ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2)

Αλλά φαίνεται ότι από ένα σημείο και πέρα είχατε πειστεί ότι πρέπει να παραιτηθεί.

Ο Πρωθυπουργός; Ναι, αμέσως.

Όχι, εσείς ήσασταν έτοιμος να δεχθείτε την παραίτηση.

Ναι, αφού μου είπε ότι θα παραιτηθεί επ αυτού για αυτό έγινε και η συζήτηση.

Μάλιστα στην στιχομυθία που γίνεται σύμφωνα με τα πρακτικά, σας λέει ότι θα στείλω αύριο την

επιστολή…

Όχι, δεν υπήρχαν πρακτικά. Ήμαστε οι δυο μας μέσα στο δωμάτιο. Του είπα εκείνη τη στιγμή, τότε θα πρέπει να προβώ, εφόσον παραιτείστε τώρα ασχέτως αν μου στείλετε την παραίτηση αύριο γραπτώς, εγώ θα πρέπει να προχωρήσω στις ενέργειές μου. Και μου λέει το αντιλαμβάνομαι απολύτως αυτό.

Και μετά από λίγο καλέσατε το Νόβα. Άρα;

Κάλεσα τον Πρόεδρο της Βουλής και τον ρώτησα αν θα δεχθεί να γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Δεν υπήρχε καμιά προ συνεννόηση με το Νόβα για αυτό το θέμα;

Έπρεπε να πάρω τον επόμενο αρχαιότερο αν θα δεχόταν γιατί θα μπορούσε να μου πει δεν δέχομαι, οπότε τελείωνε η υπόθεση εκεί. Μπορούσα να πάω στην αντιπολίτευση αλλά δεν έγινε αυτό.

Όμως οι επιστολές αυτές οι οποίες είναι αρκετά σκληρές…

Λάθος, μα το έχω πει πολλές φορές ότι ήταν από τα λάθη. Δόξα τω Θεώ άνθρωπος είμαι έκανα λάθη.

Ένας από τους συντάκτες ήταν ο Κόκκας;

Δεν το ξέρω αυτό. Εγώ ξέρω ότι συνεργάστηκα με τον Χοϊδά επ αυτού. Μετά εκ των υστέρων ακούω ότι είχε συμμετοχή και σε αυτό ο Κόκκας. Τώρα από εκεί και πέρα αυτό είναι, δεν μου το είπε εμένα ο ίδιος ο Κόκκας ότι συνεργάστηκε.

Έμμεσες επαφές με τους πολιτικούς του κέντρου που εκ των υστέρων αποστάτησαν, πήγαν δηλαδή με τις κυβερνήσεις εκτός Παπανδρέου είχατε πριν εσείς;

Ο κ. Κωστόπουλος, ο Τούμπας εκλήθησαν αμέσως από εμένα εάν θα δεχόντουσαν να μπουν στην Κυβέρνηση, είπαν ναι. Ο Μητσοτάκης ο οποίος είπε ότι θα πάει να συζητήσει με τον Παπανδρέου. Και μετά ήρθαν μερικοί άλλοι, δεν θυμάμαι πόσοι ήταν τώρα. Πρέπει να σας πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσοι μπήκαν στην πρώτη Κυβέρνηση. Αλλά πρώτα μπήκε ο Κωστόπουλος και ο ναύαρχος Τούμπας.

Αυτά γίνονται μετά την παραίτηση λέτε.

Ναι, ακριβώς μετά από 2, 3 ώρες.

Αλλά λέω πριν την παραίτηση είχατε σχηματίσει μια εικόνα ότι…

Βέβαια, είχα εικόνα ότι σε όλη αυτή την κρίση όσον αφορά το θέμα της ανακρίσεως υπήρχε μεγάλη ένταση και διαφωνούσαν πολλοί μέσα στην Κυβέρνηση. Αυτό το ήξερα, ήταν ξεκάθαρο αυτό. Λοιπόν, εγώ ήξερα ότι εάν υπήρχε αυτή η κρίση θα έπρεπε να απευθυνθώ σε αυτούς και αυτοί θα δεχόντουσαν ή δεν θα δεχόντουσαν να μπουν στην Κυβέρνηση.

Για τον ΑΣΠΙΔΑ πως μάθατε εσείς;

Α, δεν θυμάμαι. Από τις εφημερίδες, δεν θυμάμαι. Νομίζω ότι ξεκίνησε από τον στρατηγό το Γρίβα από την Κύπρο. Από εκεί ξεκίνησε, μου έστελνε και πολλές επιστολές, μου έλεγε για αυτή την υπόθεση. Και κυρίως από τις εφημερίδες ξεκίνησε όλο αυτό.

Έχω συζητήσει με τον τότε Υπουργό Άμυνας, τον κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος μου λέει ότι σας είχε επισκεφτεί μια φορά.

Μα νομίζω πολλές φορές διότι ήταν Υπουργός.

Ναι, σε μια συγκεκριμένη συζήτηση, συζητάτε το θέμα των μεταθέσεων των αξιωματικών, τους οποίους εσείς δεν θέλετε να μετατεθούν. Και σας λέει ότι δεν είναι δικοί σας, το θυμάστε καθόλου;

Όχι δεν το θυμάμαι. Που να το θυμάμαι τώρα. Ξέρετε, βλέπετε τόσους ανθρώπους, δεν μπορείς να θυμάσαι κάθε κουβέντα. Για να είμαι σίγουρος του τι λέτε, ισχυρίζεται ότι μου είπε ότι δεν είναι δικοί μου αξιωματικοί μερικοί που θα μεταθέσει ο ίδιος αλλά είναι δικοί του δηλαδή; Δεν κατάλαβα.

Ακριβώς. Λέει ότι συζητήθηκε το θέμα κάποιων μεταθέσεων αξιωματικών και του είπατε εσείς ότι δεν θέλετε να γίνουν αυτές οι μεταθέσεις και σας είπε ότι δεν είναι δικοί σας άνθρωποι αυτοί.

Δεν το θυμάμαι αυτό και αμφιβάλλω αλλά τι να σας πω, δεν το θυμάμαι.

Μπαίνω στο σκέλος τώρα της συνωμοσίας για το πραξικόπημα. Υπήρχε ο ΙΔΕΑ από παλιότερα, αυτό ήταν σε γνώση του παλατιού και πριν ακόμα…

Βεβαίως ήταν εν γνώσει του. Κοιτάξτε να δείτε, τώρα οι τηλεθεατές σας που μας κοιτάνε φαντάζομαι ότι μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει ιδέα για τα θέματα που υπήρχαν τότε. Και πρέπει να σας πω ούτε και εγώ ξέρω τις λεπτομέρειες. Γιατί αυτή η οργάνωση ΙΔΕΑ ήταν όταν εγώ ήμουν παιδάκι.

Ο Βασιλέας Παύλος το ήξερε και θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μια μέρα ήμουν παρών σε αυτή τη συζήτηση, ο Πρωθυπουργός επέμενε να γίνει αρχηγός του επιτελείου ο στρατηγός ο Καρδαμάκης ο οποίος ήταν αρκετά νεότερος και ήταν μπροστά του πολλοί άλλοι στρατηγοί οι οποίοι ήταν πολύ καλύτεροι, κυρίως ο διοικητής του 3^ου σώματος στρατού ο Παπαθανασιάδης.

Δεν δεχόταν ο Καραμανλής τον Παπαθανασιάδη διότι θεωρούσε ότι ήταν δημοκρατικών τάσεων, ότι ήταν της φιλελευθέρας παρατάξεως του Παπανδρέου κλπ. Και θυμάμαι του έλεγε ο πατέρας μου, μα τι ενδιαφέρει τι πιστεύει πολιτικά ο καθένας; Ποιος είναι ο καλύτερος στρατηγός, αυτό θέλουμε. Ο άνθρωπος που θέλεις να βάλεις εσύ εκεί πέρα, πρώτον δεν είναι ούτε του πεζικού, ούτε του πυροβολικού, συνήθως αυτές οι 3, είναι του Μηχανικού. Δεύτερον, είναι μέλος αυτής της παλιάς οργανώσεως του ΙΔΕΑ που είχαν κάνει ήδη ένα κίνημα, ψευτοκίνημα βασικά, στο Πεντάγωνο επί ημερών Παπάγου που το σταμάτησε ο Παπάγος.

Όχι, επέμενε. Μου έκανε εντύπωση δηλαδή πόσο επέμενε ο Καραμανλής να μπει ο Καρδαμάκης. Στο τέλος υπεχώρησε ο πατέρας μου δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο. Χωρίς να το ξέρει ο Βασιλέας Παύλος ούτε εγώ, γιατί δεν τα ξέραμε αυτά τα πράγματα, ο Καρδαμάκης άρχισε και μάζευε όλους αυτούς τους αξιωματικούς οι οποίοι είχαν σχέση με το ΙΔΕΑ που μετά από πολλά χρόνια έκαναν το κίνημα. Και ήρθαν, πιάσανε όλα τα πόστα στην Αθήνα.

Η ίδια περίπτωση περίπου έγινε μετά από πολλά χρόνια όταν ο Παπανδρέου ήταν Πρωθυπουργός και εγώ είχα πλέον γίνει Βασιλεύς. Και θυμάμαι την ημέρα που έφτασαν στην Ελλάδα τα καινούργια αεροσκάφη τα F 104 και είχαμε πάει σε μια τελετή κάτω στο Ελληνικό. Και μετά από την τελετή είχαμε ακρόαση για να συζητήσουμε το ποιος θεωρούσε ο Πρωθυπουργός ότι έπρεπε να γίνει αρχηγός του επιτελείου.

Και μου έλεγε ότι ήθελε να διαλέξει ένα όνομα, τώρα δεν θυμάμαι, και ήταν 5^ος ή 6^ος στη σειρά. Και του λέω, κύριε Πρωθυπουργέ έχοντας υπόψη το ότι είσαστε εκτός εξουσίας τόσα χρόνια και τώρα αναλάβατε αυτή τη θέση και πρώτη ενέργεια που θα κάνετε στον στρατό είναι να βάλετε έναν αξιωματικό αρχηγό του στρατού, ο οποίος είναι 6^ος ή 7^ος στη σειρά.

Και έχετε μπροστά σας τον πρώτο ο οποίος είναι κατά παρασάγγας καλύτερος από επιτελικό μυαλό και σας συνιστώ ενθέρμως να βάλετε αυτόν διότι η Ελλάς έχει αμυντικά σχέδια τα οποία είναι με μέτωπο προς το βορρά. Ο κίνδυνος αυτή τη στιγμή δεν έρχεται από εκεί, ο κίνδυνος έρχεται από ανατολάς και πρέπει να αναδιοργανωθούν όλα τα σχέδια τα επιτελικά και σας παροτρύνω να διαλέξετε αυτόν.

Μου λέει, αν διαλέξω τον Γεννηματά θα υποστώ μεγάλη πίεση από τη δική μου πλευρά διότι θεωρείτο ότι ήταν ανακατεμένος στη βία και νοθεία κλπ. Του λέω αυτή είναι η εκτίμηση που κάνω και αυτό σας συνιστώ να κάνετε. Δέχθηκε την εισήγησή μου εν αντιθέσει με τον Καραμανλή που δεν δέχτηκε του Βασιλέως Παύλου.

Πράγματι του έκαναν κολοσσιαία επίθεση, αλλά ο Παπανδρέου ο Γεώργιος είχε έναν ανδρισμό επάνω του. Μετά από 3 μήνες, δεν θυμάμαι πόσο ακριβώς, ήρθε σε ακρόαση στα ανάκτορα μόνο για ένα θέμα. Να με ευχαριστήσει ότι επέμενα να μπει ο Γεννηματάς. Μου λέει δεν έχω δει τέτοιο επιτελικό μυαλό και πραγματικά άλλαξε όλο το σχέδιο.

Που να ξέρει τώρα ο Παπανδρέου και εγώ ότι η πρώτη ενέργεια του Γεννηματά όταν ανέβηκε πάνω στο επιτελείο είναι να μάθει που είναι ο Παπαδόπουλος, που είναι ο Μακαρέζος, που είναι ο Πατακός, που είναι ο Λαδάς, που είναι ο Ιωαννίδης, που είναι όλοι αυτοί. Και τους σκόρπισε όλους. Αυτά τα έμαθα όταν έφυγα στην εξορία.

Και μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν ήρθε η Κυβέρνηση του Στεφανόπουλου, ζήτησαν να φύγει ο Γεννηματάς. Έφεραν τον Σπαντιδάκη ο οποίος τους ξανά μάζεψε. Και τα επόμενα είναι ιστορικά γεγονότα.

Εσείς βρήκατε καθόλου γνώση αυτών των αξιωματικών, Παπαδόπουλου, δεν τους ξέρατε καν ούτε κατά όνομα;

Όχι, πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Παπαδόπουλος ήταν, δεν ξέρω αν θυμάστε αυτή την ιστορία με το σαμποτάζ που έκαναν οι κομμουνιστές στη βενζίνη, ένα σύνταγμα στη βόρειο Ελλάδα. Γιατί φαντάζομαι αυτοί που μας ακούν δεν τα ξέρουν αυτά. Και είχε μεγάλη ένταση ότι οι κομμουνιστές πάνε και κάνουν σαμποτάζ κλπ.

Λοιπόν, ήρθε στο γραφείο μου τότε ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης, ο κ. Γαρουφαλιάς. Τον ρώτησα τι είναι αυτή η υπόθεση. Τίποτα. Του λέω τι τίποτα, εδώ χαλάει ο κόσμος. Όλες οι εφημερίδες με αυτό ασχολούνται. Μα δεν υπάρχουν κομμουνιστές να κάνουν σαμποτάζ μου λέει. Αυτό το σαμποτάζ το έκανε ο διοικητής. Λέω τι, ο διοικητής είναι κομμουνιστής και αυτός; Όχι μου λέει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένας εξτρεμιστής αξιωματικός. Λέω πως λέγεται; Γεώργιος Παπαδόπουλος. Και τότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα το όνομα Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Και μου λέει αυτός έβαλε ζάχαρη για να δημιουργήσει θέματα. Του λέω αυτά είναι απερίγραπτα. Προφανώς θα κάνετε ανάκριση και θα επιβληθούν κυρώσεις. Αστειεύεστε μου λέει; Δεν γίνονται αυτά. Του λέω γιατί; Μου λέει διότι ο πατέρας του είναι φίλος του Πρωθυπουργού και δεν με αφήνει να κάνω αυτή την ενέργεια. Λέω μνήσθητί μου Κύριε. Πόσο θα άλλαζε η ιστορία εάν, τώρα αυτή την ιστορία την απεκάλυψα ενώ ήταν γνωστή ενδεχομένως, αλλά την απεκάλυψα σε ένα συνάδελφό σας ο οποίος πήγε και ρώτησε τον Μανουσάκη. Ο οποίος ήταν γραμματεύς του… και επιβεβαίωσε την ιστορία.

Ναι, είναι γνωστό πλέον ότι…

Αλλά μέχρι τότε δεν ήξερε κανένας ότι είχα δει τον Γαρουφαλιά και μου είχε πει όλη αυτή την…

Όταν αποτυγχάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις δίνετε εντολή και στον Τσιριμώκο, ο οποίος ήταν και προερχόμενος από το ΕΑΜ. Αυτό…

Μα, κοιτάξτε να δείτε. Στο ΕΑΜ είχαν πάει πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι πήγαιναν στο ΕΑΜ διότι ήθελαν να πολεμήσουν εναντίον των Γερμανών. Μετά άλλαξαν όλα αυτά. Ο Τσιριμώκος ήταν μεγάλη φυσιογνωμία.

Ήθελα να προχωρήσουμε λίγο τη συζήτηση. Γίνονται κάποιες απόπειρες μετά να βρεθεί κάποια λύση. Αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει κάποιο αδιέξοδο και εσείς εκείνη την εποχή. Και υπάρχει μια συνάντηση στο δημαρχείο της Πάτρας το Νοέμβριο του 1966 που συναντάτε τον Κανελλόπουλο και του λέτε να συναντηθεί με τον Παπανδρέου.

Το διάβασα κάπου και αυτό και νομίζω έτσι έγινε. Δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες. Νομίζω ότι ζήτησα από τον Δήμαρχο να με αφήσει για λίγο με τον κ. Κανελλόπουλο για να τον πείσω να συναντηθεί με τον κ. Παπανδρέου.

Κοιτάξτε να δείτε, εδώ είχαμε μπει σε αρκετά μεγάλη ένταση στην Ελλάδα. Και επειδή εγώ πάντα διατηρούσα καλές σχέσεις και με τον κ. Κανελλόπουλο και με τον κ. Παπανδρέου θεώρησα ότι πρέπει να βρεθεί κάποια διέξοδος, κάποια λύση για να πάμε σε εκλογές. Δεν ήταν εύκολο όμως.

Πρώτον, έπρεπε να δω εάν υπήρχε έδαφος μεταξύ συνεννοήσεως. Δηλαδή, θα θέλανε να συναντηθούν; Θα ήθελαν να βρουν μια λύση; Και διαπίστωσα ότι ναι το θέλανε. Οπότε έστειλα τον Μπίτσιο να αρχίσει τις συζητήσεις και κυρίως πρώτα με τον Παπανδρέου.

Όταν είδα ότι ο Παπανδρέου πραγματικά τον ενδιέφερε πάρα πολύ αυτό, μου έθεσε έναν όρο αμέσως. Ότι εάν προχωρήσουμε σε αυτό δεν πρέπει να το μάθει κανένας. Αυτό πραγματικά είναι ένα από τα μυστήρια. Διότι δεν ξέρω αν ξέρετε ότι υπάρχει η περίφημη αυτή British Intelligence Service και έλεγαν ότι σε δύο χώρες δεν χρειάζεται να υπάρχουν intelligence service.

H μία είναι στην Ιαπωνία δεν θα μάθεις τίποτα και μια στην Ελλάδα που δεν είναι κανένα μυστικό. Λοιπόν, αυτό διατηρήθηκε ως μυστικό. Δεν το έμαθε κανένας. Και απεκαλύφθη μόνον όταν έγιναν οι δίκες των συνταγματαρχών και το απεκάλυψε ο Κανελλόπουλος. Εμένα βεβαίως με συνέφερε όπως συνέφερε και τον κ. Κανελλόπουλο να βγουν αυτά. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να είναι κρυφό. Αλλά εφόσον ο Παπανδρέου επέμενε ότι έπρεπε να μην το ξέρει κανένας το σεβαστήκαμε και το κρατήσαμε μυστικό.

Έγιναν κατ ιδίαν οι διαπραγματεύσεις και ζήτησα από τον Κανελλόπουλο να συναντηθεί με τον Παπανδρέου και τα βρήκανε. Και αρχίσανε συζητάγανε και πετάγεται και ο Μπίτσιος ήταν παρών, δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες, αλλά φτάσανε σε ένα συγκεκριμένο χαρτί.

Έπρεπε τότε να έρθουν να με βρουν στο Τατόι, έπρεπε εγώ εκείνη τη στιγμή να αδειάσω το Τατόι από όλο τον κόσμο για να μην τους δει κανένας. Για να μην καταλάβουν ότι υπάρχει αυτή η συνεννόηση. Και ήταν και ο Παπανδρέου και ο Κανελλόπουλος και ο Μπίτσιος στο γραφείο μου στο Τατόι και κάναμε την τελική συζήτηση.

Τώρα, πρέπει να καταλάβετε ότι ήταν τόσο λεπτομερής αυτή η συζήτηση που η συμφωνία των δύο ηγετών ήταν για κάθε Υπουργό, για κάθε υφΥπουργό, για κάθε γενικό γραμματέα. Θυμάμαι που γύρισα στον Παπανδρέου και του λέω, εφόσον συμφωνείτε ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος θα είναι ο Γιάννης Παρασκευόπουλος ο διοικητής της Εθνικής τραπέζης αφού ο κ. Κανελλόπουλος άρει τη εμπιστοσύνη από την Κυβέρνηση, και του αναθέσω την εντολή, όλο αυτό το συμβόλαιο αν θέλετε, αυτή η συμφωνία, εξαρτάται ότι θα τηρηθούν όλες οι διατάξεις.

Αν μου πει τώρα ο Παρασκευόπουλος μα εγώ θέλω αυτόν Υπουργό και αυτόν Υπουργό, τι θα κάνω εγώ; Α, μου λέει αυτό είναι δικό σας πρόβλημα. Αν θέλετε να διατηρηθεί η Βουλή αυτό είναι δικό σας πρόβλημα. Λέω, ευχαριστώ πολύ. Και πραγματικά ήταν αρκετά δύσκολο να πω στον Παρασκευόπουλο χωρίς να του αποκαλύψω ότι έχει γίνει αυτή η συμφωνία ότι έπρεπε όλοι όσοι είναι στον κατάλογο ότι έχει συμφωνήσει Παπανδρέου και Κανελλόπουλος πρέπει να γίνει.

Τον ρώτησα σε μια στιγμή μπροστά τον Κανελλόπουλο, εάν θεωρεί ότι αυτή η συμφωνία θα διατηρηθεί. Διότι του είπα ότι αν πράγματι αυτή η συμφωνία διατηρηθεί, η Ελλάς βγήκε από το αδιέξοδο. Μπαίνουμε πλέον σε μια ομαλότητα, μπαίνουμε σε μια κατάσταση που ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει το μέλλον, θα μπούμε σε εκλογές και θα μπούμε σε μια ύφεση. Αντιλαμβάνομαι την ερώτησή σας. Εγώ είμαι ο αρχηγός του κόμματος, εγώ αποφασίζω. Λέω εντάξει, απλώς ήθελα να ρωτήσω.

Αλλά απεδείχθη στο τέλος ότι δυστυχώς αυτή η συμφωνία δεν διατηρήθηκε. Και έπεσε η Κυβέρνηση του Παρασκευόπουλου και μπήκαμε σε μια κρίση. Και τώρα αυτό που σας περιγράφω ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Γεώργιο Παπανδρέου και εκείνη την ημέρα είδα όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Πρώτον τον Παπανδρέου, δεύτερο τον Κανελλόπουλο, τρίτο τον Στεφανόπουλο, τέταρτο τον Πρόεδρο της Ε.Δ.Α. τον κ. Πασαλίδη και πέμπτον τον κ. Μαρκεζίνη.

Είπα σε όλους τους συνομιλητές μου ότι θα κρατήσω σημειώσεις για όλες τις λύσεις που θα μου προτείνουν. Και αν δω ότι υπάρχει μια από αυτές τις λύσεις που συμφωνούν οι περισσότεροι ή όλοι, τότε θα προχωρήσουμε σε αυτή τη λύση. Το δέχτηκαν όλοι και αρχίζοντας με τον Γεώργιο Παπανδρέου μου εισηγήθηκε, θυμάμαι, η πρώτη λύση που προτείνω είναι να μου δώσετε την εντολή. Είναι η πρώτη λύση. Δεν το συνιστώ. Η δεύτερη είναι να δώσετε την εντολή στον κ. Κανελλόπουλο, δεν δύνασθε εφόσον δεν την δώσατε σε εμένα. Η τρίτη λύση είναι να κάνετε υπηρεσιακή Κυβέρνηση, δεν θα πετύχει διότι ήδη έπεσε. Και η τέταρτη λύση είναι να κάνουμε οικουμενική.

Και μετά, αφού χαριτολογήσαμε για λίγο γιατί ήταν πάντοτε ευχάριστη η συζήτηση με το γέρο, μου λέει σε μια στιγμή Βασιλεύ πρόσεχε τη χούντα. Του λέω, Πρόεδρε ποια είναι αυτή η χούντα τελικά; Βλέπω στην εφημερίδα τελικά, η χούντα. Προσέξτε λέει τη χούντα. Λέω, μήπως ξέρετε κάτι και δεν μου το λέτε; Και χαμογέλασε. Του είπα ένα - δυο άλλα πράγματα που δεν χρειάζεται να τα πούμε. Και έφυγε και τον αποχαιρέτησα.

Μετά ήρθε ο Κανελλόπουλος, μου είπε διάφορες λύσεις και την οικουμενική. Ήρθε ο Πασαλίδης, ο Στεφανόπουλος το ίδιο, μετά ήρθε ο Πασαλίδης. Ο οποίος μάλιστα είχε και μια πολύ ψιλή φωνή. Ο Πασαλίδης όπως θα γνωρίζετε από την ιστορία ήταν και στην Κυβέρνηση των Μενσεβίκων στη Ρωσία, μια μεγάλη προσωπικότητα.

Και μου λέει μια λύση υπάρχει Βασιλιά. Λέω ποια είναι η λύση; Μου λέει, η οικουμενική. Του λέω Πρόεδρε, εγώ οικουμενική δεν κάνω. Μου λέει γιατί; Λέω αν κάνω οικουμενική και έρθετε όλοι μέσα εδώ στο ανάκτορο για να συμφωνήσουμε θα τσακωθείτε, θα γίνετε μαλλιά κουβάρια και θα γίνουμε ρεζίλι.

Ρε παιδί μου, εγώ σε ήξερα για έξυπνο και τώρα είσαι κουτός. Του λέω γιατί με βρίζεις Πρόεδρε; Μου λέει άκουσε εδώ, είναι απλά τα πράγματα. Φώναξέ μας να κάνουμε οικουμενική. Δεχόμαστε; Θα ανεβείς εσύ. Δεν δεχόμαστε; Εσύ πάλι θα ανεβείς και θα γίνουμε εμείς ρεζίλι. Σηκώθηκα επάνω, λέω, η καλύτερη συμβουλή που έχω πάρει μέχρι σήμερα.

Και βγήκαμε έξω, ήταν ο μόνος τον οποίο συνόδευσα γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει άνετα και χαριτολογώντας του λέω, στηρίξου πάνω στο Βασιλιά σου και θα πάνε όλα καλά. Και πήγε και το είπε στους Δημοσιογράφους βγαίνοντας έξω. Και μου λέει, άντε πάμε γιατί περνάει η ώρα και περιμένει ο σατανάς. Λέω, πως το είπατε αυτό; Μου λέει δεν ξέρεις ποιος είναι ο σατανάς; Όχι, του λέω, δεν ξέρω, ποιος είναι; Μου λέει ο Μαρκεζίνης.

Και περίμενε ο κ. Μαρκεζίνης στο γραφειάκι μέσα και του λέω, κύριε Πρόεδρε των Προοδευτικών έχετε υπόψη σας πως σας αποκαλεί ο Πρόεδρος της Ε.Δ.Α.; Μου λέει, το ξέρω, το ξέρω, σατανά με λέει. Το ήξερε από πριν.

Εν πάσει περιπτώσει, όλοι είχαν διάφορες λύσεις αλλά όλοι είχαν εισηγηθεί την οικουμενική. Όταν τελείωσαν οι ακροάσεις ζήτησα από τον κ. Μπίτσιο αν μπορούσε να πάρει τηλέφωνο τον Πρόεδρο της Ενώσεως Κέντρου και εγώ άκουγα τη συζήτηση από το άλλο τηλέφωνο. Και του λέει ο Παπανδρέου, τι είπες κ. Μπίτσιο; Οικουμενική; Δεν μπορώ οικουμενική. Και έκλεισε το τηλέφωνο.

Του λέω κύριε Μπίτσιο δεν το είπες καλά. Ξανά πάρε τον, ξανά πες του, συμφωνήσατε σήμερα το πρωί ότι θα δεχθείτε όποια λύση συμφωνούν όλοι και η μόνη λύση που συμφωνούν όλοι είναι η οικουμενική. Του το είπατε σήμερα το πρωί. Και θα ήθελε ο Βασιλεύ στις 6 η ώρα να μαζευτείτε για να κάνουμε Κυβέρνηση, να πάμε σε εκλογές να τελειώνουμε.

Τον ξαναπαίρνει και του λέει, άκουσε κύριε Μπίτσιο. Άλλο το τι είπα στον Βασιλέα σήμερα το πρωί και άλλο τι μπορώ να κάνω σήμερα το βράδυ. Οικουμενική δεν μπορώ. Προφανώς πήγαν και τον μετέπεισαν, δεν ξέρω. Έχω ακούσει πολλά. Αλλά το θέμα είναι ότι εκεί μπήκαμε στην τραγωδία. Διότι εάν είχε δεχθεί την οικουμενική Κυβέρνηση την οποία δέχθηκαν οι Αριστεροί, δέχθηκαν οι Προοδευτικοί, δέχτηκε το συντηρητικό κόμμα, η Ελλάς θα πήγαινε στις εκλογές με οικουμενική Κυβέρνηση και θα ήμασταν σε άλλη κατάσταση. Τότε έδωσα την εντολή στον κ. Κανελλόπουλο και τα υπόλοιπα τα ξέρετε.