29/12/1922: ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΒ΄

Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Ανήμερα της σφαγής των 14.000 βρεφών από τον Ηρώδη, αφήνει την τελευταία του πνοή σε πανδοχείο δευτέρας κατηγορίας στο Παλέρμο της Σικελίας αυτός που διπλασίασε την χώρα μας σε έκταση και πληθυσμό, ο Στρατηλάτης Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΒ΄.

Το κίνημα των ριψασπίδων της Μικράς Ασίας κατάφερε να εξοστρακίσει τον μεγάλο αυτό Βασιλιά και να δολοφονήσει τους αθώους Έξ (Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Μπαλτατζή, Χατζηανέστη, Στράτου & Θεοτόκη) ως "υπευθύνους της Μικρασιατικής καταστροφής"! Ο Κωνσταντίνος απηύθυνε το τελευταίον του συγκινητικό διάγγελμα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1922 προς τον Ελληνικό λαό στο οποίο ανακοίνωσε την παραίτηση του υπέρ του Διαδόχου Γεωργίου του Β΄ και προέτρεπε το Έθνος να "συσπειρωθή περί Αυτόν" και να τον "συντρέξη πάση δυνάμει και θυσία εις το δυσχερές έργον του".

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1922, ο Στρατηλάτης Βασιλεύς μετά της Βασιλίσσης Σοφίας και των αδελφών του προσκύνησαν τους τάφους των Βασιλέων Γεωργίου του Α΄ και αδικοχαμένου τέκνου τους Αλεξάνδρου του Α΄. Εκείνοι την ώρα χιλιάδες πολίτες με δάκρυα στα μάτια και ψυχικό σπαραγμό, καταφανώς συγκεκινημένοι, ήρθαν στο Τατόι να τους αποχαιρετήσουν. Τελευταίοι παρουσιάστηκαν οι άνδρες της Βασιλικής Φρουράς. Ο Κωνσταντίνος έσφιξε ένα ένα τα χέρια τους, ευχόμενος με συγκίνηση υγεία και ευτυχία! Η φωνή του ράγισε και οι στρατιώτες έκλαιγαν με λυγμούς. Τον κατευόδωσαν με τις φράσεις:
"Να πας στο καλό Βασιλιά μας". "Δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε ποτέ". "Ο Θεός μαζί σου".
Έπειτα το Βασιλικό ζεύγος επέβη αυτοκινήτου όπου έπεσαν όλοι πάνω του για να χαιρετήσουν, να φιλήσουν για τελευταία φορά το χέρι του Βασιλέως και της Βασιλίσσης.

Το πλοίο "Πατρίς" τους παρέλαβε. Είχε ήδη πέσει η νύκτα. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος για τελευταία φορά αντίκριζε την πολυαγαπημένη του Πατρίδα, την Ελλάδα, που την υπερδιπλασίασε σε έκταση και πληθυσμό, που έφυγε απ΄ αυτήν δις για να μην γίνει αίτιος συμφορών, εμφύλιας σύγκρουσης και αιματοχυσίας...

Χαριστική βολή κατά της ευθραύστου υγείας του στάθηκε η πληροφορία για την θανάτωση των Έξι. Δεν πρόκειται να συνέλθει από το τρομερό πλήγμα. Και θα "φύγει" σε ηλικία μόλις 55 ετών, από εγκεφαλικό πικραμένος και πονεμένος. Και η σορός του θα παραμείνει στην ξένη γη (κρυπτή της ρωσικής Εκκλησίας στην Φλωρεντία) επί σχεδόν 13 χρόνια, ώσπου να διακομισθεί το 1938 από τον Ιωάννη Μεταξά στο Βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι...

Επίλογος

Ως Έλληνες έχουμε το ελάττωμα της αχαριστίας διαχρονικά. Γνωρίζοντας το λάθος μας ας προσπαθήσουμε να το απαλείψουμε. 

Ο Κωνσταντίνος ΙΒ΄ έχει γραφεί στην ιστορία, στην μη συμβατική ιστορία ως άνθρωπος του καθήκοντος, της προσφοράς και της αυτοθυσίας. Ένα πρόσωπο λαοφιλέστατο που ο Ελληνικός λαός τον περιέβαλλε με την αγάπη του και την εμπιστοσύνη του, ιδίως κατά τους Βαλκανικούς πολέμους αλλά και τους ανταντικούς αποκλεισμούς και την βενιζελική δικτατορία 1917-1920.

Οφείλουμε να τιμήσουμε και να τιμούμε αυτούς που πρόσφεραν στην Ελλάδα και αυτό το άρθρο το αφιερώνω στην μνήμη του, στην μνήμη ενός μεγάλου Έλληνος.

Υ.Γ. από τον Ιωάννη Μεταξά

Ο Ιωάννης Μεταξάς αποκάλυψε τι ακριβώς του είπε ο Στρατηλάτης κατά την τελευταία τους συνάντηση:
"Θα φύγω αφού νομίζουν ότι η παρουσία μου εις μίαν μικράν γωνίαν του δάσους ενοχλεί... Και αφού εσιώπησε πάλι με εφώναξε με δακρυσμένα τα μάτια και μου είπε: Εσύ θα ζήσης και θα σταδιοδρομήσης εις τον τόπον μας. Κάποια μέρα θα έλθης στα πράγματα. Είμαι βέβαιος γι΄ αυτό και δια τούτο σε παρακαλώ άμα ανέβης εις την εξουσία να με φέρης πίσω. Είναι το μόνο πράγμα που σου ζητώ. Θέλω να΄ ρθώ στο Τατόι και να πεθάνω στην Ελλάδα!"