Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ

Εδώ και μέρες εξαφανισμένοι παραμένουν οι απαχθέντες από τους Σύριους αντάρτες Μητροπολίτες της εκεί Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο Ορθόδοξος Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παύλος και ο Συροϊακωβίτης Μητροπολίτης κ. Γιοχάνα Ιμπραχίμ. Ευχόμαστε οι Ιεράρχες να είναι ζωντανοί προ πάντων. 

ΠροσΕυχή:
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, τοὺς δούλους Σου τοὺς Ἱεράρχας τῷ Ἁγίῳ Σου Θυσιαστηρίῳ Παῦλον καὶ Γιοχάνα ἀπάλλαξον τῶν ὑπὸ τῶν τυράννων ἀπίστων δεσμῶν, ἐλευθέρωσον, σκέπασον, διαφύλαξον, ὀχύρωσον καὶ χάρισαι αὐτοῖς ὑγείαν ψυχῆς τε καὶ σώματος, φώτισιν και μακροημέρευσιν λειτουργήσαντες ἐν πίστει καὶ αφοσιώσει τὸ Ἁγιον Σου Θυσιαστήριον. τι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δέησιν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Σήμερα κρίνεται απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε η αποκατάσταση του πολιτεύματος της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Γι΄ αυτό και πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να ανανεωθεί ο λόγος των βασιλοφρόνων ο οποίος πολλάκις περιορίζεται σε "ζήτω ο βασιλιάς", "ο βασιλιάς θα σώσει την Ελλάδα" ακόμα και στην εθνική αποκατάσταση της Κωνσταντινούπολης. Επίσης, πρέπει να αντιπαραβάλουμε τις θέσεις μας, τις αντιπροτάσεις στο χάος που επικρατεί και την προσφορά του συνταγματικού βασιλικού θεσμού. 
Ο βασιλικός θεσμός συμβάλλει:
α) στην διακράτηση της εθνικής συνοχής και ενότητας, 
β) στον περιορισμό της πολιτικής ασυδοσίας,
γ) στην πολιτειακή σταθερότητα,
δ) στην διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας, της προσωπικής ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
ε) στην διατήρηση των παραδόσεων και των αξιών του Έθνους καθώς και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
στ) στην ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας,
ζ) στην ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων,
η) στην χωρίς ενδοτισμούς, παραχωρήσεις και οσφυοκαπτισμούς εθνική εξωτερική πολιτική &
θ) στον περιορισμό της σιωνιστικής επιρροής.

Αποτελέσματα αυτών των πλεονεκτημάτων της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει Αβασίλευτο καθεστώς-απόδειξη τα αβασίλευτα πολιτεύματα εν Ευρώπη και ίδιως εν Ελλάδι αφού γι΄ αυτήν μιλάμε-είναι:
* εξύψωση του ηθικού των Ελλήνων και των Ελληνίδων, χαλιναγώγηση των πολιτικών, παραμονή χρημάτων στα δημόσια ταμεία, οικονομική ανάταση και ανάπτυξη, πολιτική ευρυθμία. Η χώρα, όταν έχεις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, γίνεται σεβαστή απ΄ όλους, εχθρούς και φίλους. Ωστόσο σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζει και η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής. Δημιουργούνται βάσεις οράματος και σκοπού για την νεολαία και μέσα σε πλαίσια ελευθερίας, η οποία ελευθερία συνεπάγεται με την ευθύνη και την επαγρύπνηση, ο πολίτης δημιουργεί και οικοδομεί την προσωπικότητα του. Κάθε πρόσωπο είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Ο τουρισμός λανσαρίστηκε από την αείμνηστη Φρειδερίκη το 1956 με την κρουαζιέρα των εστεμμένων. Τότε οι παραλίες ήταν σχεδόν άδειες. Μ΄ αυτήν της την κίνηση η Φρειδερίκη πέτυχε την άνοδο του εγχώριου τουρισμού. Έπειτα ορισμένα μέτρα έλαβε και το καθεστώς Παπαδόπουλου με κουπόνια κλπ. Αλλιώς θα είναι η Ελλάδα βασίλειο. Δημιουργεί αίγλη, προσέλκυση.
Θα "συσφιγχθούν" οι σχέσεις μας με τα βασίλεια της Ευρώπης και δεν υφιστάμεθα χλευασμούς και προκλήσεις απ΄ οποιονδήποτε. Ούτε από την Τουρκία και τα Σκόπια. Ούτε απ΄ την Αλβανία, την Γερμανία και την Βουλγαρία. Ας ξεχάσουν οι Σκοπιανοί την ελληνικότατη Μακεδονία και οι Τούρκοι την ελληνικότατη Κύπρο και το Αιγαίο, οι Αλβανοί την Βόρειο Ήπειρο και οι Βούλγαροι την Θράκη.

Τα Αβασίλευτα...
Τα Αβασίλευτα καθεστώτα εξυπηρετούν τις βλέψεις των Σιωνιστών. Οι "Πρόεδροι Δημοκρατίας" χρησιμεύουν ως ανδρίκελα στην οικονομική αφαίμαξη, το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα και την πολιτική αποδιοργάνωση του κράτους στο οποίο υφίστανται, ούτως ώστε αδύναμο και ανίσχυρο να παραδοθεί στην Νέα Τάξη Πραγμάτων δηλαδή την παγκόσμια διαπλανητική δικτατορία των Σιωνιστών.
Πρόεδρος σε μία Δημοκρατία δεν είναι το ανδρίκελο των κομμάτων, είναι ο ίδιος ο λαός ο οποίος είναι κυρίαρχος! Ο Μαρξ έγραψε στον φίλο του Μπαρούχ Λεβί: "Ο εβραϊκός λαός θα είναι στο σύνολό του μεσσίας του εαυτού του. Θα κατακτήσει την παγκόσμια κυριαρχία διαλύοντας τις άλλες φυλές, καταργώντας τα σύνορα, εξοντώνοντας τον βασιλικό θεσμό, στον οποίο ανέκαθεν στηρίζονταν η αυτοβουλία και η ανεξαρτησία των ατόμων, και εγκαθιστώντας μία διεθνή δημοκρατία, προνομιακοί πολίτες της οποίας θα είναι παντού Εβραίοι." Τα συμπεράσματα δικά σας.

Επίλογος
Αυτό το κείμενο πιστεύω πως πρέπει να διαδοθεί παντού. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!! Είναι ανάγκη-εθνική επιταγή. Είμαστε στην τελική ευθεία για μία διαπλανητική δικτατορία. Πρέπει να λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα και να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ στην λαίλαπα που έρχεται...

ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης (ιστότοπος Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας)

* «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται…»

Δύο από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μ. Εβδομάδας είναι τα «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται» και «Τον νυμφώνα Σου βλέπω». Ποια είναι όμως η σημασία τους;
Το πρώτο απ’ αυτά λέει:
«Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».
Στα νέα ελληνικά, το τροπάριο λέει (κάπως ελεύθερα):
«Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

Ποια είναι η σημασία αυτού του τροπαρίου;
Οι στίχοι παραπέμπουν σε δύο παραβολές, δηλαδή ιστορίες με κάποιο νόημα που είπε ο Χριστός. Η πρώτη φράση προέρχεται από την παραβολή των δέκα παρθένων (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 1-13). Λέει ότι δέκα κορίτσια είχαν βγει να προϋπαντήσουν το γαμπρό σε κάποιο γάμο. Όμως εκείνος άργησε και αποκοιμήθηκαν. Και καταμεσίς της νύχτας ακούστηκε φωνή: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται!». Οι κοπέλες ξύπνησαν, αλλά «οι λαμπάδες τους» έσβηναν. Οι πέντε απ’ αυτές (οι «φρόνιμες» = συνετές) είχαν μαζί τους λάδι και ανανέωσαν τη φλόγα, αλλά οι άλλες πέντε (οι «μωρές» = επιπόλαιες) δεν είχαν. Έτσι, μέχρι να βρουν να αγοράσουν, ο Γαμπρός μπήκε στο σπίτι του γάμου, έκλεισε η πόρτα και έμειναν απ’ έξω.
Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο).
Η δεύτερη παραβολή (κατά Λουκάν, κεφ. 12, στίχοι 36-46) μιλάει για κάποιους δούλους, που περιμένουν τον κύριό τους να επιστρέψει από γάμο. Καλότυχος, λέει ο Ιησούς, εκείνος ο δούλος, που ο κύριος θα τον βρει σε επιφυλακή να τον περιμένει, ενώ αλίμονο σ’ εκείνον που θα σκεφτεί «αργεί ο κύριος» και θ’ αρχίσει να μεθοκοπάει, να δέρνει και να καταπιέζει τους άλλους δούλους. Και αυτή η παραβολή δηλώνει ότι ο Χριστός θα επιστρέψει «ως κλέπτης εν νυκτί», σε στιγμή που κανείς δε θα Τον περιμένει.
Εννοείται ότι η στιγμή, για την οποία ο καθένας πρέπει να είναι έτοιμος, είναι η στιγμή του θανάτου μας, που πιθανότατα θα προηγηθεί της Δ. Παρουσίας και είναι ουσιαστικά η στιγμή της κρίσης μας μπροστά στο Θεό. Ας είμαστε έτοιμοι, έχοντας καθαρίσει την καρδιά μας από τα ελαττώματα που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε το Θεό και τον πλησίον μας.
Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα του τροπαρίου. Ο ποιητής καλεί την ίδια την ψυχή του να μετανοήσει και να αφεθεί στα χέρια του Θεού, ζητώντας τη βοήθειά Του μέσω της Θεοτόκου, των αγίων και των φωτεινών αγγέλων (η τελευταία φράση λέγεται με όλες αυτές τις παραλλαγές). Το τριπλό «Άγιος, Άγιος, Άγιος» είναι από τον ύμνο των αγγέλων (των Σεραφείμ) που άκουσε ο προφήτης Ησαΐας (Ησαΐας, κεφ. 6) και υποδηλώνει την Αγία Τριάδα.

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω…»
Το δεύτερο τροπάριο λέει:
«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσον με».
Σε νέα ελληνικά:
«Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου, αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα. Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου, Εσύ που δίνεις το φως, και σώσε με».

Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από μια άλλη παραβολή του Χριστού, στο κατά Ματθαίον, κεφ. 22, στίχοι 1-14: ένας βασιλιάς παντρεύει το γιο του, αλλά οι καλεσμένοι «αγρόν ηγόρασαν» (η φράση είναι από το Λουκ. 14, 18, όπου υπάρχει η ίδια παραβολή ή μια παρόμοια – εκεί κάποιος λέει: «αγόρασα ένα αγρό (χωράφι) και πρέπει να πάω να τον δω, γι’ αυτό δε μπορώ να έρθω») και δεν πήγαν. Τότε εκείνος έστειλε και κάλεσαν όλους τους φτωχούς και περιθωριακούς, που ήρθαν αντί για τους επίσημους. Είδε όμως κάποιον με ρούχα ακατάλληλα για γάμο και έβαλε να τον πετάξουν έξω, και μάλιστα «στο σκοτάδι»!...
Εννοείται ότι, αφού οι τελικοί καλεσμένοι ήταν φτωχοί, ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι ο άνθρωπος διώχτηκε επειδή είχε «κακά ρούχα». Το νόημα είναι ότι είχε κακή ψυχή.
Εδώ λοιπόν ο ποιητής του τροπαρίου παρακαλεί το Χριστό να τον βοηθήσει να γίνει λαμπερή η ψυχή του, να τη «φορέσει» (ως το καταλληλότερο ένδυμα) και να μπορέσει να μπει στο γλέντι του γάμου, δηλ. στον παράδεισο.

ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ


Υπερψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο. Όπως μας ενημερώνει η "ΝewsNow":

"Σε σύνολο 292 βουλευτών και κατόπιν ονομαστικής ψηφοφορίας, που ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, 168 ψήφισαν «ναι» στο πολυνομοσχέδιο. «Όχι» είπαν 123 βουλευτές και ένας δήλωσε «παρών». «Η κυβέρνηση βγήκε πιο ενισχυμένη από την σημερινή ψηφοφορία διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες που μιλούσαν για προβλήματα» δήλωσε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. 
Στην κυβερνητική πλειοψηφία εντάχθηκαν και δυο ανεξάρτητοι βουλευτές ο Κώστας Μαρκόπουλος που είχε διαγραφεί από τη ΝΔ είχε ενταχθεί στους Ανεξάρτητους Έλληνες και τώρα είναι ανεξάρτητος και ο Θεόδωρος Σολδάτος βουλευτής Λευκάδας, ο οποίος και αυτός είχε διαγραφεί από τη ΝΔ.
Ερωτηθείς από τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, σχετικά με τη στάση των δύο ανεξάρτητων βουλευτών, ο Αντώνης Σαμαράς είπε: "κάτι σημαίνει αυτό"." 

Αντιδράσεις κομμάτων
Νωρίτερα, η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής διεξήχθη με συγκρούσεις και υψηλούς τόνους από τους αρχηγούς των κομμάτων.
Το ΣυΡιζΑ δια του Προέδρου του Αλέξη Τσίπρα εξαπέλυσε τα πυρά του κατά της κυβέρνησης κάνοντας λόγο για "στρατηγική υποταγής της κυβέρνησης" και σημειώνοντας «Είμαστε στο ίδιο έργο θεατές επί τρία χρόνια. Τόσο στα μέτρα της βαρβαρότητας όσο και στα επιχειρήματα», είπε.
Ο Πρόεδρος του ΠαΣοΚ Ευάγγελος Βενιζέλος-Τούρκογλου, μιλώντας για "κρεσέντο ανευθυνότητας" και του καταλόγισε ότι προσβάλλει την νοημοσύνη, του κόπους, τους φόβους, τις θυσίες και τις εμπειρίες του ελληνικού λαού. Τώρα τα θυμήθηκε
Ο Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, είπε ότι "η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης κάτι που σημαίνει ότι θα πέσουν κι άλλο οι κατώτεροι μισθοί και οι συντάξεις και θα χτυπηθεί η ιδιοκτησία". Όπως αποκάλυψε ο κ. Καμμένος 170.000 φούρνοι θα κλείσουν!!!
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος από την Χρυσή Αυγή υποστήριξε ότι «στο δίλημμα Ελλάδα ή ευρώ εμείς απαντάμε: ναι, αν χρειαστεί, ακόμη και επιστροφή στη δραχμή για να σταματήσει η υποταγή».
Το ΚΚΕ δια της Αλέκας Παπαρήγα επιτέθηκε στην τρικομματική κυβέρνηση αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ασφαλώς η ΝΔ συντάσσεται με την κυρίαρχη συνταγή της Γερμανίας, Γαλλίας, Ολλανδίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την άλλη συνταγή, την πιο χαλαρή, που κατά τη γνώμη του θα φέρει καλύτερα την ανάπτυξη. Επιμέρους διαφορές υπάρχουν - αλλά απ' τη σκοπιά του λαού καμία» υπογράμμισε.
Από τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα η Εθνική Ελπίδα δια της Τ.Ο. Κοζάνης χαρακτήρισε το πολυνομοσχέδιο ως "μία ακόμα προσπάθεια της κυβέρνησης για την εξαθλίωση του Ελληνικού λαού". Υπογράμμισε η χώρα πρέπει να απεμπλακεί από τα μνημόνια και την τρόικα και ζήτησε συμπίεση του δημοσίου τομέα αλλά όχι με απολύσεις και μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Το δελτίο Τύπου του κόμματος είναι εδώ (πατήστε): ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ Τ.Ο. ΚΟΖΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ". 

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

Οι ευχές αυτές λέγονται μυστικώς από τον Ιερέα στην Ακολουθία του Εσπερινού κατά την ώρα που αναγιγνώσκεται από τον Αναγνώστη ή τον Αρχιερέα ο Προοιμιακός Ψαλμός (103). Οι ευχές αυτές μπορούν να ειπωθούν και από μας τους αμαρτωλούς δούλους του ΘΕΟΥ για την "πλήρωση" της ημέρας μας:

ΕΥΧΗ Α’
Κύριε, οἰκτίρμον καὶ ἐλεῆμον, μακρόθυμε καὶ πολυέλεε, ἐνώτισαι τὴν προσευχὴν ἡμῶν, καὶ πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεως ἡμῶν· ποίησον μεθ’ ἡμῶν σημεῖον εἰς ἀγαθόν· ὁδήγησον ἡμᾶς ἐν τῇ ὁδῷ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· εὔφρανον τὰς καρδίας ἡμῶν, εἰς τὸ φοβεῖσθαι τὸ Ὄνομά σου τὸ ἅγιον· διότι μέγας εἶ σὺ, καὶ ποιῶν θαυμάσια· σὺ εἶ Θεὸς μόνος, καὶ οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς, Κύριε, δυνατὸς ἐν ἐλέει, καὶ ἀγαθὸς ἐν ἰσχύϊ, εἰς τὸ βοηθεῖν καὶ παρακαλεῖν, καὶ σῴζειν πάντας τοὺς ἐλπίζοντας εἰς τὸ Ὄνομά σου τὸ ἅγιον.
τι πρέπει σοι πᾶσα δόξα τιμή, καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ Β’
Κύριε, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς ἡμᾶς, μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ' ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου, ἰατρὲ καὶ θεραπευτὰ τῶν ψυχῶν ἡμῶν· ὁδήγησον ἡμᾶς ἐπὶ λιμένα θελήματός σου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν καρδιῶν ἡμῶν, εἰς ἐπίγνωσιν τῆς σῆς ἀληθείας· καὶ δώρησαι ἡμῖν τὸ λοιπὸν τῆς παρούσης ἡμέρας εἰρηνικὸν καὶ ἀναμάρτητον, καὶ πάντα τὸν χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν· πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων σου.
τι σὸν τὸ κράτος, καὶ σοῦ ἐστιν ἡ Βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ Γ’
Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, μνήσθητι ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἀχρείων δούλων σου, ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαι ἡμᾶς τὸ ἅγιον ὄνομά σου, καὶ μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς ἀπὸ τῆς προσδοκίας τοῦ ἐλέους σου, ἀλλὰ χάρισαι ἡμῖν, Κύριε, πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα· καὶ ἀξίωσον ἡμᾶς ἀγαπᾶν, καὶ φοβεῖσθαί σε ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἡμῶν, καὶ ποιεῖν ἐν πᾶσι τὸ θέλημά σου.
τι ἀγαθὸς καὶ Φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ Δ’
τοῖς ἀσιγήτοις ὕμνοις καὶ ἀπαύστοις δοξολογίαις ὑπὸ τῶν ἁγίων δυνάμεων ἀνυμνούμενος, πλήρωσον τὸ στόμα ἡμῶν τῆς αἰνέσεώς σου, τοῦ δοῦναι μεγαλωσύνην τῷ ὀνόματί σου τῷ ἁγίῳ· καὶ δὸς ἡμῖν μερίδα καὶ κλῆρον μετὰ πάντων τῶν φοβουμένων σε ἐν ἀληθείᾳ καὶ φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου· πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων σου.
τι πρέπει σοι πᾶσα δόξα, τιμή καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ Ε’
Κύριε, Κύριε, ὁ τῇ ἀχραντῳ σου παλάμῃ συνέχων τὰ σύμπατα, ὁ μακροθυμῶν ἐπὶ πάντας ἡμᾶς καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις ἡμῶν, μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου καὶ τοῦ ἐλέους σου· ἐπίσκεψαι ἡμᾶς ἐν τῇ σῇ ἀγαθότητι· καὶ δὸς ἡμῖν διαφυγεῖν καὶ τὸ λοιπὸν τῆς παρούσης ἡμέρας, ἐκ τῶν τοῦ πονηροῦ ποικίλων μηχανημάτων, καὶ ἀνεπιβούλευτον τὴν ζωὴν ἡμῶν διαφύλαξον, τῇ χάριτι τοῦ Παναγίου σου Πνεύματος.
λέει καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ ΣΤ’
Θεὸς, ὁ μέγας καὶ θαυμαστός, ὁ ἀνεκδιηγήτῳ ἀγαθωσύνῃ καὶ πλουσίᾳ προνοίᾳ διοικῶν τὰ σύμπαντα· ὁ καὶ τα ἐγκόσμια ἀγαθὰ ἡμῖν δωρησάμενος, καὶ κατεγγυήσας ἡμῖν τὴν ἐπηγγελμένην βασιλείαν, διὰ τῶν ἤδη κεχαρισμένων ἡμῖν αγαθῶν· ὁ ποιήσας ἡμᾶς καὶ τῆς νῦν ἡμέρας τὸ παρελθὸν μέρος ἀπὸ παντὸς ἐκκλῖναι κακοῦ, δώρησαι ἡμῖν καὶ τὸ ὑπόλοιπον ἀμέμπτως ἐκτελέσαι, ἐνώπιον τῆς ἁγίας δόξης σου, ὑμνοῦντάς σε τὸν μόνον ἀγαθὸν, καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν.
τι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΕΥΧΗ Ζ’
Θεὸς ὁ μέγας καὶ ὕψιστος, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας. Ὁ διαχωρήσας ἀνὰ μέσον τοῦ φωτός, καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους, καὶ τὸν μὲν ἥλιον θέμενος εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, σελήνην δὲ καὶ ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός· ὁ καταξιώσας ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἐπὶ τῆς παρούσης ὥρας προφθάσαι τὸ πρόσωπόν σου ἐν ἐξομολογήσει, καὶ τὴν ἑσπερινήν σοι δοξολογίαν προσαγαγεῖν· αὐτός, φιλάνθρωπε Κύριε, κατεύθυνον τήν προσευχὴν ἡμῶν ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου καὶ πρόσδεξαι αὐτὴν εἰς ὀσμὴν εὐωδίας. Παράσχου δὲ ἡμῖν τὴν παροῦσαν ἑσπέραν καὶ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα εἰρηνικήν· ἔνδυσον ἡμᾶς ὅπλα φωτός· ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ καὶ ἀπὸ παντὸς πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου· καὶ δὸς ἡμῖν τὸν ὕπνον, ὃν εἰς ἀνάπαυσιν τῇ ἀσθενείᾳ ἡμῶν ἐδωρήσω, πάσης διαβολικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον. Ναί, Δέσποτα τῶν ἁπάντων, τῶν ἀγαθῶν χορηγέ· ἵνα, καὶ ἐπὶ ταῖς κοίταις ἡμῶν κατανυγόμενοι, μνημονεύωμεν ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, καὶ τῇ μελέτῃ τῶν σῶν ἐντολῶν καταυγαζόμενοι, ἐν ἀγαλλιάσει ψυχῆς διανιστῶμεν πρὸς δοξολογίαν τῆς σῆς ἀγαθότητος, δεήσεις καὶ ἱκεσίας τῇ σῇ εὐσπλαγχνίᾳ προσάγοντες ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ σου, ὃν ταῖς πρεσβείαις τῆς ἁγίας Θεοτόκου ἐν ἐλέει ἐπίσκεψαι.
τι ἀγαθὸς καὶ Φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.  

ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ

Οι ευχές αυτές λέγονται μυστικώς από τον Ιερέα στην Ακολουθία του Όρθρου κατά την ώρα που αναγιγνώσκεται από τον Αναγνώστη ή τον Αρχιερέα ο Εξάψαλμος. Οι ευχές αυτές μπορούν να ειπωθούν και από μας τους αμαρτωλούς δούλους του ΘΕΟΥ για να ευλογήσει την ημέρα μας:

ΕΥΧΗ Α
Εὐχαριστοῦμεν σοι, Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῷ ἐξαναστήσαντι ἡμᾶς ἐκ τῶν κοιτῶν ἡμῶν, καὶ ἐμβαλόντι εἰς τὸ στόμα ἡμῶν λόγον αἰνέσεως, τοῦ προσκυνεῖν καὶ ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα σου τὸ ἅγιον· καὶ δεόμεθα τοῖς σοῖς οἰκτιρμοῖς, οἷς πάντοτε ἐχρήσω περὶ τὴν ἡμετέραν ζωήν. Καὶ νῦν ἐξαπόστειλον τὴν βοήθειάν σου ἐπὶ τοὺς ἑστῶτας πρὸ προσώπου τῆς ἁγίας δόξης σου και ἀπεκδεχομένους τὸ παρὰ σου πλούσιον ἔλεος καὶ δὸς αὐτοῖς μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης πάντοτε σοι λατρεύειν, αἰνεῖν, ὑμνεῖν, προσκυνεῖν, τὴν ἀνεκδιήγητόν σου ἀγαθότητα.
τι πρέπει σοι, πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Β
κ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα ἡμῶν πρὸς σέ, Θεὸς ἡμῶν, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπι τῆς γῆς· δικαιοσύνην καὶ ἁγιασμὸν ἐπιτελεῖν ἐν τῷ φόβῳ σου, συνέτισον ἡμᾶς· σὲ γὰρ δοξάζομεν τὸν ὄντως ὄντα Θεὸν ἡμῶν. Κλῖνον τὸ οὗς σου καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν· καὶ μνήσθητι, Κύριε, τῶν συμπαρόντων καὶ συνευχομένων ἡμῖν πάντων κατ᾽ ὄνομα καὶ σῶσον αὐτοὺς τῇ δυνάμει σου· ἐυλόγησον τὸν λαόν σου καὶ ἁγίασον τὴν κληρονομίαν σου· εἰρήνην τῷ κόσμῳ σου δώρησαι, ταῖς ἐκκλησίαις σου, τοῖς ἱερεῦσι, τοῖς βασιλεῦσιν, ἡμῶν καὶ παντὶ τῷ λαῷ σου.
τι ηὐλόγηται καὶ δεδόξασται τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Γ
κ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα ἡμῶν πρὸς σέ Θεὸς, διότι φῶς τὰ προστάγματα σου. Δίδαξον ἡμᾶς, Θεὸς, τὴν δικαιοσύνην σου, τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ δικαιώματά σου· φώτισον τοὺς ὀφθαμοὺς τῶν διανοιῶν ἡμῶν, μήποτε ὑπνώσωμεν ἐν ἁμαρτίαις εις θάνατον· ἀπέλασον πάντα ζόφον ἀπὸ τῶν καρδιῶν ἡμῶν· χάρισαι ἡμῖν τὸν τῆς δικαιοσύνης ἥλιον καὶ ἀνεπηρέαστον τὴν ζωὴν ἡμῶν διαφύλαξον ἐν τῇ σφραγῖδι τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος· κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης· δὸς ἡμῖν ἰδεῖν τὸν ὄρθρον καὶ τὴν ἡμέραν ἐν ἀγαλλιάσει, ἵνα σοι τὰς ἑωθινὰς ἀναπέμπωμεν εὐχάς.
τι σὸν τὸ κράτος καὶ σοῦ ἐστιν βασιλεία καὶ δύναμις καὶ δόξα, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Χορὸς Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Δ’
Δέσποτα ὁ Θεὸς, ὁ ἅγιος καὶ ἀκατάληπτος, ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὁ ἀναπαύσας ἡμᾶς ἐν τῷ τῆς νυκτὸς ὕπνῳ καὶ διαναστήσας πρὸς δοξολογίαν καὶ ἱκεσίαν τῆς σῆς ἀγαθότητος, δυσωπούμενος ὑπο τῆς ἰδίας σου εὐσπλαγχνίας, πρόσδεξαι ἡμᾶς καὶ νῦν προσκυνοῦντάς σε καὶ κατὰ δύναμιν εὐχαριστοῦντάς σοι καὶ δώρησαι ἡμῖν πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα· ἀνάδειξον ἡμᾶς υἱοὺς φωτὸς καὶ ἡμέρας καὶ κληρονόμους τῶν αἰωνίων σου ἀγαθῶν. Μνήσθητι, Κύριε, ἐν τῷ πλήθει τῶν οἰκτιρμῶν σου καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ σου, τῶν συμπαρόντων καὶ συνευχομένων ἡμῖν καὶ πάντων τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ἐν γῇ, τῶν ἐν θαλάσσῃ, τῶν ἐν παντὶ τόπω τῆς δεσποτείας σου δεομένων τῆς σῆς φιλανθρωπίας καὶ βοηθείας, καὶ πᾶσι χορήγησον τὸ μέγα σου ἔλεος.
να, σεσωσμένοι ψυχῇ τε καὶ σώματι πάντοτε διαμένοντες, μετὰ παῤῥησίας δοξάζωμεν τὸ θαυμαστὸν καὶ εὐλογημένον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Ε’
γαθῶν θησαυρέ, πηγὴ ἀέναος, Πάτερ ἅγιε, θαυμαστοποιέ, παντοδύναμε καὶ παντοκράτορ, πάντες σὲ προσκυνοῦμεν καὶ σοῦ δεόμεθα, τὰ σὰ ἐλέη καὶ τοὺς σοὺς οἰκτιρμοὺς ἐπικαλούμενοι εἰς βοήθειαν καὶ ἀντίληψιν τῆς ἡμετέρας ταπεινώσεως. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν σῶν ἱκετῶν· πρόσδεξαι πάντων ἡμῶν τὰς ἑωθινας δεήσεις, ὡς θυμίαμα ἐνώπιον σου, καὶ μηδένα ἡμῶν ἀδόκιμον ποιήσης, ἀλλά πάντας ἡμᾶς περιποίησαι διὰ τῶν οἰκτιρμῶν σου. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἀγρυπνούντων καὶ ψαλλόντων εἰς δόξαν σὴν καὶ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν καὶ τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος. Γενοῦ αὐτῶν βοηθὸς καὶ ἀντιλήπτωρ· πρόσδεξαι αὐτῶν τὰς ἱκεσίας εἰς τὸ ὑπερουράνιον καὶ νοερόν σου θυσιαστήριον.
τι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ ΣΤ’
Εὐχαριστουμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν, ὅτι πάντα ποιεῖς εἰς εὐεργεσίαν τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἵνα διὰ παντὸς πρὸς σὲ ἀποβλέπωμεν, τὸν σωτῆρα καὶ εὐεργέτην τῶν ἡμετέρων ψυχῶν· ὅτι διανέπαυσας ἡμᾶς ἐν τῷ παρελθόντι τῆς νυκτὸς μέτρῳ καὶ ἐξήγειρας ἡμᾶς ἐκ τῶν κοιτῶν ἡμῶν καὶ ἔστησας εἰς προσκύνησιν τοῦ τιμίου ὀνόματός σου. Διὸ δεόμεθά σου, Κύριε· δὸς ἡμῖν χάριν καὶ δύναμιν, ἵνα καταξιωθῶμεν ψάλλειν σοι συνετῶς καὶ προσεύχεσθαι ἀδιαλείπτως ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ, τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργαζόμενοι, διὰ τῆς ἀντιλήψεως τοῦ Χριστοῦ σου. Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῶν ἐν νυκτὶ πρὸς σὲ βοώντων· ἐπάκουσον αὐτῶν καὶ ἐλέησον καὶ σύντριψον ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῶν τοὺς ἀοράτους καὶ πολεμίους ἐχθρούς.
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῆς εἰρήνης καὶ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Ζ’
Θεὸς καὶ Πατηρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐξαναστήσας ἡμᾶς ἐκ τῶν κοιτῶν ἡμῶν καὶ ἐπισυναγαγὼν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς, δὸς ἡμῖν χάριν ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος ἡμῶν καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν τὰς κατὰ δύναμιν εὐχαριστίας· καὶ δίδαξον ἡμᾶς τὰ δικαιώματά σου, ὅτι προσεύξασθαι καθ᾽ ὅ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἐὰν μὴ σύ, Κύριε, τῷ Πνεύματι σου τῷ ἁγίῳ ὁδηγήσης ἡμᾶς. Διό, δεόμεθα σου· εἴ τι ἡμάρτομεν μέχρι τῆς παρούσης ὥρας, ἐν λόγω ἤ ἔργω ἤ κατὰ διάνοιαν, ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως, ἄνες, ἄφες, συγχώρησον· ἐὰν γὰρ ἀνομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ἡ ἀπολύτρωσις. Σὺ εἶ μόνος ἅγιος, βοηθός, κραταιὸς ὑπερασπιστης τῆς ζωῆς ἡμῶν καὶ ἐν σοὶ ἡ ὕμνησις ἡμῶν διαπαντός.
Εἴη τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου εὐλογημένον καὶ δεδοξασμένον τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Η’
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὴν τοῦ ὕπνου ῥᾳθυμίαν ἀποσκεδάσας ἀφ᾽ ἡμῶν, καὶ συγκαλέσας ἡμᾶς κλήσει ἁγία, τοῦ καὶ ἐν νυκτὶ ἐπάραι τὰς χεῖρας ἡμῶν καὶ ἐξομολογεῖσθαι σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιωσύνης σου, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις ἡμῶν, τὰς ἐντεύξεις, τὰς ἐξομολογήσεις, τὰς νυκτερινὰς λατρείας· καὶ χάρισαι ἡμῖν, ὁ Θεὸς, πίστιν ἀκαταίσχυντον, ἐλπίδα βεβαίαν, ἀγάπην ἀνυπόκριτον· εὐλόγησον ἡμῶν εἰσόδους καὶ ἐξόδους, πράξεις, ἔργα, λόγους, ἐνθυμήσεις· καὶ δὸς ἡμῖν καταντῆσαι εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας, αἰνοῦντας, ὑμνοῦντας, εὐλογοῦντας τῆς σῆς ἀφράστου χρηστότητος τὴν ἀγαθότητα.
τι ηὐλόγηταί τὸ πανάγιον σου ὄνομα, καὶ δεδόξασταί σου ἡ βασιλεία, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Θ
Λάμψον, Δέσποτα φιλάνθρωπε, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς, καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς διάνοιξον εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα πάσας τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας καταπατήσαντες, πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες.
τι σὺ εἶ ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ Ι’
Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὴν διὰ μετανοίας ἄφεσιν τοῖς ἀνθρώποις δωρησάμενος καὶ τύπον ἡμῖν ἐπιγνώσεως ἀμαρτημάτων καὶ ἐξομολογήσεως τὴν τοῦ προφήτου Δαυΐδ μετάνοιαν πρὸς συγχώρησιν ὑποδείξας· αὐτός, Δέσποτα, πολλοῖς ἡμᾶς καὶ μεγάλοις περιπεπτωκότας πλημμελήμασιν, ἐλέησον κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος, καὶ, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τὰ ἀνομήματα ἡμῶν· ὅτι σοι ἡμάρτομεν, Κύριε, τῷ καὶ τὰ ἄδηλα καὶ κρύφια τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων γινώσκοντι καὶ μόνῳ ἔχοντι ἐξουσίαν ἀφιέναι ἀμαρτίας. Καρδίαν δὲ καθαρὰν κτίσας ἐν ἡμῖν καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στηρίξας ἡμᾶς καὶ την ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου γνωρίσας ἡμῖν, μὴ ἀποῤῥίψῃς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου· ἀλλ᾽ εὐδόκησον, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος, μέχρι τῆς ἐσχάτης ἡμῶν ἀναπνοῆς προσφέρειν σοι θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἀναφορὰν ἐν τοῖς ἁγίοις σου θυσιαστηρίοις.
λέει, καὶ οἰκτιρμοίς, καὶ φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ᾽ οὖ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ ΙΑ’
Θεὸς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τας νοερὰς καὶ λογικὰς ὑποστησάμενος δυνάμεις τῷ σῷ θελήματι, σοῦ δεόμεθα καὶ σὲ ἱκετεύομεν, πρόσδεξαι ἡμῶν μετὰ τῶν κτισμάτων σου πάντων τὴν κατὰ δύναμιν δοξολογίαν καὶ ταῖς πλουσίαις τῆς σῆς ἀγαθότητος ἀντάμειψαι δωρεαῖς· ὅτι σοὶ κάμπτει πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα πνοὴ καὶ κτίσις ὑμνεῖ τὴν ἀκατάληπτόν σου δόξαν· μόνος γὰρ εἶ Θεὸς ἀληθινὸς καὶ πολυέλεος.
τι σὲ αἰνοῦσι πᾶσαι αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπουσι, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ ΙΒ’
Αἰνοῦμεν, ὑμνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ εὐχαριστοῦμεν σοι, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ὅτι παρήγαγες τὴν σκιὰν τῆς νυκτὸς καὶ ἔδειξας ἡμῖν πάλιν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας· ἀλλ᾽ ἱκετεύομεν τὴν σὴν ἀγαθότητα· ἱλάσθητι ταῖς ἀμαρτίαις ἡμῶν καὶ πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν ἐν τῇ μεγάλῃ σου εὐσπλαγχνίᾳ, ὅτι πρὸς σὲ καταφεύγομεν, τὸν ἐλεήμονα καὶ παντοδύναμον Θεόν· λάμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τὸν ἀληθινὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης σου· φώτισον τὸν νοῦν ἡμῶν καὶ τὰς αἰσθήσεις ὅλας διατήρησον, ἵνα ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατοῦντες τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν σου, καταντήσωμεν εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον· ὅτι παρὰ σοί ἐστιν ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ ἐν ἀπολαύσει γενέσθαι καταξιωθῶμεν τοῦ ἀπροσίτου φωτός.
τι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την Ανάσταση του Θεανθρώπου μας ΧΡΙΣΤΟΥ. Η Μεγάλη Εβδομάδα στην οποία μπαίνουμε το απόγευμα της Κυριακής των Βαίων είναι η εβδομάδα των παθών του Κυρίου. Να τηρήσουμε την νηστεία, να μετανοήσουμε, να κοινωνήσουμε, να κατακλύσουμε τις Εκκλησίες.
Ο ΘΕΟΣ μαζί μας.

ENOTHTA 54

Η εμφύλια σύγκρουση
    Μετά τον α΄ γύρο και την Απελευθέρωση, η απόφαση της κυβέρνησης για αφοπλισμό μόνο του ΕΛΑΣ προκάλεσε την αντίδραση του ΕΑΜ που δημιούργησε κλίμα τρομοκρατίας και βιαιοτήτων στην Αθήνα. Έπειτα οργάνωσε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας (3 Δεκεμβρίου 1944), κατά το οποίο περίπου 30 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Τότε ξεκίνησαν μάχες σ' ολόκληρη την Αθήνα ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τις εθνικές στρατιωτικές δυνάμεις στηριζόμενες από βρετανικό στρατό. Οι συγκρούσεις ήταν πολύνεκρες, κράτησαν περίπου έναν μήνα (Δεκεμβριανά ή μάχη της Αθήνας) και έληξαν με ήττα των δυνάμεων του ΕΑΜ και την αποχώρησή τους από την Αθήνα.
    Τα Δεκεμβριανά ήταν η πρώτη φάση της εμφύλιας σύγκρουσης και ο β΄ γύρος του ΚΚΕ για κατάληψη της εξουσίας.
    Κύρια αιτία του εμφυλίου πολέμου ήταν οι αντιτιθέμενες απόψεις που υπήρχαν σε ευρύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας σχετικά με το πολιτικό μέλλον της Ελλάδος. Στο θέμα αυτό είχε λόγο, πλέον, και η Βρετανία, καθώς η Ελλάδα άνηκε στην δική της σφαίρα επιρροής.
    Λίγο μετά υπογράφηκε, από την κυβέρνηση και το ΕΑΜ, συμφωνία ειρήνης στην Βάρκιζα της Αττικής (12 Φεβρουαρίου 1945). Με βάση τους όρους της, δινόταν αμνηστία για ορισμένα από τα αδικήματα που διαπράχθηκαν κατά τα Δεκεμβριανά και προβλεπόταν ότι ο ΕΛΑΣ θα διαλυόταν, θα οργανωνόταν νέος Εθνικός Στράτος, θα διασφαλίζονταν οι ελευθερίες όλων των πολιτών, θα διεξάγονταν δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός αν θα επιστρέψει ή όχι ο Βασιλιάς και θα απομακρύνονταν από τις κρατικές υπηρεσίες όσοι συνεργάστηκαν με το μεταξικό καθεστώς και τους κατακτητές.
    Η συμφωνία της Βάρκιζας δεν έφερε την ειρήνευση, επειδή κύριες ρυθμίσεις της δεν εφαρμόστηκαν. Αντιθέτως, το ΚΚΕ ετοίμασε και γ΄ γύρο και προέβη σε αγριότητες και δολοφονίες κατοίκων της υπαίθρου. Έτσι, εξαπολύθηκαν διώξεις σε βάρος αριστερών πολιτών. Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ αποφάσισε να απέχει από τις εκλογές του 1946, θεωρώντας ότι θα είναι νόθες. Οι εκλογές ανέδειξαν νικητή το φιλοβασιλικό Λαικό κόμμα. Την παραμονή των εκλογών ομάδα ενόπλων κομμουνιστών επιτέθηκε σε αστυνομικές δυνάμεις στο Λιτόχωρο Πιερίας, γεγονός που θεωρήθηκε το έναυσμα του Εμφυλίου.
    Στις αρχές του 1946, τόσο το επίσημο κράτος όσο και η ένοπλη άκρα Αριστερά  κινούνταν, πλέον, στην λογική της ένοπλης σύγκρουσης. Σε αυτό το κλίμα, διεξήχθη ένα δημοψήφισμα το όποιο έφερε πίσω στην Ελλάδα τον Βασιλιά Γεώργιο τον Β΄ (Σεπτέμβριος 1946). Μετά τον θάνατο του, τον διαδέχθηκε στον θρόνο ο αδελφός του Παύλος ο Α΄ (Απρίλιος 1947). Παράλληλα στην ύπαιθρο συγκροτούνταν ένοπλες αριστερές ομάδες που αυτοονομάστηκαν Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (Δεκέμβριος 1946).
    Στις αρχές του 1947 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την πρόθεση τους τους να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην Ελλάδα (δόγμα Τρούμαν), μετά την απόφαση της Βρετανίας να αποσυρθεί, στρατιωτικά, από την χώρα. Έτσι έστειλαν μεγάλη στρατιωτικοοικονομική βοήθεια στην Ελλάδα (σχέδιο Μάρσαλ). Οι ΗΠΑ επεδίωκαν να περιορίσουν την σοβιετική επιρροή, καθώς η Σοβιετική Ένωση και ο Στάλιν προέτρεπαν το ΚΚΕ σε σύγκρουση.
    Οι αντάρτες (βλέπε γλωσσάριο αντάρτες) καταλάμβαναν εδάφη, πραγματοποίησαν παιδωμάζωμα όπου πάνω από 20.000 παιδιά απήχθησαν και στάλθηκαν στην ΕΣΣΔ. Χωριά πυρπολύθηκαν και πολλοί κάτοικοι της υπαίθρου ζούσαν σε κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Άλλοι δολοφονούνταν με κτηνώδη τρόπο.
    'Ετσι δημιουργήθηκαν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στα οποία οδηγήθηκαν χιλάδες αριστεροί πολίτες (π.χ. Μακρόνησος κλπ). Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κηρύχθηκαν παράνομα (Δεκέμβριος 1947).
    Η αμερικανική επέμβαση και η ρήξη της Σοβιετικής Ένωσης-Γιουγκοσλαβίας (που στέρησε από τον Δημοκρατικό Στρατό από ένα σημαντικό στήριγμα, την γιουγκοσλαβική βοήθεια) άλλαξαν τα δεδομένα του Εμφυλίου. Τελικά, ο Εθνικός Στρατός υπό την ηγεσία του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου, απώθησε τον Στρατό των ανταρτών προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα σύνορα (Γράμμος-Βίτσι) και τον νίκησε (Αύγουστος 1949).
    Ο Εμφύλιος άφησε πίσω του πάνω από 150.000 νεκρούς, περίπου 80.000 πολιτικούς πρόσφυγες, που κατέφυγαν στις χώρες στις χώρες της Α. Ευρώπης, 700.000 ανθρώπους που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τεράστιες υλικές ζημιές. Επιπλέον, ο Εμφύλιος άνοιξε ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στους Έλληνες το οποίο σφράγισε την μεταπολεμική ελληνική κοινωνία.

Η μεταπολεμική και μεταμφυλιακή Ελλάδα (1949-1963)   
    Το πολίτευμα της μετεμφυλιακής Ελλάδος ήταν Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Πολλοί αριστεροί, ωστόσο, στέλνονταν στις φυλακές. Ελάχιστοι εκτελέστηκαν. Το κράτος απαιτούσε "πιστοποιητικό κοινωνικό φρονημάτων" (για προσλήψεις κλπ). Το Σύνταγμα του 1952 παραχωρούσε πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες, κατοχύρωνε τον κοινοβουλευτικό χαρακτήρα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, έθετε κάποιους περιορισμούς στην ελευθεροτυπία και απαγόρευε την απεργία των δημοσίων υπαλλήλων. Η Ελλάδα πλέον βρίσκονταν στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ οι οποίες μετά την ένταξη της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ (1952) και την εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην χώρα είχαν πρωτεύοντα λόγο στα Ελληνικά πράγματα. Αφανής μηχανισμός δρούσε ανενόχλητα με σκοπό να προστατεύει το πολιτειακό, πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς από ενδεχόμενο κομμουνιστικού κινδύνου. Αυτός ονομάστηκε "παρακράτος". Την ίδια περίοδο πλούσιο κοινωνικό έργο ανέπτυξε και η τότε Βασίλισσα Φρειδερίκη η οποία είχε δημιουργήσει παιδικά ιδρύματα όπως οι Παιδουπόλεις, το Σπίτι του Παιδιού, η Βασιλική Πρόνοια με σκοπό την προστασία και εκπαίδευση απόρων και ορφανών παιδιών.
    Στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια (1949-1952) σχηματίστηκαν, διάφορες κυβερνήσεις που έμειναν για λίγο στην εξουσία. Αξιοσημείωτη ανάμεσα σε αυτές υπήρξε η κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα, η οποία προχώρησε σε αμνηστεύσεις πολιτικών κρατουμένων σε μία προσπάθεια κατευνασμού των παθών του προσφάτου εμφυλίου.
    Το 1952 πρωθυπουργός αναδείχθηκε ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, επικεφαλής του κόμματος Ελληνικός Συναγερμός (1952-1955). Η κυβέρνηση του ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την ανοικοδόμηση της χώρας, προχώρησε σε κατασκευές έργων υποδομής, υποτίμηση της δραχμής ενώ έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στον τομέα της ασφάλειας.
    Διάδοχος του Παπάγου υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπουργός στις κυβερνήσεις Παπάγου που ίδρυσε το κόμμα Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (ΕΡΕ) που κυβέρνησε την περίοδο 1955-1963.
    Το Κέντρο απέκτησε ενιαία πολιτική έκφραση μόλις το 1961, μετά την ίδρυση της Ένωσης Κέντρου, με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου.
    Μεγαλύτερο νόμιμο κόμμα της Αριστεράς ήταν η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), που ιδρύθηκε το 1951. Το ΚΚΕ βρίσκονταν εκτός νόμου.
    Στα τέλη της περιόδου που εξετάζουμε η πολιτική κρίση οξύνθηκε. Η εκλογική νίκη της ΕΡΕ, το 1961, αμφισβητήθηκε έντονα. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν και κοινωνικοί αγώνες με κύριες επιδιώξεις τους περισσότερες δημοκρατικές ελευθερίες, βελτίωση των οικονομικών συνθηκών ζωής και αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση. Σ΄ αυτό το κλίμα, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης (1963). Ο Κ. Καραμανλής, προκαλώντας προβλήματα στις σχέσεις του με τα ανάκτορα, παραιτήθηκε (1963) και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι (1964).

Τουλάχιστον αυτά είναι υπεραρκετά για να καλύψουν το αντίστοιχο κείμενο του βιβλίου Ιστορίας Γ΄ Γυμνασίου. Η προπαγάνδα στα παιδιά δεν έχει όρια.

ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ (ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ)

Γράφει ένας από τους διαχειριστές του "Δημοκρατικού Εθνικού Ρεύματος".

Η φιλοβασιλική παράταξη στην Ελλάδα έκανε τα πρώτα βήματα της κατά το 1915. Ο Δημήτριος Γούναρης είναι ο ηγέτης του "Κόμματος Εθνικοφρόνων". Ο φιλοβασιλισμός συμπληρώνει το κενό της εθνικοφροσύνης. Η Εθνικοφροσύνη είχε ένα κενό. Ο Γούναρης έκανε τον φιλοβασιλισμό και την εθνικοφροσύνη ένα δημιουργώντας μία εθνική ιδεολογία που δεν ταυτίζεται με τα ξενόφερτα και διχαστικά αριστεράς-δεξιάς-κέντρου. Επίσης, η δεξιά παράταξη έλαβε πολλά χαρακτηριστικά της φιλοβασιλικής εξ ου και η εν πολλοίς ομοιότητα τους.

Η φιλοβασιλική παράταξη από το 1974 ως σήμερα
Μεταπολιτευτικά, οι βασιλόφρονες δεν αποτέλεσαν ισχυρό πολιτικό ρεύμα. Ο ευεργέτης του ΚΚΕ, "εθνάρχης" υπ΄ αριθμόν 2 Κων/νος Καραμανλής έδωσε ανεξέλεγκτα προνόμια στους κομμουνιστές, πολτοποίησε τα έγγραφα του ΓΕΣ που αφορούσαν τους πολυαίμακτους γ΄ κομμουνιστικούς γύρους, εξασκούσε τεράστια προπαγάνδα κατά του Βασιλέως. Δέχθηκε να ορκιστεί στον Γκιζίκη εφ΄ όσον νόμιμος άρχοντας ήταν ο Βασιλεύς. Επανέφερε το Σύνταγμα του 1952, χωρίς την μορφή του πολιτεύματος, μολονότι το συγκεκριμένο Σύνταγμα απαγόρευε την αλλαγή του πολιτεύματος.

Δημοψήφισμα 1974
Πριν και κατά το δημοψήφισμα του 1974, οι Βασιλόφρονες δεν είχαν οργανωμένη εκπροσώπηση. Τα γραφεία της Βασιλικής Ενώσεως και άλλων φιλοβασιλικών σωματείων καταστρέφονταν από τους φανατικούς προπαγανδιστές και καιγόταν από τους αριστερούς γιατί ήταν προφανής ο φόβος τους για νίκη της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος εξ Ιταλίας μίλησε με ένα πεντάλεπτο τηλεοπτικό μήνυμα μία φορά.
Το επίπεδο των αντιβασιλικών είναι
εμφανές... Όχι επιχειρήματα.
Προπαγάνδα και ύβρεις.
Όταν δεν είναι η αλήθεια με το μέρος σου.
Αντίθετα όλο το κεφάλαιο ήταν με την Αβασίλευτη. Οι αντιβασιλικοί κάθε μέρα σε τηλεόραση, ραδιόφωνα, εφημερίδες εξασκούσαν αβάσιμη προπαγάνδα. Κάθε Κυριακή κυβερνητικά αεροπλάνα πετούσαν αντιβασιλικές προκηρύξεις, όπως και υπάλληλοι ταξί στην Μεσσηνία δωροδοκώμενοι από τον ΝΔάτη Μπούτο. Ο Αχιλλέας Καραμανλής περιόδευε στα χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας και έλεγε στους αγρότες της περιοχής "Αν ψηφίσετε Βασιλευομένη, ο αδελφός μου δεν θα σας δώσει ούτε μία δεκάρα". Η εντολή που έδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ στους δικαστικούς της εποχής ήταν "η ανάδειξις της Αβασίλευτης Δημοκρατίας". Ο Καραμανλής υπεσχέθη ρύθμιση και διαγραφή των αγροτικών χρεών μία μέρα πριν το δημοψήφισμα (7-12-1974). Τα ψηφοδέλτια ήταν χρωματιστά. Πράσινο η Αβασίλευτη και καφέ η Βασιλευομένη. Πολλά καφέ δεν ανοίγονταν αλλά πετάγονταν κατ΄ ευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων. Ενώ το 52% των ψηφοφόρων ψήφισαν "Βασιλευομένη Δημοκρατία", οι δικαστικοί κατ΄ εντολήν και επιταγήν της κυβέρνησης του "εθνάρχη" αντέστρεψαν το αποτέλεσμα. Έπειτα πήγαν στην Αμερικάνική πρεσβεία, εκεί μαγειρεύτηκαν και μάθαμε πως το 69% των Ελλήνων δήθεν υπερψήφισε την Αβασίλευτη Δημοκρατία.

Φιλοβασιλικά κόμματα
Πρώτο "εν μέρει φιλοβασιλικό"-αλλά κυρίως 21απριλιανό- κόμμα της μεταπολίτευσης ήταν η "Εθνική Δημοκρατική Ένωσις" του Πέτρου Γαρουφαλιά, το οποίο συμμετείχε για πρώτη και μοναδική φορά στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης (Νοέμβριος 1973) ήλθε 5ο με 56.768 ψήφους και 1,08%.
Ο Στέφανος Στεφανόπουλος το 1977 ίδρυσε το κόμμα της "Εθνικής Παράταξης" το οποίο ήλθε 5ο με 349.988 ψήφους και 6,82%. Κατάφερε και μπήκε στην Βουλή με 5 βουλευτές. Ο Στεφανόπουλος απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής και παρέδωσε την αρχηγία του κόμματος στον Σπύρο Θεοτόκη. Προεκλογικά συνθήματα του κόμματος ήταν "Ο Φλωράκης στο Γουδή, δίπλα στον Καραμανλή", "Αλήτες, προδότες, κομμουνιστές", "Κομμούνια, κομμούνια, θα γίνετε σαπούνια". Το 1980, ο Θεοτόκης απεφάσισε να συμμετέχουν οι 5 βουλευτές στην ψηφοφορία για ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας. Ψήφισαν τον Καραμανλή σφοδρό πολέμιο του Βασιλικού θεσμού, αχάριστο και λιποτάκτη!!!
Η Βασιλική παράταξη προδόθηκε για μία ακόμη φορά από τους ηγέτες της!!! Το 1999 ο πρώην Πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΡΕ, αγωνιστής των ελληνοχριστιανικών ιδεών, ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος Βασιλόφρων Γεώργιος Καλύκας ίδρυσε το "Κόμμα Βασιλικής Εθνικής Αναγέννησης" με έδρα τον Πειραιά. Είχε χαρακτηριστικά σωματειακής μορφής και δεν έλαβε μέρος σε καμία εκλογική αναμέτρηση.
Επίσης, ένα άλλο φιλοβασιλικό κόμμα που έκανε την εμφάνισή του την ίδια εποχή ήταν η "Εθνική Συμμαχία" υπό τον παλαίμαχο δημοσιογράφο Γρηγόριο Μιχαλόπουλο στις νόθες γεμάτο πόλωση και φανατισμό εκλογές του 2000. Ήρθε 9ο με 0,21% και έλαβε 14.703 ψήφους.

Βασιλική Ένωσις
Μεγάλοι εθνικοί αγωνιστές της Βασιλοφροσύνης κατά την μεταπολίτευση υπήρξαν ο Γεώργιος Κουρούκλης, Αλέξανδρος Κουντουράς, Οδυσσέας Τόσκας, Γεώργιος Παπαδόπουλος κλπ. Στον αγώνα διατήρησης του φιλοβασιλισμού πρωτοστάτησαν η "Βασιλική Ένωση Γιαννιτσών" και "Β.ΕΝ. Θεσ/νίκης".
Η Βασιλική Ένωση ιδρύθηκε το 1974 από τον στρατηγό Γ. Κουρούκλη. Το 1978 η κυβέρνηση Καραμανλή την έκλεισε. Λόγω όμως τεραστίων πιέσεων από όλους τους Βασιλόφρονες επαναλειτούργησε το ίδιο έτος. Προσπάθησε να την κλείσει και η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου το 1984. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους την παρέπεμψε σε δίκη αλλά η Ένωση κέρδισε την υπόθεση. Συνολικά στην ελληνική Επικράτεια υπάρχουν 42 παραρτήματα. Λειτουργεί όμως αυτό της Βασιλικής Ένωσης Γιαννιτσών (20ης Οκτωβρίου 31) με Πρόεδρο τον μεγάλο Έλληνα Βασιλόφρονα αγωνιστή Γιώργο Παπαδόπουλο.

Εθνική Ελπίδα
Στις 5 Ιουλίου 2010 ιδρύθηκε το κόμμα των Βασιλοφρόνων "Εθνική Ελπίδα". Συμφέροντα όμως (βασιλικό κόμμα βλέπετε) το προέβαλαν περιορισμένα κατά τις μεσονύκτιες και μεταμεσονύκτιες ώρες και λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Το κόμμα δέχεται πόλεμο επειδή υποστηρίζει την επανενθρόνιση ενός Έλληνα-Ορθοδόξου ηγέτη που δεν θα άφηνε ποτέ να διαμελισθεί η Κύπρος, δεν άφηνε περιθόρια στον υφιστάμενο αφελληνισμό και ανθελληνοχριστιανισμό, δεν θα άφηνε την Ελλάδα σε τέτοιο σημείο: του ξεπουλήματος, της μίζας, των σκανδάλων, του ΔΝΤ, της τρόικας, των μνημονίων. Φυσικά εννοούμε τον τέως Βασιλέα των Ελλήνων (τέως με άνισο δημοψήφισμα και κατ΄ αρχάς δεν παραιτήθηκε του Θρόνου) Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΓ΄. ΙΓ΄ ως καταγόμενο από τους Παλαιολόγους τεκμηριωμένα και αποδεδειγμένα!!!
Το κόμμα της ΕθΕλ έλαβε μέρος στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Απέσπασε μόνο τις ψήφους μόνο το 5-10% των ψηφοφόρων της (4.303) με 0,07% και ήλθε 18ο στην σειρά κόμμα σε ψήφους. Το υπόλοιπο 90-95% ψήφισε κυρίως την ΝΔ για να μην έλθει ο μετριοπαθής κομμουνισμός στην εξουσία, την ΧΑ και τους ΑνΕλ.

Οι Βασιλόφρονες:
Οι Βασιλόφρονες δεχθήκαμε μεγάλη λάσπη. Φανατικοί ανιστόρητοι που γράφουν στα blog και αρθρογραφούν στις εφημερίδες, μιλούν στα ΜΜΕ και προπαγανδίζουν ονομάζουν την φιλοβασιλική παράταξη ως "Γερμανόφιλη". Λάθος και ψέμα μέγιστο. Ο Κωνσταντίνος ήταν με τα συμφέροντα της χώρας τα οποία ήταν φιλικώς διακείμενα δηλαδή με την Αντάντ. Ο Στρατηλάτης πίστευε πως θα νικήσει η Γερμανία αλλά θυσίασε την προσωπική του πεποίθηση-σκέψη-πρόβλεψη γεγονότων ένεκεν του λαού και της Πατρίδας. Το 1940-1941 πολεμήσαμε τους Ιταλούς και τους Γερμανούς (όπως οι περισσότεροι Έλληνες). (Τότε είχαμε το θάρρος να λέμε ΟΧΙ σε αυτοκρατορίες με Βασιλιά). Και δεν ανεχόμαστε τον κάθε κατσαπλιά να οικιοποιεί την ιστορία και να μας κατηγορεί ως "γερμανοφίλους". Όπως εμείς δεν θέλαμε τότε τον Στάλιν να μας κυβερνά, έτσι και τώρα δεν θέλουμε την Μέρκελ, την τρόικα και τον κάθε Ράιγχεμπαχ!!!

Μας κατηγορούν για αναχρονισμό.
Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με κορωνίδα τον Τζέφρυ Παπανδρέου πήγαν την Ελλάδα στο 1930, καθημερινά πηγαίνουμε όλο και πιο πίσω και μάλιστα τώρα πλέον δεν κινείται τίποτα, δεν εξάγουμε, δεν παράγουμε. Τότε κάτι παράγαμε. Η σημερινή, η υφιστάμενη στασιμότητα είναι πρωτοφανής.
Συγκρίνετε τις περιόδους πολιτικής αστάθειας, οικονομικής αποσταθεροποίησης, κοινωνικής κρίσεως κατά την εποχή που είχαμε Βασιλευομένη και Αβασίλευτη.
Στην μεταπολίτευση η πολιτική αστάθεια περιορίστηκε επειδή εξελισσόταν παράλληλα η τεχνολογία (προσέξτε το αυτό, είναι σημαντικό) και επειδή έδειξε ένα κοινωνικό προσωπείο για να συγκαλύψει το φαγοπότι, την λεηλασία των ταμείων και της κρατικής μηχανής που γινόταν "από κάτω". Τώρα όλα αποκαλύπτονται και ο κόσμος και ιδιαίτερα ο νέος και αυτός της αγοράς αναπολεί τον Βασιλιά και τον Παπαδόπουλο. Ο κόσμος αυτός δεν είναι απαραίτητα φιλοβασιλικός. Αγανάκτησε με τα σημερινά λαμόγια και γνωρίζει ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα ενός βασιλευομένου πολιτεύματος στην Ελλάδα.
Χωρίς να αμφισβητώ τον πατριωτισμό των υπολοίπων, οι Βασιλόφρονες ήταν και είναι οι ωραιότεροι των Ελλήνων. Γνωρίζαμε ότι το συγκεκριμένο πολίτευμα (Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία) θα καταλήξει σε φιάσκο και δικαιωθήκαμε πλήρως!!!
Η Φιλοβασιλική παράταξη είναι συντηρητικά προοδευτική. Πιστεύουμε πως ο Βασιλικός Θεσμός είναι χρήσιμος και απαραίτητος για τα συμφέροντα του λαού. Οι Βασιλόφρονες αποστρεφόμαστε την βία, τις οξύτητες, το αίμα, τα όπλα. Και όταν σπάνια καταφύγαμε σ΄ αυτά το έπραξε για λόγους καθαρής άμυνας, ασκώντας το σχετικό δικαίωμα που αναγνωρίζουν τόσο ο ποινικός κώδικας, όσο και ο άγραφος ηθικός κώδιξ!

Οι Βασιλόφρονες:
*Είμαστε Ορθόδοξοι, βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος.
*Είμαστε Έλληνες πολίτες, οπαδοί και υπερασπιστές της νομιμότητος.
*Αρνούμαστε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και βίας.
*Αγωνιζόμαστε για την Ορθοδοξία, την Πατρίδα και την Δημοκρατία και απ΄ όλες τις μορφές της, προτιμούμε την Βασιλευομένη Δημοκρατία.

ΑΠΕΛΥΣΕ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ

Και εµείς αντιγράψαµε. Και εµάς µας έπιασαν. ∆εν πήγε όµως ο πατέρας µας ή ο θείος µας να απολύσει την καθηγήτρια.
Το θέµα σε καµία περίπτωση δεν είναι ο γιος του Σαµαρά. Ούτε φυσικά η αντιγραφή ενός 15χρονου παιδιού. Αυτό είναι ένα µηδαµινής δηµοσιογραφικής αξίας γεγονός.
Το θέµα είναι η άνευ προηγουµένου εκδικητικότητα που κατήγγειλε στο δικαστήριο η απολυµένη καθηγήτρια. Ο Σαµαράς -κατά την άποψή µας- θα έπρεπε να συγχαρεί την καθηγήτρια που τόλµησε να µονογράψει το γραπτό του γιου του επειδή αντέγραφε. Αντιθέτως, αυτή απολύθηκε...
λίγο µετά τις εκλογές.

ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΓΙΝΕ ΑΚΡΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ. ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ... Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ.

Ένας χρόνος πριν... Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012, νωρίς το πρωί στο Κολλέγιο Αθηνών. Οι µαθητές της τρίτης τάξης Γυµνασίου, όλοι γόνοι καλών οικογενειών, µπαίνουν στην αίθουσα για τις ετήσιες εξετάσεις τους πριν την αποφοίτηση. Βρίσκονται στα µισά της εξεταστικής περιόδου, οι θερινές διακοπές κοντοζυγώνουν και όλοι σκέφτονται ότι σε λίγες ηµέρες τα βάσανα τελειώνουν.

To ΧΩΝΙ


Σχόλιο
Αξιοκρατία μηδέν.

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967: ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ


Σχόλιο ΔΕΡ: Τι λένε για την 21η Απριλίου. Απόψεις, θέσεις, αντιθέσεις, αλήθειες, έγγραφα. Λόγω των ημερών από την 21η Απριλίου θα δημοσιεύσουμε το παρακάτω άρθρο από το zougla.gr.

Γράφει η Μύριαμ Νικολαίδου – Ντενίση

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967: ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ 

Αλήθεια... Η αλήθεια είναι τόσο περίεργο πράγμα.
Όσο και αν μας πειράζει, όσο και αν μας ξεβολεύει, όσο και αν μας πονάει ή μας καταδιώκει, τόσο μας απελευθερώνει και κυρίως μας... λυτρώνει. Και όσα χρόνια και αν περάσουν κάποια στιγμή έρχεται στο φως και αναζητά τη θέση της με ένα και μοναδικό σκοπό: την απονομή της δικαιοσύνης. Εξάλλου, όπως είχε πει ο Αριστοτέλης: «Το αληθές και το Δίκαιο είναι από τη φύση, πιο δυνατά από το ψευδές και το άδικο».
Οι ιστορικοί, αλλά και πολλοί άλλοι επιστήμονες - όπως οι κοινωνιολόγοι - έχουν καταλήξει στο ότι η νομοτελειακή σχέση αιτίας και αιτιατού – ως προς την Ιστορία – μπορεί να εμφανιστεί πολλά χρόνια μετά την εκδήλωση του αιτίου. Δηλαδή, μπορεί να περάσουν και δεκαετίες μέχρι να εκδηλωθεί και να πραγματοποιηθεί το αποτέλεσμα που δημιουργήθηκε από το εκάστοτε αίτιο. 
Η 21η Απριλίου του 1967 δεν ήταν μια ξαφνική, παρορμητική ενέργεια για εξουσία των στρατιωτικών που την εκτέλεσαν ή που θέλησαν να καταλύσουν την όποια δημοκρατία υπήρχε. Ήταν αντίθετα η συνειδητή επιλογή του συνόλου σχεδόν του ελληνικού στρατού της εποχής να αναχαιτίσει έναν αντίπαλο, που ελάχιστοι τότε διέβλεπαν και που σήμερα είναι από τους περισσότερους Έλληνες ορατός. Αυτός ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από τη σημερινή επονομαζόμενη Παγκοσμιοποίηση. Δηλαδή, την κατάργηση κάθε Έθνους.
Πήρε λοιπόν χρόνια, έγιναν διαπλανητικές ραδιουργίες, πραγματοποιήθηκαν σχέδια επί σχεδίων μυστικών υπηρεσιών – μα και κυβερνήσεων – για να βρεθεί σήμερα αυτός ο «αντίπαλος» να κουνά κυνικά, απειλητικά και δικτατορικά – εξάλλου ετοιμάζεται εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Δικτατορίας - το δάχτυλο σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή τη διαφαινόμενη αλλοίωση του εθνικού φρονήματος στην Ελλάδα, την υφαρπαγή του εθνικού πλούτου, την προσπάθεια ισοπέδωσης κάθε δύναμης που αντιστεκόταν σε δυνάμεις εχθρικά διακείμενες προς τον ελληνισμό, όλα τα παραπάνω θέλησαν τότε να σταματήσουν οι Έλληνες στρατιωτικοί. Και το κατάφεραν. Ίσως γι’ αυτό η 21η Απριλίου, η λεγόμενη αρχή της δικτατορίας στη χώρα μας, δε φαίνεται να έχει καμία σχέση με τις δικτατορίες που έγιναν σε άλλες χώρες, είτε στην Ευρώπη (Πορτογαλία, Ισπανία), ή στα κράτη της Λατινικής Αμερικής. Απόδειξη ότι πολύς λόγος έγινε παγκόσμια για την 21η Απριλίου του 1967, αλλά ελάχιστοι αναφέρθηκαν ή αναφέρονται στην τουρκική δικτατορία του 1980. Μάλιστα, ο Κενάν Εβρέν πέρασε στην ηγεσία της Τουρκίας ως επικεφαλής του στρατιωτικού πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980.
Ένα συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, αποτελούμενο από μέλη της ανωτάτης στρατιωτικής ηγεσίας, ονόμασε τον στρατηγό Εβρέν αρχηγό του κράτους, διέλυσε τα πολιτικά κόμματα και την εθνοσυνέλευση, ανέστειλε το Σύνταγμα και κήρυξε στρατιωτικό νόμο.
Βέβαια, οι διαθέσεις της Παγκοσμιοποίησης είχαν ξεκινήσει να φαίνονται από πολύ νωρίτερα, με την καταστροφή της Μικράς Ασίας και μετέπειτα με τον λεγόμενο εμφύλιο πόλεμο των ετών 1946 -1949. Τότε, ο κομμουνιστικός διεθνισμός δέχτηκε στην ελληνική γη πλήγμα, χωρίς όμως να εξαλειφθεί. Αντίθετα, με την βοήθεια ξένων παραγόντων έφτασε να προβάλλει λίγο αργότερα ως το εδώ ισχυρό κατεστημένο και μάλιστα αντιμιλιταριστικό. 
Μια δεκαετία μετά το τέλος του εμφυλίου, στα 1960, εμφανίζεται στην πολιτική ζωή της χώρας ένας οικονομολόγος από την Αμερική, ο γιος του παλαιού πολιτικού και πρωθυπουργού της μετακατοχικής περιόδου Γ. Παπανδρέου. Ο γιος, ονομαζόταν Ανδρέας Παπανδρέου. Από τις πρώτες του ενέργειες - χωρίς να είναι αρμόδιος - θα αναμιχθεί στην Κύπρο που μόλις λίγα χρόνια πριν είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία της από τους Άγγλους. Επισκέπτεται το νησί και πρωτοστατεί στη δημιουργία ενός κινήματος κεντρώων στρατιωτικών!!! Στο λεγόμενο «ΑΣΠΙΔΑ». Κατά νου, είχε τη σκέψη να χρησιμοποιήσει την οργάνωση αυτή ως αιχμή του δόρατος προς άλωση του στρατού και επιβολή των προθέσεων που του είχαν εμπιστευτεί. Η αποκάλυψη του «ΑΣΠΙΔΑ» και του ρόλου του Ανδρέα Παπανδρέου, η δίκη που ακολούθησε, όλα αυτά συσπείρωσαν περισσότερο τους δεξιούς αξιωματικούς (οργάνωση «ΙΔΕΑ») και έκτοτε η μεταξύ τους καχυποψία, δηλαδή στρατιωτικών και ομάδας του Ανδρέα Παπανδρέου, συνεχώς μεγάλωνε.
Το Νοέμβριο του 1963, οι εκλογές δίνουν τη νίκη στο Γεώργιο Παπανδρέου και ο τότε αρχηγός της ΕΡΕ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, αρνούμενος την ήττα αναχωρεί για το Παρίσι – ως αυτοεξόριστος – αφήνοντας χωρίς «ικανό» ηγέτη τη δεξιά. Τον Ιούλιο λοιπόν του 1965, ο τότε υπουργός της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για προσωπικούς του λόγους ..., αποχωρεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου πείθοντας και άλλους βουλευτές να τον ακολουθήσουν. Η κυβέρνηση πέφτει και αυτή είναι η περίφημη αποστασία του 1965. Τα Ιουλιανά.
Τα ανάκτορα από την άλλη, με έναν νεαρό βασιλιά – τον Κωνσταντίνο – παρακολουθούν με αμηχανία και αναθέτουν την πρωθυπουργία αρχικώς στον ακαδημαϊκό Γ. Αθανασιάδη – Νόβα. Ένα μήνα μετά, στον Ηλία Τσιριμώκο. Και τον επόμενο μήνα στο Στέφανο Στεφανόπουλο ο οποίος παραμένει για ένα χρόνο και τον ακολουθεί ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος και αργότερα, ένα μήνα μετά, αναλαμβάνει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος και οδηγεί τη χώρα σε εκλογές. Οι εκλογές ορίστηκαν για τις 28 Μαίου του 1967 και φάνταζαν στον Ανδρέα Παπανδρέου ως η αρχή της δικής του πια ανόδου. Ανόδου που την προετοίμαζε και του την είχαν υποσχεθεί από τα χρόνια της Αμερικής. Αντιπροσώπευε το αριστερό προφίλ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον οποίο ο πατριωτισμός των Ελλήνων δεν άρεσε.
Εξάλλου, με την πατριωτική ελληνική δεξιά δεν μπορούσαν να επιβάλλουν την προετοιμαζόμενη κατάλληλα χαοτική Παγκοσμιοποίηση. Η ανελεύθερη και καταπιεστική πολιτική που επιζητούσε άνευρους λαούς στο πιο νευραλγικό σημείο της επέκτασής τους προς τις χώρες των πετρελαίων, δεν θα μπορούσε να πετύχει χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και είναι αλήθεια ότι αυτός πολύ έντεχνα υπέσκαψε αργότερα τα θεμέλια του Έθνους. Έτσι, μπαίνοντας το 1967 βρίσκει τη χώρα σε δεινή κατάσταση. Στην πρωτεύουσα πρωτοφανής αναρχία, μιζέρια, μικροί μισθοί, μικρομεσαίοι πολίτες. Οι επαρχίες αναιμικές, πολλές χωρίς δρόμους, χωρίς φως, χωρίς τακτικές συγκοινωνίες, χωρίς όνειρα. Στην Κύπρο, συνεχή γεγονότα με τουρκοκυπρίους. Εκείνοι λοιπόν οι στρατιωτικοί, που λίγα χρόνια πριν είχαν αντισταθεί στα ίδια περίπου συμφέροντα (Ναζισμός, Φασισμός, Κουμμουνισμός), διαβλέπουν τώρα πολύ κοντά τον κίνδυνο και αναλαμβάνουν την όποια «ευθύνη» αποφασίζοντας να αναχαιτίσουν και πάλι!
Το πρωί της 21ης Απριλίου του 1967 βρίσκει τους Αθηναίους πολίτες να διερωτώνται τι συμβαίνει. Ο κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός παίζει στρατιωτικά εμβατήρια, τα λεωφορεία στις στάσεις αργούν και περιμετρικά του Συντάγματος σταθμεύουν τεθωρακισμένα (τανκς). Κάποιοι κατάλαβαν και η λέξη δικτατορία άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Κάποια στιγμή ένα διάγγελμα από το ραδιόφωνο: Ο εθνικός στρατός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας που βρισκόταν σε κίνδυνο. Έτσι άρχισε η λεγόμενη δικτατορία των Συνταγματαρχών. Η εκδήλωσή της ξεκίνησε στις 02:30 το ξημέρωμα με επίλεκτες δυνάμεις να συλλαμβάνουν στα σπίτια τους, φορώντας ακόμα τις πυτζάμες τους, τους παλαιούς – πλέον – πολιτικούς και τα τεθωρακισμένα να κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας.
Κανείς πολιτικός δεν αντέδρασε τότε, παρά μόνο λεκτικά. Μάλιστα, ο Γιώργος Παπανδρέου σε κάποια στιγμή είπε στον ταγματάρχη που τον συνόδευε προς την έξοδο του σπιτιού του: «Μπράβο. Πολύ καλά κάνατε». Τον Ανδρέα Παπανδρέου τον βρήκαν να κρύβεται στην ταράτσα του σπιτιού του και όταν πήγαν να τον συλλάβουν έδειξε ιδιαίτερα τρομοκρατημένος. Βέβαια, ύστερα από λίγες μέρες είχε ήδη στα χέρια του από τον Στυλιανό Παττακό (έναν από την Τριανδρία που αποτελούσε τους αρχηγούς της Επανάστασης) το αμερικανικό διαβατήριο και έφευγε για Αμερική. Από την άλλη, ο πολιτικός του αντίπαλος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παρέμεινε μαζί με τους υπόλοιπους στο ξενοδοχείο που κρατούνταν οι πολιτικοί στο Πικέρμι και αργότερα έφυγε με την οικογένειά του για την... Τουρκία. Και από εκεί για τη Γαλλία.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου σε επαφή με τον Κωνσταντίνο ορίζει ως πρωθυπουργό τον Εισαγγελέα Κωνσταντίνο Κόλλια, ο οποίος κρατά τη θέση αυτή έως την 13η Δεκεμβρίου του 1967, ημέρα κατά την οποία ο Κωνσταντίνος - με μικρό αριθμό ανωτάτων αξιωματικών - κάνει το λεγόμενο βασιλικό πραξικόπημα. Ή το «Κίνημα του Βασιλιά». Αποτυγχάνει, ο στρατός παραμένει σύσσωμος στις αρχές του και ο τέως βασιλιάς φεύγει για τη Ρώμη. Τα ξένα πρακτορεία μεταδίδουν την είδηση ανελλιπώς. Διερωτώνται ποιοι υποκίνησαν την τάξη του 1940 και γιατί;
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου – ως γνωστόν – είχε ως αρχηγούς του, τους: Γ. Παπαδόπουλο, Ν. Μακαρέζο και Στ. Παττακό, συνεπικουρούμενους από τους συμμαθητές τους, την εμπειροπόλεμη τάξη του 1940 – που έφεραν τότε το βαθμό του συνταγματάρχη - και όλους τους νεώτερους αξιωματικούς. Από τους τότε στρατηγούς, ένα μέρος ήταν ιδιαίτερα προσκολημμένο στα ανάκτορα και ήταν εκείνοι που δημιούργησαν το προαναφερθέν «Κίνημα του Βασιλιά».
Η 21η τελικά επεβλήθη αναίμακτα, ενώ πολλοί πολίτες έδειξαν να νιώθουν τότε πιο ασφαλείς. Βεβαίως, παρέμεναν οι αριστεροί θύλακες και οι άνθρωποι του Ανδρέα Παπανδρέου, οι οποίοι έβλεπαν να χάνουν το «παιχνίδι» να έρθουν στην εξουσία στην Ελλάδα. Παράλληλα, η Αμερική έδειχνε επίσημα να μην γνωρίζει τίποτα από την όλη οργάνωση των Ελλήνων στρατιωτικών. Πολλοί βέβαια – ξένοι κυρίως δημοσιογράφοι – ανέφεραν ότι κάποια στελέχη, όχι της επίσημης τότε κυβέρνησης της Αμερικής - αλλά της CIA - είχαν πει το ναι στην όλη προσπάθεια. Οι περισσότεροι πάντως εκδότες και δημοσιογράφοι – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - παρά την απαγόρευση της έκδοσης εφημερίδων – καθότι είχε επιβληθεί στρατιωτικός νόμος – «ψιθύριζαν» ότι η δικτατορία αυτή έπρεπε οπωσδήποτε να πέσει πολύ γρήγορα. Το ελληνικό κατεστημένο διαβλέποντας τον ισχυρό χαρακτήρα των ανθρώπων που την δημιούργησαν είχε αρχίσει να ανησυχεί... Έτσι, μάλλον ένας από τους λόγους για τους οποίους άρχισαν να διαδίδουν διάφορα για τα χρόνια της δικτατορίας ήταν το γεγονός ότι αυτοί οι στρατιωτικοί δεν ανήκαν σε «ευγενείς οίκους».
Τελικά, για να είμαστε ειλικρινείς, η δικτατορία των Συνταγματαρχών έφερε στη χώρα οικονομική άνοδο (αυτό δεν το αμφισβήτησε ποτέ κανείς). Δηλαδή, έφερε μεγαλύτερους μισθούς, περισσότερες θέσεις εργασίας, δημόσια έργα (δρόμους, σχολεία, γυμναστήρια), στρατιωτικούς εξοπλισμούς ικανούς να αντιμετωπίσουν κάθε ξένη επιβουλή και διέγραψε τα χρέη της χώρας. Επίσης, βοήθησε - ανεξάρτητα ιδεολογίας - πολίτες να ανέλθουν οικονομικά και κοινωνικά, ενώ δεν πλούτισε ούτε ένας από τους συμμετέχοντες (το αντίθετο). Τέλος, ανύψωσε το εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα, αν και στο εξωτερικό οι πολιτικοί (Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Μερκούρη, Τσοχατζόπουλος κτλ.) δημιουργούσαν εχθρικό κλίμα για το καθεστώς της Ελλάδας, παρόλο που ο τουρισμός είχε αυξηθεί πάρα πολύ και οι τουρίστες έφευγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι σε κάποια στιγμή ο Γ. Παπαδόπουλος έπρεπε να διαλέξει, ενώ είχε ήδη βάλει τη χώρα σε τροχιά για εκλογές - στα τέλη του 1973 – : ή να δώσει βάσεις για να περάσουν τα αμερικανικά αεροπλάνα πηγαίνοντας προς βοήθεια του Ισραήλ ή να αρνηθεί μη θέλοντας να δυσαρεστήσει και τους Άραβες, με τους οποίους είχε δημιουργήσει πολύ καλές επίσης σχέσεις. Από αυτό το σημείο ξεκινά συνεπώς φανερά η αντίστροφη μέτρηση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967.
Του καταλόγισαν βασανιστήρια και κατάλυση της δημοκρατίας, όμως η δημοκρατία, όπως ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής είχε πει από το Παρίσι: «Η δημοκρατία είχε ήδη καταλυθεί από τον Ιούλιο του 1965». Εξάλλου, πολλές έννοιες όταν δεν είναι σύμφωνες με τον εαυτό τους ως πράξεις, μετατρέπονται στο αντίθετό τους. Και αυτό θα πει: δημοκρατία εάν δεν κυβερνά ο λαός είναι δικτατορία και δικτατορία εάν συμμετέχει ο λαός είναι δημοκρατία.
Και φτάνουμε στην ουσία: οι αντιτιθέμενοι κύκλοι μετά από δυο επώδυνα γεγονότα για το Έθνος (Πολυτεχνείο και Κυπριακό), στην προσπάθειά τους να ρίξουν το καθεστώς των Απριλιανών επανήλθαν έχοντας «υπογράψει» την υποταγή στα ξένα κελεύσματα. 
Σήμερα, η Ελλάδα εξαρτάται οικονομικά από τις διαθέσεις της δήθεν Ε.Ε., το χρέος της προς τις αγορές είναι ιλιγγιώδες, η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη, ενώ ο λαός έχει υποστεί ανήκεστη βλάβη και βιώνει την ηθική και ψυχική κατάπτωση. Ταυτόχρονα η παιδεία έχει τελειώσει, μακρινές φυλές έχουν κατακλύσει τη χώρα ως δήθεν μετανάστες, τολμηροί ηγέτες δεν υπάρχουν και ο στρατός ως «λάμπουσα πενία» παραμένει φρουρός, αλλά με ελάχιστες υλικές δυνάμεις. Δηλαδή, τα πάντα είναι πιθανά από εδώ και πέρα... Γιατί είπαμε, μπορεί να περάσουν χρόνια – ακόμα και δεκαετίες – για να φανεί τελικά η σχέση αιτίας και αιτιατού!!!
Υ.Γ. 1: Στη διάρκεια της επταετίας σχηματίστηκαν τέσσερις δικτατορικές κυβερνήσεις: η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967, η Κυβέρνηση Γεωργίου Παπαδόπουλου 1967, η Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973, η Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου 1973.
Στις 24 Ιουλίου 1974, αδυνατώντας η τελευταία κυβέρνηση να χειριστεί τα εξ υπαιτιότητάς της γεγονότα της Κύπρου, (απόπειρα δολοφονίας Μακαρίου Γ΄, το πραξικόπημα της Κύπρου και τον Αττίλα Ι), ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, προσκάλεσε από το εξωτερικό και διόρισε πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή ο οποίος και ανέλαβε την λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η ελληνική δικτατορία 1967-1974 θεωρείται διεθνώς ένα ακόμα επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου, στην μάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η προσπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης να προσεταιριστεί έθνη στη πολιτική σφαίρα επιρροής της, ενισχύοντας φιλοσοβιετικές και φιλοκομμουνιστικές ομάδες, συχνά οδηγούσε σε αντίδραση από τη μεριά των Δυτικών και κυρίως των Αμερικανών που ήταν επικεφαλής του δυτικού συνασπισμού σε όμοιες αντίστοιχες ενέργειες.
Στο εσωτερικό των χωρών, στις πιο βίαιες περιπτώσεις, αυτή η μάχη κατέληγε είτε σε πλήρη επικράτηση των κομμουνιστών όπως στο Βιετνάμ/Καμπότζη ή σε στρατιωτική δικτατορία των πιο ακραίων δυτικόφιλων εθνικιστών (Χιλή, Αργεντινή). Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, οι στρατιωτικοί ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν αυτό που εκλάμβαναν ως κομμουνιστικό κίνδυνο με περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών και εγκαθίδρυση δικτατορίας.
Πάντως, κατά τον Σάμιουελ Χάντιγκτον η ελληνική δικτατορία δεν πρέπει να αναλύεται ως ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά ως μέρος ενός παγκόσμιου παιχνιδιού, μέρος ενός κύματος δικτατοριών. Αυτό είναι αλήθεια κ. Χάντιγκτον. Το «παιχνίδι» είναι παγκόσμιο, αλλά η Ιστορία έχει τους δικούς της νόμους και η Ελλάδα την δική της ιστορία, αιώνια και ξεχωριστή.
Υ.Γ. 2: 21η Απριλίου: Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με την κωδική ονομασία «Προμηθεύς», με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Το συγκεκριμένο σχέδιο προοριζόταν για την αναγκαστική ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην Ελλάδα δυνάμεις του Σοβιετικού Στρατού. Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο «Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα.
Η μοναδική προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα ήταν από την πλευρά κυρίως του υπουργού Δημόσιας Τάξης Γεωργίου Ράλλη ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού (Θεσσαλονίκη). Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να αγνοήσει το σήμα του Ράλλη.
Οι Η.Π.Α. εφάρμοσαν την εξής τακτική ως προς τις σχέσεις τους με το νέο καθεστώς: έτειναν να αποδέχονται ως τετελεσμένο γεγονός τη δικτατορία, επικαλούμενες πραγματικά επιχειρήματα, όπως ότι ο κόσμος της ελληνικής υπαίθρου και των αστικών κέντρων δεν ερχόταν σε ευθεία ρήξη με το καθεστώς. Μάλιστα, στις 23 Ιανουαρίου 1968 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον έστειλε επιστολή στο καθεστώς της Αθήνας σε μια προσπάθεια προσέγγισης των Συνταγματαρχών.
Και μια τελευταία επισήμανση: μετά από τόσα γεγονότα, οι σημερινοί πολιτικοί πρέπει να κατανοήσουν ότι πρέπει επιτέλους να συμμαχήσουν με τους στρατιωτικούς και όχι να τους φοβούνται ή να τους βλέπουν σαν αντίζηλους. Γιατί, αυτό, σημάδεψε και έβλαψε την Ελλάδα ακόμα και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν συγχρόνως και πολιτικοί και άφθαστοι στρατιωτικοί. Όσοι το κατανοήσουν και το υιοθετήσουν, θα μεγαλουργήσουν. Ίσως και να δοξαστούν... Θα περιμένουμε.