Γεια σου, Κώτσο», «Ζήτω ο βασιλιάς» ήταν μερικές από τις επευφημίες που ακούστηκαν, με τον Κωνσταντίνο να ανταποκρίνεται χαιρετώντας... βασιλικά. Η εξέλιξη αυτή, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε τα σχόλια του κ. Ρογκ, ο οποίος εξεπλάγη από τις εν λόγω εκδηλώσεις και ρώτησε με νόημα τον παρακαθήμενό του: «Μήπως θα πολιτευθείτε;».

Πηγή: "Παραπολιτικά".

Σχόλιο ΔΕΡ
Όχι φιλοβασιλική εφημερίδα. Η κατάντια της αβασιλεύτης μεταπολίτευσης φαίνεται από τον συνειδητοποιημένο Ελληνικό λαό που αποστρέφεται αυτά τα ξενόφερτα σάπια συστήματα και επιστρέφει στις ρίζες του που μεταξύ αυτών είναι και ο θεσμός της Βασιλείας.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ"

Από τις 15 Μαΐου μέχρι τις 10 Ιουνίου 2014 ΔΕΝ θα εκδοθεί καμία είδηση, κανένας σχολιασμός, κανένα άρθρο, είτε ιστορικό ή θεολογικό ή επικαιρότητος από το παρόντα ιστότοπο "Δημοκρατικό Εθνικό Ρεύμα".
Προτρέπουμε όμως τις φίλες αναγνώστριες και τους φίλους αναγνώστες του ιστολογίου μας να συμμετάσχουν στις σ΄ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και να ψηφίσουν ανθρώπους που είναι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ - ΕΛΛΗΝΕΣ και ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ με υψηλό το φρόνημα της Πίστης, της φιλοπατρίας, της βασιλοφροσύνης και του καθηκόντος.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ!

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες και ανακοίνωση στο ιστότοπο της "Εθνικής Ελπίδας Τ.Ο. Κοζάνης", το κόμμα των Βασιλοφρόνων «Εθνική Ελπίδα» ΔΕΝ θα κατέβει στις ευρωεκλογές. Η αιτία είναι απίστευτη και... "προφάσεις εν αμαρτίαις"!!! Αιτία: η κορώνα, το στέμμα πάνω από τον δικέφαλο αετό στο έμβλημα του κόμματος! Αυτό αποδεικνύει την ανυπαρξία δημοκρατίας στην Ελλάδα. Αυτό κάνει ακόμα πιο φανερό ότι φοβούνται το φιλοβασιλικό ρεύμα, όπως -ορθώς- υποστήριξε και ο τοπάρχης της Εθνικής Ελπίδας στην Κοζάνη κ. Γιώργος Χατζηευστρατίου.
Το κόμμα επίσης υποστηρίζει και "δάκτυλο πολιτικού φορέα που φοβήθηκε την απώλεια ψήφων" όπως αναφέρει και σχετικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Εθνική Ελπίδα Τ.Ο. Κοζάνης.

Σχόλιο ΔΕΡ
Το σχόλιο μας είναι οι Βασιλόφρονες είναι πολλοί και ισχυροί και ότι το κόμμα της "Εθνικής Ελπίδας" έχει πολλούς Έλληνες παρά το πλευρόν της. Είναι απίστευτο και δεν χωρά στο μυαλό εξαιτίας ενός Στέμματος να μην κατεβεί στις Ευρωεκλογές, την ίδια ώρα που είναι νόμιμα τα σφυροδρέπανα που είναι βουτηγμένα μέσα στο ελληνικό αδελφικό αίμα ή ο πράσινος ήλιος που παρέδωσε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και επέβαλε χαράτσια για να μην ξεκολλήσει από την καρέκλα.

ΙΩΒ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ & ΠΟΛΥΑΘΛΟΣ

Ο Δίκαιος Ιώβ καταγόταν από τη χώρα Αυσίτιδα που βρισκόταν μεταξύ της Ιουδαίας και της Αραβίας και ήταν υιός του Ζαρέθ και της Βασώρας. Προφήτης επί σαράντα χρόνια, άκμασε περί το 1900 π.Χ. (κατ' άλλους το 1400 π.Χ.). Παρά τα μυθώδη πλούτη του ήταν θεοσεβής, δίκαιος, ευθύς και άμεμπτος.
Κατά παραχώρηση Θεού, για να τον δοκιμάσει, πειράχθηκε από τον σατανά και απώλεσε πλούτο και κάθε αγαπημένο του πρόσωπο, πλην της συζύγου του, αυτός δε ο ίδιος προσβλήθηκε από βαρύτατη μορφή λέπρας. Λόγω αυτού εξήλθε της πόλεως και διερχόταν το υπόλοιπο του βίου του μέσα σε σπήλαιο, προσευχόμενος και ξύνοντας τις πληγές του για ανακούφιση. Ούτε οι παροτρύνσεις της συζύγου και των φίλων του στάθηκαν ικανές να τον απομακρύνουν από τον Θεό. Όταν δε τον επισκέφθηκε η σύζυγός του και πλήρης θυμού του είπε: «Μέχρι πότε θα υπομένεις λέγοντας: ιδού, θα περιμένω λίγο ακόμη χρόνο και ελπίζω, ότι θα απαλλαγώ της καταστάσεώς μου; Ιδού η μνήμη σου εξέλιπε από τη γη, διότι οι υιοί και οι θυγατέρες σου, οι επώδυνοι αυτοί καρποί της κοιλίας μου, εξαφανίσθηκαν. Μάταια κόπιασα, για να τους μεγαλώσω. Εσύ δε ο ίδιος κάθεσαι επάνω σε σάπια απορρίμματα σκωληκοβριθή διερχόμενος όχι μόνο τις ημέρες αλλά και τις νύχτες στο ύπαιθρο. Εγώ δε περιπλανιέμαι ως μία υπηρέτρια μεταβαίνουσα από τον ένα τόπο στον άλλον και από τη μια οικία στην άλλη και περιμένω πότε να δύσει ο ήλιος, για να αναπαυθώ από τους σωματικούς κόπους και ψυχικές οδύνες, οι οποίες σήμερα με περισφίγγουν. Πες, λοιπόν, λόγο κατά του Κυρίου και πέθανε», αυτός, αφού άκουσε με τη συνήθη πραότητα τους πικρούς αυτούς λόγους της συζύγου του, με μεγάλη θλίψη απάντησε προς αυτήν: «Διατί ομίλησες έτσι ως μία από τις άφρονες γυναίκες; Αφού δέχθηκες τις τόσες καλές δωρεές από τα χέρια του Θεού, δεν θα υπομείνουμε και τις συμφορές;», παραμένοντας έτσι και πάλι θεοσεβής και άμεμπτος. Μόνο προς στιγμήν, όταν τον επισκέφθηκαν οι τρεις φίλοι του Ελιφάζ, βασιλέας των Θαιμανών, Βαλδάδ, τύραννος των Σαυχέων και Σαφάρ, βασιλέας των Μιναίων, οι οποίοι παρέμειναν σιωπηλοί, αφού τον συντρόφευαν επί επτά ημέρες, το ηθικό του Ιώβ κλονίσθηκε, αλλά αμέσως, διαμέσου της βαθιάς πίστεώς του, ανέκτησε και πάλι αυτό.
Μετά επταετή υπομονή της υπεράνθρωπης αυτής δοκιμασίας, ο Θεός ανταμείβοντας τον Ιώβ, έδωσε σε αυτόν πάλι όλα τα απολεσθέντα αγαθά και τα προσφιλή του πρόσωπα. Έζησε, μετά τη δοκιμασία του, επί εκατόν σαράντα έτη και σε ηλικία διακοσίων σαράντα ετών, περί το 1650 π.Χ., κοιμήθηκε με ειρήνη αποτελώντας υπόδειγμα υπομονής και προσκαρτερίας. Οι άθλοι του περιγράφονται εκτενώς στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς τῆς ἀνδρείας ἀκαθαίρετος πύργος, τᾶς τοῦ Βελίαρ ἀπεκρούσω ἑφόδους, καὶ ἀκλινὴς διέμεινας σοφὲ ἐν πειρασμοίς, ὅθεν χαρακτῆρα σε, ἀρραγοῦς καρτερίας, καὶ λαμπρὸν ὑπόδειγμα, ἀρετῶν οὐρανίων, ἡ Ἐκκλησία μέλπει σε Ἰώβ, λαμπρυνομένη, τοὶς σοὶς προτερήμασι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ δικαίου σου Ἰώβ τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σὲ δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς τῆς φύσεως.
Ὡς ἀληθὴς καὶ δίκαιος, θεοσεβὴς καὶ ἄμεμπτος, ἡγιασμένος τε ὤφθης πανένδοξε, Θεοῦ θεράπον γνήσιε· καὶ ἐδίδαξας κόσμον, ἐν τῇ σῇ καρτερίᾳ Ἰώβ πολύαθλε· ὅθεν πάντες τιμῶντες, ὑμνοῦμέν σου τὸ μνημόσυνον

Πηγή: "Ορθόδοξος Συναξαριστής".