Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε σαν πολιτικός λαϊκιστής και άνθρωπος των Άγγλων. Τα παιδιά μας όμως στο σχολείο διδάσκονται πως ήταν ένας μεγάλος πολιτικός με διορατικότητα και τόλμη. Διαβάστε και το παρακάτω ιστορικό άρθρο για να δείτε πόσο μεγάλος και διορατικός ήταν ο Βενιζέλος.
Γράφει ο κ. Στέφανος Γκίκας στο blog "Παλαίχθων".
«Την Ελλάδα μπορώ να προδώσω, τους φίλους μου όμως ποτέ»
Ε. Βενιζέλος
Διαβάζοντας για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, η περίοδος 1898-1903 έχει σχεδόν εξαφανισθεί από τους σύγχρονους ιστορικούς, και είναι απορίας άξιο τι εξυπηρετεί αυτό. Μελετώντας βρήκαμε ότι την σκοτεινή περίοδο 1898-1903, ο Ελ. Βενιζέλος πρωτοστατούσε, όχι για ένωση με την μητέρα Ελλάδα όπως οι σύγχρονοι ιστορικοί υπερθεματίζουν, αλλά για Ανεξάρτητη Κρήτη ικανοποιώντας τα γεωπολιτικά σχέδια των Άγγλων. Για να δούμε όμως ένα ένα τα γεγονότα που επιμελώς απεκρύβησαν.
Το 1888 ο Ελ. Βενιζέλος, καίτοι άρτι αφιχθείς εξ Αθηνών προωθείται ως βουλευτής στην Κρητική Εθνοσυνέλευση, από τον γαμπρό του Κωστή Μητσοτάκη. Μετά από ένα χρόνο ο Βενιζέλος πρωτοστατεί στην απόπειρα δημιουργίας Κρητικής Βουλής αλλά η υποτυπώδης επανάσταση επωνομασθείσα και «κρεμμυδοεπανάστασις» θα ναυαγήσει. Παραδόξως ο Βενιζέλος δεν περνάει στρατοδικείο, και μάλιστα την εποχή που τότε έπεφταν κεφάλια. Να σημειώσουμε ότι στον γάμο του Βενιζέλου σε ηλικία μόλις 26 ετών υπήρχε η παρουσία προξένων όλων των Μεγάλων Δυνάμεων που ήδη είχε αναπτύξει πολιτικές επαφές.
Το 1897, μετά την ήττα της Ελλάδος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, η Ελλάς αναγκάζεται να αποδεχτεί την Ανεξάρτητη Κρήτη και να απεμπολίσει την ένωση. Ο αγώνας όμως των Κρητών για ένωση και η επιμονή της Ρωσσίας να προστατευθούν οι χριστιανοί, αναγκάζουν τις Ξένες Δυνάμεις το 1898 να αναγνωρίσουν επιτέλους προνόμια στους Κρήτες και ορίζουν αρμοστή της Κρήτης με τριετή θητεία τον πρίγκηπα Γεώργιο της Ελλάδος που εργάζεται αόκνως για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα αλλά και τον Ε. Βενιζέλο υπουργό δικαιοσύνης να υπονομεύει την ένωση και να εργάζεται αόκνως για Ανεξάρτητη Κρήτη.
Ο Πρίγκηψ περιδιέβαινε την Ευρώπη για να πείσει τους Ξένους για Ένωση με την Ελλάδα μετά την λήξη της θητείας του, αλλά η απάντηση που πήρε ήτο αρνητική. Ο Βενιζέλος παράλληλα υποσκάπτει τον Αρμοστή, διότι ο Αρμοστής δεν είναι αρεστός στους Άγγλους αφού με την ένωση χάνουν τα γεωπολιτικά ερείσματα στην νευραλγική θέση της Ανατολικής Μεσογείου. Τέλη του 1900 ο Βενιζέλος διακηρύσσει «η Κρήτη δια να απαλλαγή της σκλαβιάς πρέπει να γίνη ανεξάρτητη ηγεμονία» προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις με τους συμβούλους του Αρμοστού οι οποίοι άπαντες συμφωνούσαν με την ένωση.
Ο Παπαδιαμαντόπουλος πολιτικός Σύμβουλος του Αρμοστού αποδεικνύει τις μυστικές συνεννοήσεις του Βενιζέλου με τον Γάλλο πρόξενο εν Χανίοις Μπλάν καθώς επίσης και με την αγγλική και την ιταλική πολιτκή να μετέχει στις συνεννοήσεις. Ξεσπά σάλος και άπαντες οι εν Κρήτη σύμβουλοι της ελληνικής Κυβερνήσεως του Αρμοστού, αποκαλούν τον Βενιζέλο «προδότη» και «όργανον αργυρώνυτον Ξένης Δυνἀμεως«. Ο Αρμοστής Γεώργιος ενημερώνοντας τον πρωθυπουργό και τον βασιλέα της Ελλάδος, αποστέλλουν οδηγίες απομακρύνσεως του αντεθνικώς πολιτευομένου και πράκτορα Ξένων Δυνάμεων ως απεκαλείτο παρά των Κρητών Βενιζέλου από την Κρητική Κυβέρνηση. Από εδώ ξεκινά και η μεγάλη κόντρα Βενιζέλου και Βασιλέως που δίχασε τον ελληνικό λαό.
Στις εκλογές του 1901 ο Βενιζέλος γνωρίζοντας ότι οι Κρήτες θα τον καταψηφίσουν, δεν υποβάλλει υποψηφιότητα και στην εφημερίδα «Ελπίς» δημοσιεύεται το πρόγραμμά του που έλεγε «Δεν διστάζω να διακηρύξω ότι, εάν ηδυνάμην να καταστήσω αύριον την Πατρίδα μου ανεξάρτητον Ηγεμονίαν, θα διέπραττον μετ΄ενθουσιασμού την μεγάλην αυτήν προδοσία».
Κυνική ομολογία και απορίας άξιο πως οι ιστορικοί δεν το αναφέρουν, και μάλιστα μετ΄ ενθουσιασμού θα πρόδιδε την Ελλάδα, που θυμίζει την θέση του ΚΚΕ στην καταστροφή της Μ. Ασίας όπου ομολόγησαν σε άρθρο τού Ριζοσπάστη, ότι όχι μόνο χαρήκανε με την γενοκτονία των Ελλήνων αλλά και την επεδίωξαν.
Σε άλλη περικοπή του προγράμματός του, ο Βενιζέλος λέει «εάν μη επιτευχθεί νυν η Αυτονομία, ανανεωθή δε απλώς η Αρμοστία δεν θα αποφύγωμεν το στάδιο της εφαρμογής της Αυτονομίας, ο πεπρωμένως οφείλομεν να διέλθωμεν πριν ή φθάσωμεν εις το τέρμα».
Και συνεχίζει ακάθεκτος ο Βενιζέλος τον πόλεμο στην Κρητική Κυβέρνηση, διακηρύττοντας δημοσίως δια του προσωπικού του δημοσιογραφικού οργάνου «Κύρηξ» την 4η Ιανουαρίου 1901 τα εξής «Εφαρμοζομένης πραγματικώς της Αυτονομίας εις το τέλος της τριετούς Αρμοστίας, η Κρήτη διεθνώς θα ετέλει εις θέσιν ανάλογον προς την της Βουλγαρίας» Η Βουλγαρία ήταν Ηγεμονία κληρονομική φόρου όμως υποτελής εις την Τουρκία. Αυτό ήτο το όνειρο του Βενιζέλου να γίνει η Κρήτη υποτελής στην Τουρκία.
Ο Βενιζέλος λοιπόν απομονωθείς και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο διακηρύσσει αντεθνικώς την αυτονομία της Κρήτης.
Στις δεύτερες εκλογές το 1903 ο Βενιζέλος πάλι δεν βάζει υποψηφιότητα και το κόμμα του καταποντίζεται ακόμα πιο πολύ από τις προηγούμενες εκλογές εκλέγοντας μόλις 5 βουλευτές σε σύνολο 74. Η συντριπτική ήττα του Βενιζέλου απεδόθη στον Μητροπολίτη Κρήτης Ευμένιο, ο οποίος τον κατήγγειλε ότι αντιτίθεται στο εθνικόν ιδεώδες. Η διένεξη μέσω άρθρων με τον Μητροπολίτη είχε ως αποτέλεσμα τον αφορισμό του Βενιζέλου, διότι κατ΄ επιθυμίαν του απέθνησκον άνθρωποι από την πείνα εξαιτίας του αποκλεισμού της Ελλάδος υπό των Συμμάχων του.
Οι Άγγλοι καταλαβαίνουν ότι η εμμονή του Βενιζέλου στο «Αυτόνομο Πριγκηπάτο» τον απομονώνει από τον κρητικό λαό και θα είχε την τύχη του πατέρα του, όπου οι Κρήτες τον έδιωξαν από το νησί διότι ήταν ανθενωτικός. Έτσι αλλάζουν γραμμή και ο Βενιζέλος εξαίφνης γίνεται υπέρμαχος της ενώσεως και τα ΜΜΕ αγωνίζονται για να διαγράψουν την πολιτική του στάση μέχρις εδώ. Ο Βενιζέλος προσποιείται τον ενωτικό και ξεκινά την επανάσταση στον Θέρισο.
Η Επανάστασις του Θερίσου.
Η επανάστασις έγινε για προφανείς λόγους. O Βενιζέλος ήθελε να γίνει Κυβερνήτης του νησιού και να εξεδίωκε τον Αρμοστή που ήθελε ένωση. Για αυτό είχε την αμέριστη βοήθεια των Άγγλων και δη του Χάουαρντ, διότι με πρωθυπουργό τον Βενιζέλο οι Άγγλοι θα πάγωναν δια παντός την Ένωση.
Η επανάσταση γίνεται λίγες ημέρες πρίν τις εκλογές έτσι ώστε να μην ξεφτυλιστεί για τρίτη φορά. Συμμετείχαν όλοι κι όλοι 600 άνδρες και Τούρκοι μαζί. Η επανάστασις ξεκινά και ο Βενιζέλος δεν χτυπά τις τουρκικές Δυνάμεις αλλά τις ολίγες Ελληνικές του Αρμοστού προκαλώντας πολλά αναπάντητα ερωτήματα.
- Γιατί χτυπά τις ελληνικές δυνάμεις που ήταν υπέρ της ενώσεως και δεν συγκρούεται με τους δυνάστες Τούρκους που δεν ήθελαν ένωση;
- Γιατί οι Τούρκοι δεν στέλνουν ισχυρές δυνάμεις να καταστείλουν την επανάσταση εν τη γεννέσει της, όπως έκαναν συνήθως;
- Που βρήκαν όπλα οι επαναστάτες και γιατί τα όπλα ήταν ιταλικά;
- Γιατί οι Τουρκοκρήτες ενίσχυσαν τον Βενιζέλο με πολεμοφόδια, χρήματα αλλά και μαχητές;
Όλα τα εύλογα ερωτήματα απαντιούνται από τους ίδιους τους Ξένους. Ο εν Χανίοις Γάλλος Πρόξενος Μπλάν, και ο εν Ρώμη πρέσβυς της Γαλλίας Ρόμπερ Μπαρέρ, έγραψαν στην «Κίντρινη Βίβλο» (σελ.34) ότι η επανάστασις στο Θέρισο δεν αφορά την ένωσι, η ένωσις είναι ένα πρόσχημα, διότι οι ξένοι είχαν ενημερωθεί για τα πραγματικά σχέδια του Βενιζέλου.
Ως αποτελέσμα της επαναστάσεως ήταν να εκδιωχθεί ο Αρμοστής Γεώργιος, να αποδωθούν προνόμια στους Μουσουλμάνους να σκοτωθούν 100 και πλέον Κρήτες, και να επιβληθεί διοικητικός και οικονομικός έλεγχος του νησιού από τις Ξένες Δυνάμεις, όπως ο ίδιος ο Βενιζέλος έλεγε στα πρακτικά της συνεντεύξεως των Γενικών Προξένων (Κίντρινη Βίβλος», σελ.202) «υπάρχει απόλυτος ανάγκη όπως φθάση όσον το δυνατόν τάχιστα Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου Διοικητικού και Οικονομικού» δηλαδή μία Τρόϊκα. Ο Βενιζέλος, όπως ο Γ. Παπανδρέου το 2009, εδήλωνε διεθνώς ότι είμαστε ανάξιοι ελευθερίας και φυσικά πέτυχε το σχέδιό του και έδεσε χειροπόδαρα την Κρήτη στους Ξένους.
Το νησί πλέον είναι σε ξένα χέρια και οι Τούρκοι με τους Φράγκους συνεχάρησαν τον Βενιζέλο για το υποχθώνιο σχέδιο που έφερε εις πέρας. Μάλιστα, ένας φανατικός βενιζελικός βουλευτής, ο Βιστάκης βλέποντας τους εναγκαλισμούς του Βενιζέλου με τους Τούρκους και τους Φράγκους κατάλαβε ότι η επανάστασις είχε αντεθνικό σκοπό αλλά ήταν πλέον αργά.
Το νησί πλέον δεν περνά στην Ελλάδα και οι Κρήτες συνειδητοποιώντας την προδοσία του Βενιζέλου τον κυνηγούν να τον λιντσάρουν ο οποίος κρύβεται για τρεις ημέρες πίσω από το χρηματοκιβώτιο της Κρητικής Τραπέζης υποθαλπόμενος υπό του Διοικητού. Αυτός είναι ο λαοπρόβλητος Κρητίκαρος Ελ. Βενιζέλος που μας αποκρύβουν επιμελώς οι ιστορικοί.
Την επανάσταση την εσκέφθηκαν τρεις άνθρωποι, ο Άγγλος Χάουαρντ, ο Βενιζέλος και ο Σουλτάνος που ορέγετο να είναι Σουλτάνος του «Ανεξαρτήτου Κρητικού Πριγκηπάτου».
Ο πρίγκηψ Γεώργιος διεμαρτυρύθη εις τον Άγγλο ναύαρχο και είπε ότι θα φυλακίσει τον Βενιζέλο. Ο Άγγλος του απήντησε επί λέξει «εάν τον συλλάβετε, εμείς θα τον ελευθερώσουμε». Τι σας θυμίζει; Μα φυσικά τον Ανδρέα Παπανδρέου όπου δύο φορές εφυλακίσθη – επί Μεταξά και επί Παπαδοπούλου – και δύο φορές οι αμερικανοί τον απελευθέρωσαν.
Ο ίδιος ο Χάουαρντ στην δίτομη αυτοβιογραφία του «Theatre of Life» το 1936, απεκάλυψε το όλο σχέδιο εκδίωξης του Αρμοστού μέσω του Βενιζέλου. Μα καλά οι ιστορικοί δεν διάβασαν το δίτομο έργο του Χάουαρντ;
Φυσικά οι Κρήτες δεν το έβαλαν κάτω, και μετά την προδομένη επανάσταση του Θερίσου, και αφού είχε φύγει για ταξείδι ο Ζαΐμης που ήτο ο νέος Αρμοστής, το 1908 η Κρητική εθνοσυνέλευσις πραξικοπηματικά κατήργησε το Αρμοστιακόν καθεστώς και εκήρυξεν ένωσιν με την Ελλάδα. Ο Βενιζέλος για να ναυαγήσει το πραξικόπημα και υποκινηθείς υπό της Αγγλικής Διπλωματίας, κατέλαβε νύχτα την Αρχήν, αυτοανακηρύσσεται Επίτροπος Υπουργός, εξαφανίζει τα δείγματα του Ενωτικού καθεστώτος, καταργεί εκ των δημοσίων εγγράφων την επικεφαλίδα «Βασίλειον της Ελλάδος» και από τα χαρτόσημα την λέξιν «Ελλάς», και παραχωρεί, άκουσον άκουσον, για την λύσιν του κρητικού ζητήματος κυριαρχικά δικαιώματα στον Σουλτάνο εν Κρήτη. Ήταν πλέον ολοφάνερο το σχέδιο της επαναστάσεως του Θερίσου.
Στις εκλογές του 1912 η Κρήτη εκλέγει 25 Κρήτες βουλευτές. Η Τουρκία απειλούσε με πόλεμο εάν οι Κρήτες βουλευτές εισέρχοντο στην ελληνική βουλή. Ο Βενιζέλος, που τότε είχε γίνει πρωθυπουργός από το παράθυρο με το πραξικόπημα στο Γουδί, διέταξε να μην εισέλθουν οι Κρήτες βουλευτές στην ελληνική βουλή κάνοντας το χατήρι των Τούρκων. Οι μεν Άγγλοι εμπόδισαν την αναχώρηση των Κρητών, οι δε Γάλλοι εν τέλη τούς συνέλαβαν και τους κράτησαν αιχμαλώτους.
Το ζήτημα όμως είχε δρομολογηθεί και παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του ως άθυρμα κυρίως της Αγγλικής διπλωματίας η Κρήτη ενώθηκε με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Είναι σημαντικό όμως να γνωρίζουμε και τις σκοτεινές πτυχές της πολιτικής μας ιστορίας και να μην τις αποκρύβουμε σκοπίμως, αγιοποιώντας τον Ελ. Βενιζέλο ως «εθνάρχη» που έκανε πράξη το εθνικό όραμα. Λέγεται σήμερα, ότι απόγονοι βενιζελικών μαζί με πράκτορες προπαγανδίζουν την Ανεξάρτητη Κρήτη (βλ. φωτογρ. πάνω).
Ο Ελ. Βενιζέλος κατηγορηθείς ότι προδίδει τους φίλους του, απήντησε με ειλικρίνεια «Την Ελλάδα μπορώ να προδώσω, τους φίλους μου όμως ποτέ». Και φυσικά οι φίλοι του ήσαν οι Ξένες Δυνάμεις που τον χρηματοδότησαν τον στήριξαν διεθνώς και ποτέ δεν τους πρόδωσε.
Η μοίρα όμως του επεφύλαξε δίκαιη τιμωρία. Ο Βενιζέλος πέθανε καταδικασθείς εις θάνατον επί εσχάτη προδοσία για το αντεθνικό κίνημα του 1935, και ο λαός του Πειραιώς που προφανώς δεν ξέχασε τον αποκλεισμό του λιμανιού από τους φίλους του Άγγλους, δεν άφησε το πλοίο με την σορό του να προσεγγίσει το λιμάνι απειλώντας ότι θα το κάψει.
Ό μόνος αληθινός εθνάρχης ήτο ο Καποδίστριας που φυσικά είχε και το ανάλογο τέλος από τις Ξένες Δυνάμεις. Έκτοτε οι πολιτικοί, λίγο έως πολύ ακολοθούν τα συμφέροντα των Μεγάλων, με μερικές μόνο εξαιρέσεις όπως ο Χαρ. Τρικούπης ο Ι. Μεταξάς που είχε κι αυτός άδοξο τέλος. Εάν τα ελληνικά συμφέροντα, συμπέσουν με των Ξένων Δυνάμεων όπως το 1912 -1913 η Ελλάς διάγει συγκυριακά ένδοξες ημέρες.
Βιβλιογραφία
- «Ο ιστορικός εμπαιγμός», Γ. Αϋφαντής
- «Ελ. Βενιζέλος – Εθνάρχης ή Εθνικός Ολετήρας», Κ. Μπαρμπής
- «Φαυλοκρατία», Ν. Αντωνακέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου