Γράφει ένας εκ των διαχειριστών του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".
8 ώρες είχε κλειστεί ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ για να επιλέξει ή τις ιδέες του που ήταν εμποτισμένες από Δημοκρατία ή την κρίσιμη κατάσταση με τους κομμουνιστές να απειλούν με κατάλυση του κράτους και γενικό αιματοκύλισμα στην προγραμματισμένη επικείμενη απεργία τους στις 5 Αυγούστου 1936. Τελικά επέλεξε την κατάσταση και υπέγραψε τα 2 ΒΔ που του είχε φέρει ο ψηφισμένος από την Βουλή πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς.
Έτσι, η Ελλάδα απαλλαγμένη από κόμματα και πολιτικάντηδες, απέκτησε μία ηγεσία που θα μπορέσει να εμψυχώσει και να τονώσει το ηθικό των Ελλήνων, να δώσει λύση στα ογκώδη εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, να προγραμματίσει τομές και μεταρρυθμίσεις και να προπαρασκευάσει άρτια τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας για την επερχόμενη πολεμική σύγκρουση.
Ωστόσο, ο Βασιλεύς δεν επιθυμούσε, παρά την επιτελούμενη εντυπωσιακή πρόοδο σε όλους τους τομείς, παράταση του καθεστώτος πέρα από κάποια χρονικά όρια. Αυτό οφείλεται στην αγγλική νοοτροπία ως προς τον τρόπο ζωής και το θέμα του πολιτεύματος. Και ότι ήταν αντίθετος προς τον υπομνηστικό άλλων κρατών χαιρετισμό των μελών της Ε.Ο.Ν. Θα προτιμούσε να διενεργούνταν εκλογές και δι΄ αυτών να αναδεικνυόταν ο εξαιρετικά δημοφιλής πλέον Ιωάννης Μεταξάς κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός. Αυτή ακριβώς ήταν και η στάση του Βασιλέως Κωνσταντίνου ΙΓ΄ απέναντι στους Απριλιανούς, οι οποίοι αν διενεργούσαν εκλογές ένα ή δύο έτη μετά την επικράτηση τους, θα κατήγαν σαρωτική νίκη.
Ωστόσο δεν εξωθεί τα πράγματα σε ανοικτή σύγκρουση μολονότι είναι δηλωτική των διαθέσεων του η μη συμμετοχή του (όπως και του Διαδόχου Παύλου) στις επετειακές εκδηλώσεις της 4ης Αυγούστου 1940.
Τα παιδιά μας όμως στο σχολείο τι μαθαίνουν; Ότι Γεώργιος-Μεταξάς κήρυξαν από κοινού δικτατορία. Ότι τα πράγματα ήταν πιο ρόδινα. Ο κομμουνιστικός κίνδυνος ήταν πρόσχημα. Έτσι, θέλει η αριστερά και τα παιδιά μας τα θυσιάζουμε στον βωμό των επιθυμιών της αριστεράς για να καλύψει τα σπασμένα και να υπερηφανευθεί για την προδοτική της στάση.
Εμείς δεν θέλουμε η ιστορία να γραφεί με φανατισμούς, προκαταλήψεις, από μία φιλοβασιλική ή από μία δεξιά οπτική. Θέλουμε να γραφεί αντικειμενικά και μη συμβατικά. Και τούτο το άρθρο το αφιερώνω εις τους μαθητάς μας που μαθαίνουν ψέματα και είναι κρίμα να έχουν προκαταλήψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου