Το Σάββατο 15/03/2014 απεβίωσε ο βασιλόφρων- αντικομμουνιστής γνωστός ιδιοκτήτης καταστημάτων ΔΡΑΓΩΝΑ , Λέανδρος Δραγώνας ενενήντα τριών χρονών !!!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Εντυπωσιασμένοι οι Ζακυνθινοί έβλεπαν τον γιατρό Κωνσταντίνο Δραγώνα, ο οποίος φρόντιζε και τον εμπορικό οίκο του πατέρα του, να συγχρωτίζεται με τον κρεοπώλη και ζωέμπορο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Δραγώνας, ήδη διορισμένος υγειονομικός έφορος Ζακύνθου, δεν κινούσε τις υποψίες των αγγλικών Αρχών ότι ήταν ο συνδετικός κρίκος των Φιλικών που προετοίμαζαν την Επανάσταση στα Ιόνια.
Όταν έφυγε από τη ζωή ο Κ. Δραγώνας το 1858, τιμημένος από την πατρίδα, τρείς κλάδοι της οικογένειάς του συνέχιζαν με επιτυχία να εμπορεύονται και να ασχολούνται με τη ναυτιλία.
Στον έναν από αυτούς ανήκει ο μικρανεψιός του Σπυρίδων Δραγώνας. Έχοντας επενδύσει ότι του είχε απομείνει σε ιστιοφόρα, ήταν από τους αγαπητούς καπεταναίους του νησιού. Στα ταξίδια έπαιρνε μαζί του και τον γιό του Γιώργο. Ο τελευταίος γοητεύεται από την ιδέα εγκατάστασης στον Πειραιά.
Βρισκόμαστε στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα.
Εποχή που παίρνει σάρκα και οστά το ελληνικό όνειρο. Συνδέεται με την νεοκλασική Αθήνα και το επίνειό της, τον ρομαντισμό του Μεσοπολέμου και της προσπάθειες του Ελληνικού Βασιλείου να καταλάβει τη θέση του στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Μια δράκα εμπόρων εκπροσώπησε την ανάπτυξη και τη δημιουργία. Χρυσικόπουλος, Λαμπρόπουλος και Δραγώνας εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές και γίνονται πανελληνίως γνωστοί και συνώνυμοι με την ύπαρξη της Αθηναϊκής αγοράς.
Ο Γεώργιος Δραγώνας ιδρύει την επιχείρησή του στην προκυμαία του λιμανιού (Ακτή Μιαούλη).
Επιτυχημένη στρατηγική επιλογή που αποσκοπούσε αφενός στην εξυπηρέτηση των χιλιάδων νέων που μετανάστευαν και αφετέρου στην κάλυψη των αναγκών της ραγδαίας αναπτυσσόμενης πειραϊκής κοινωνίας.
Αεικίνητος και ευρηματικός, καθιέρωσε μορφές διαφήμισης οι οποίες προκαλούν εντύπωση ακόμη και σήμερα.
Σε ένα μικρό ακίνητο δημιουργεί ένα μεγάλο σε ποσότητα και ποιότητα εμπορευμάτων κατάστημα.
Το 1905 δύο είναι τα πιο γνωστά καταστήματα του Πειραιά, όπου δίνουν τα ραντεβού τους οι ντόπιοι, διατίθενται τα εισιτήρια των διαφόρων ομίλων και αποτίθενται δέματα προς παραλαβή : «Το Πιλοποιείον Γ. Δραγώνα και το Πρακτορείον Διακάκη».
Την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα εγκαθίσταται στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σοφοκλέους. Το σημείο αποκτά νέο τοπωνύμιο, αφού αρκούσε η αναφορά «στου Δραγώνα» για τον προσανατολισμό των ενδιαφερομένων.
Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και παρά το γεγονός ότι το κατάστημα του Πειραιά καταστρέφεται ολοσχερώς από τους φοβερούς βομβαρδισμούς της 6ης Απριλίου 1941, ο Δραγώνας εισάγει πρώτος το συσσίτιο προσωπικού και φροντίζει για την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών σε καθημερινή βάση. Ο τριτότοκος γιός του Γεωργίου, ο Σπυρίδων, συλλαμβάνεται όμηρος και οδηγείται στο Νταχάου, όπου και αφήνει την τελευταία του πνοή χτυπημένος από φυματίωση.
Ο Γεώργιος Δραγώνας φεύγει από τη ζωή τον Γενάρη 1945 και αφήνει πίσω του τα τρία του παιδιά. Τον Θέμο, τον Σπύρο και τον Λέανδρο!!!
Η επιχείρηση βρίσκει τον βηματισμό της τα μεταπολεμικά χρόνια, όταν πλέον διευθύνεται από τη δεύτερη γενιά Θέμο και Λέανδρο!!!
Τουριστική προβολή, επιδείξεις μόδας, διαφημιστικές καμπάνιες, συμμετοχή σε κοινωνικά και αθλητικά γεγονότα δίνουν νέες διαστάσεις στις εμπορικές δραστηριότητες. Η απρόβλεπτη απόφαση των ιδιοκτητών για κατεδάφιση του ακινήτου, υποχρέωσε την επιχείρηση να μετακινηθεί (1978) στην απέναντι πλευρά του εμπορικού δρόμου (Αιόλου 72).
Παρά τα μέτρα που είχαν ληφθεί όταν άρχισαν οι εμπρησμοί των πολυκαταστημάτων της πρωτεύουσας ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΤΖΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ και ΔΡΑΓΩΝΑΣ (τέλη 1980, όπου από τις αρχές αποδόθηκαν σε τρομοκρατικές ενέργειες όπως 17Νοέμβρη κτλ…) τα βέβηλα χέρια κατόρθωσαν να βάλουν φωτιά στην σχεδόν αιωνόβια επιχείρηση.
04/07/1981 οι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη χτυπούν το πολυκατάστημα Δραγώνα.
Ο ιδιοκτήτης Λέανδρος Δραγώνας έδωσε συνέντευξη σε μια κυριακάτικη εφημερίδα και εξέφρασε την πικρία του που καμία κυβέρνηση δεν στάθηκε δίπλα του και δίπλα στους εργαζόμενους.
«Ηταν Ιούλιος του 1981 που τοποθέτησαν στα δοκιμαστήρια τριών ορόφων τις βόμβες» θυμάται σήμερα ξεκινώντας τη διήγησή του στην «Espresso της Κυριακής» για όσα συνέβησαν εκείνη τη βραδιά.
«Η πυρκαγιά εξαπλώθηκε ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να καούμε και να πάθουμε μεγάλη οικονομική καταστροφή. Οπως αποδείχθηκε από τη δικαστική έρευνα τότε, αλλά όπως προέκυψε και στην προανάκριση των συλληφθέντων της “17 Νοέμβρη” η οργάνωση ήταν πίσω από τον εμπρησμό» λέει με εμφανείς την πικρία του και την απογοήτευσή του για την αντιμετώπιση που είχε από το επίσημο κράτος. «Μιλάμε για τρομοκρατική ενέργεια, μετά την οποία το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις ουδέποτε μας βοήθησαν. Αδιαφόρησαν πλήρως. Περιορίστηκαν να μας προσφέρουν δάνειο με χαμηλότερο επιτόκιο, ξεχνώντας τα δισεκατομμύρια φόρων που πληρώναμε μέχρι τελευταίας δεκάρας» λέει ο κ. Λέανδρος Δραγώνας και περνά στο κεφάλαιο «εργαζόμενοι». «Είχαμε τετρακόσιους εργαζομένους και δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί τους. Σήμερα κλείνει μια επιχείρηση που έχει πέσει έξω με δική της ευθύνη, μένουν στον δρόμο δέκα-είκοσι άτομα και γίνεται ζήτημα μηνών με συζητήσεις και διαμαρτυρίες» επισημαίνει.
- Το πόρισμα της Αστυνομίας τι έλεγε;
Δεν μας δόθηκε ποτέ κανένα πόρισμα. Εκλεισαν τον φάκελο όπως έκλεισαν και τους φακέλους των είκοσι πέντε δολοφονιών της «17 Νοέμβρη»
Κάνατε προσπάθεια να αναγεννηθείτε από τις στάχτες σας;
Αρχισε η κάμψη όπως ήταν φυσικό. Ηρθαν τα δάνεια, υπήρχαν οι πιστωτές, συσσωρεύτηκαν πολλά. Το κράτος δεν εμφανίστηκε πουθενά. Τότε ήταν πρωθυπουργός ο κ. Ράλλης και τρεις μήνες αργότερα ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ με υπουργό τον «τσάρο» της οικονομίας Γεράσιμο Αρσένη. Κανένας τους δεν μας έδειξε ενδιαφέρον. Εμείς ήμασταν μια οικογένεια δυνατή και περήφανη. Δεν ζητήσαμε τίποτε. Εκείνοι μας ζητούσαν χρόνια ολόκληρα με τα μπιλιετάκια τους: «Παρακαλούμε, κ. Δραγώνα, να προσληφθεί ως υπάλληλος η κυρία τάδε ή ο κύριος τάδε» ή μας υποχρέωναν να βάζουμε διαφημίσεις στα περιοδικά των πολιτικών κομμάτων, πολλών εκατομμυρίων δραχμών. Θα θυμούνται οι παλιότεροι το σλόγκαν «Ο,τι θέλει ο λαός, στου Δραγώνα ασφαλώς».
- Συναισθηματικά πώς νιώθατε, βιώνοντας την αδιαφορία του κράτους;
Απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Μετά τις πυρπολήσεις, όταν πτωχεύεις, οι νόμοι βοηθάνε. Εδώ δεν υπήρξε τίποτε. Προσπάθησα μόνος μου για επτά χρόνια να τα καταφέρω. Δυστυχώς, ήταν τόσο μεγάλη η δυσκαμψία που δεν μπόρεσα να συνεχίσω άλλο τη λειτουργία των καταστημάτων της Αθήνας και του Πειραιά. Η κάμψη ήταν μεγάλη. Οι τόκοι και τα δάνεια σε συνδυασμό με την αδιαφορία της κυβέρνησης για τις επιχειρήσεις μάς γονάτισαν. Τότε η άποψη της κυβέρνησης και των συνδικαλιστών ήταν «το κέρδος είναι έγκλημα». Δυστυχώς. Ποιος ανόητος θα προσπαθούσε και γιατί; Γιατί έπεσε ο κομμουνισμός ύστερα από εβδομήντα χρόνια; Γιατί ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί να ζει καλύτερα. Δεν μπορεί ένα σύστημα πολιτικό να εξομοιώσει τη βλακεία με την εξυπνάδα, την τεμπελιά με τον μόχθο.
- Και αποφασίσατε να βάλετε λουκέτο;
Αποφάσισε η οικογένεια, και είναι προς τιμήν της, να εξοφλήσει όλες τις πιστώσεις προς τις τράπεζες και οι 400 άνθρωποι έλαβαν 400 εκατομμύρια δραχμές ως αποζημίωση. Τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή. Τα πληρώσαμε οι ίδιοι, διότι δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πως θα μείνουν στον δρόμο άνθρωποι που μας βοήθησαν τόσα χρόνια. Αυτό δεν έχει γίνει πουθενά στη γη. Και ολοκάθαρη η επιχείρηση έκλεισε. Φύγαμε με το κεφάλι ψηλά.
- Τι σας έχει μείνει ως εικόνα από την προσπάθειά σας να επιβιώσετε;
Για εκατό χρόνια ο οίκος Δραγώνα είχε δώσει στο κράτος ένα δισεκατομμύριο δραχμές σε φόρους και άλλο ένα δισ. σε έμμεσους φόρους για κοινωνικές ασφαλίσεις και δασμούς, τότε που το χρήμα είχε άλλη αξία. Το κράτος όμως, όταν εμείς το χρειαστήκαμε, δεν μας έδωσε ούτε μία δραχμή. Εναν ελάχιστα μικρότερο τόκο στο δάνειο που πήραμε. Ούτε ήρθε κανένας να μας δει. Το μεγαλύτερο γεγονός είναι που κανένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν μας φώναξε να μας τιμήσει για την κίνησή μας να αποζημιώσουμε από την τσέπη μας μετά την πτώχευσή μας και τον τελευταίο εργαζόμενο, όταν θεωρούν σημαντικότερο να βραβεύουν μόνο ποιητές και δήθεν διανοούμενους.
- Η Πολιτεία δεν φέρθηκε το ίδιο σε κάποιες περιπτώσεις υπουργών που χτυπήθηκαν από τη «17 Νοέμβρη». Στάθηκε αρωγός μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον τους.
Αυτό αποδεικνύει ότι όλοι σκέφτονται μόνο να φάνε και να σώσουν την καρέκλα τους. Οχι τα συμφέροντα της Ελλάδας. Τους ενδιαφέρει πώς θα γίνουν πάλι βουλευτές, τίποτε άλλο.
- Δηλαδή υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Είναι ερώτημα αυτό; Εννοείται...
- Σας πικραίνει αυτό;
Φυσικά. Υπήρξε αδικία και άνιση μεταχείριση. Υπάρχουν οι ευνοούμενοι και οι μη ευνοούμενοι, ανάλογα με το καθεστώς. Γιατί έπρεπε να αποζημιωθούν οι κύριοι αυτοί. Είναι αστείο. Γιατί να μη δοθούν αυτά τα χρήματα στους συνταξιούχους και τους άστεγους; Βλέπετε όμως, ήταν δύο υπουργοί τους, δεν ήταν ο Δραγώνας. Ηταν δύο δικοί τους άνθρωποι, ήταν μια προσωπική εκδούλευση. Δεν θα τους πω μπράβο επειδή αντάμειψαν δύο υπουργούς τους. Τι είναι αυτά τα πράγματα, ηλίθιοι είμαστε;
- Πώς ξεκίνησε η επιχείρηση Δραγώνα;
Από τον πατέρα μου. Την εποχή που οι μετανάστες έφευγαν από τον Πειραιά, τη νύχτα με τα καράβια. Ο πατέρας μου κρατούσε ανοιχτό το μαγαζί και πωλούσε 1.000 βαλίτσες τη βραδιά. Ηταν ο πρώτος Ελληνας πλούσιος έμπορος. Και η μητέρα μου, αν και πλούσια, έραβε σκισμένα σεντόνια. Ετσι ξεκίνησαν και γίναμε η ισχυρότερη οικογένεια της Ελλάδας.
- Πώς περνάτε σήμερα τη μέρα σας;
Διαβάζω τρεις έως τέσσερις ώρες την ημέρα και έχω τέσσερις χιλιάδες βιβλία, από τα οποία έχω διαβάσει τα 3.600.
- Είστε παντρεμένος;
Παντρεύτηκα δύο φορές στη ζωή μου. Την πρώτη γυναίκα μου την έχασα από καρκίνο του μαστού στα σαράντα οκτώ της χρόνια. Με τη δεύτερη χώρισα μετά την καταστροφή.
Ο Δραγώνας αφού επιβίωσε από τις μεγάλες ιστορικές αντάρες (πόλεμος 1897, πτώχευση Βενιζέλου, Κατοχή, Εμφύλιος όπου και πολέμησε ο Λέανδρος σαν αξιωματικός του Ελληνικού στρατού) χτυπήθηκε από την τρομοκρατία και εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία (λόγω πολιτικών φρονημάτων) για να κλείσει το 1987 αξιοπρεπώς και καλύπτοντας όλες τις υποχρεώσεις του (κράτος, υπαλλήλους κτλ) αλλά έφυγε με το κεφάλι ψηλά !!!
Η οικογένειά του υπήρξε ίσως η πλουσιότερη της Ελλάδος!!!
Από το σπίτι του πέρασαν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής.
Δείπνησαν έντεκα πρωθυπουργοί, βασιλείς, διπλωμάτες, πρέσβεις, γενικοί γραμματείς του ΟΗΕ, καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής, ποιητές, λογοτέχνες, ζωγράφοι κτλ…
Όλοι τον θαύμαζαν «κινητή βιβλιοθήκη» τον είχε χαρακτηρίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ενώ ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος συζητούσε μαζί του διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, καθώς και την επιθυμία του να δει την Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία ενωμένες!!!
Αυτός ήταν ο Λέανδρος Δραγώνας !!! Ένας αξιοπρεπής πατριώτης !!!
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου