ΑΝΤΑΝΤ & ΕΛΛΑΔΑ

Ο Κώστας Ν. Μπαρμπής, είναι ένας από τους κορυφαίους, κατά πολλούς, σύγχρονος ιστορικός της χώρας, συγγραφέας και μεταφραστής (από τρεις ξένες γλώσσες) 97 βιβλίων. Ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο να παρουσιάσει τα κακουργήματα των "μεγάλων ημών προστατών" της Δύσης, εις βάρος του ελληνισμού. Και οι εκδόσεις «Ελεύθερος Κόσμος» με ξεχωριστή ικανοποίηση, κυκλοφορούν και το δεύτερο τόμο του πονήματός του "Αντάντ κατά Ελλάδος - Θύτης και Θύμα" και στην συνέχεια το δίτομο έργο του "Η Ελλάδα στον εικοστό αιώνα". Μίλησα μαζί του στο (προικισμένο με χιλιάδες ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα έργα) σπουδαστήριο του και μεταφέρω, για χάρη των αναγνωστών της εφημερίδας την πολύτιμη καταθεσή του, που αποπνέει πάθος για την ιστορική αλήθεια και έρωτα για την Ελλάδα:
συνέντευξη στον Ιάσωνα Πρ. Λάιο


Κύριε Μπαρμπή, είστε αμείλικτος και στο δεύτερο τόμο του βιβλίου σας κατά των συνεταίρων την Αντάντ. Μας κατέτρεξαν μόνο κατά τον Α΄ Π.Π.;Όχι βέβαια. Αφού συντέλεσαν (όπως κατέδειξα στο βιβλίο μου για τον Παλαιολόγο) αποφασιστικά για την άλωση της Βασιλεύουσας και την καθυπόταξη της Ορθοδοξίας στις τουρκομογγολικές ορδές, αδιαφόρησαν κυνικά για την τύχη του ελληνισμού στα φρικαλέα χρόνια της δουλείας. Και όταν το έθνος εξεγέρθηκε (σχεδόν στο σύνολό του), στο πλευρό των θυσιαζόμενων αγωνιστών βρέθηκαν μόνο οι φιλέλληνες - ούτε ένα επίσημο κράτος, με μοναδική εξαίρεση τον (πατέρα του Όθωνα) Λουδοβίκο της Βαυαρίας. Και το Ναβαρίνο προκλήθηκε από πρωτοβουλία των ναυάρχων και όχι από εντολές των εξουσιαστών, γι' αυτό και οι δύο τουλάχιστον, από τους τρείς, τιμωρήθηκαν... Και βέβαια είχαν προηγηηθεί τα αισχρά, τοκογλυφικά, άθλια "δάνεια" των κιναίδων της Αλβιόνας, που ρούφηξαν το αίμα μας επί έτη μακρά...


Και πώς δέχθηκαν τον Καποδίστρια οι "προστάτες";
Τον δέχθηκαν αναγκαστικά. Και στη συνέχεια τον δολοφόνησαν, από φόβο μήπως διακονίσει τα ρωσικά συμφέροντα. Ωστόσο είχε προηγηθεί η εξόντωση του σταυραετού της Ρούμελης, Γ. Καραϊσκάκη, από ελληνικό όπλο, αλλά με αγγλικό σχέδιο και αμοιβή του φονιά, επειδή ο φυματικός εκείνος πρωταγωνιστής του αγώνα, αξίωνε να περιληφθεί και η Στερεά στο υπό δημιουργία κράτος, ενώ οι αποικιοκράτες του Λονδίνου επιδίωκαν τα όρια του να περιλαμβάνουν μόνο το Μοριά. Για να τον καταστήσουν, όπως τα επτάνησα, όπως αργότερα την Κύπρο, όπως επεδίωξαν και για την Κρήτη, προτεκτοράτο (αν όχι αποικία τους). Ύστερα θα εξώσουν, αυτοί και όχι ο Ελληνικός λαός, τον Μεγαλοϊδεάτη Όθωνα...


Εγκλήματα εις βάρος της Ελλάδος
Γιατί;
Επειδή είχε το "θράσος" να εποφθλαμιά κατεχόμενα ελληνικά εδάφη, βόρεια της Λαμίας, ενώ οι πέραν της Μάγχης "άνδρες" απαιτούσαν να μην θιγεί ούτε τετραγωνικό εκατοστόμετρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και επειδή αρνήθηκε να αναλάβει σχετική δέσμευση με αντίδωρο τα υποδουλωμένα στην Αλβιόνα Ιόνια. Αργότερα, διά του οργάνου τους στην Ελλάδα Χαρ. Τρικούποη, θα την οδηγήσουν στην πτώχευση, ώστε να την σύρουν στον πόλεμο του 1897 και στην απομύζησή της από το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και το μονοπώλιο. Ο διπλασιασμός χώρας και πληθυσμού χάρη στο Στρατηλάτη Κωνσταντίνο προκαλεί δυσφορία και ανησυχίες σε πολλούς, ενώ κάποια φιλοτουρκική μειονότητα οπλίσε το χέρι του Σχοινά, που θα δολοφονήσει πισώπλατα τον Γεώργιο Α΄. Και αφού ωθήσουν, διά του ετέρου οργάνου τους Ελ. Βενιζέλου, τη δύσμοιρη χώρα στο μικρασιατικό όλεθρο (τα τρομερά παρασκήνια του οποίου καλύπτονται από το υπό έκδοση τρίτομο έργο μου) και στον αφανισμό του Ελληνισμού Ιωνίας και Πόντου, θα εξοντώσουν στις 29-1-1941, τον Ι. Μεταξά (στη βιογραφία του έχω καταθέσει συγκλονιστικά στοιχεία), που είχε εισαχθεί στον "Ευαγγελισμό" με φαρυγγίτιδα, από φόβο μήπως αποδεχθεί την ευνοϊκότατη για την Ελλάδα πρόταση (για ανακωχή στην Β. Ήπειρο και ουδετεροποίηση της χώρας), την οποία είχε κομίσει (ινκόγκνιτο) στην Αθήνα ο Βίλχελμ φόν Κανάρης...


Δηλαδή, ουδέποτε άφησαν την Ελλάδα ήσυχη να ρυθμίσει τα του οίκου της...Ασφαλώς όχι! Δεν δέχθηκαν την μετάβαση του Γεωργίου Β΄ (Απρίλιος 1941) στην Κύπρο. Εξέθρεψαν με όπλα και στερλίνες, τον κομμουνιστικό συρφετό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (όπως εκθέτω στο ογκώδες πόνημά μου η "Τραγωδία της Ελλάδος εις πράξεις τρείς") και του πρόσφεραν τη δυνατότητα να διαλύσει τις εθνικές δυνάμεις στην Μ. Ανατολή και να πραγματοποιήσει τα εφιαλτικά Δεκεμβριανά, με τις βάρβαρες εκτελέσεις χιλιάδων ακραιφνών Ελλήνων και Ελληνίδων. Θα αρνηθούν να ισχύσει και για την Κύπρο (λίκνο πανάρχαιου πολιτισμού) η αρχή της αυτοδιάθεσης, που είχαν παραχωρήσει σε πρώην κανιβαλους των αποικιών τους. Εξώθησαν τον Μεντερές και τον αιμοδιψή τουρκικό όχλο στο πογκρόμ της 5/6 Σεπτεμβρίου 1955 στην Πόλη και στη Σμύρνη (το ομολόγησε ο μισαρός ανθέλληνας Χάρολντ Μακμίλαν) και σε αγαθή συνεργασία με τον Αυστριακογερμανοαμερικανοεβραίο Χένρι Κίσσιγνκερ επέτρεψαν στον "Αττίλα ΙΙ" να μακελέψει και να ακρωτηριάσει τη Μεγαλόνησο. Και, φυσικά, θα είναι παρέα με τους υποτελείς στο σιωνιστικό λόμπι "πλανητάρχες" μεταξύ των πρώτων που αναγνώρισαν ως "Μακεδονία" το γυφτοκρατίδιο των Σκοπίων. Σε όλα αυτά έχω αφιερώσει χιλιάδες σελίδων στα βιβλία μου. Αλλά ο β τόμος του έργου μου "Αντάντ κατά Ελλάδος" είναι αφιερωμένος στην καταστροφική εκείνη περίοδο του εθνικού διχασμού, η ολοκληρωτική ευθύνη και ενοχή για τον οποίο βάρυνε (όπως παραδέχτηκε στις 17-12-1929 από το βήμα της Βουλής) τον ανακηρυγμένο από λιβανιστές "εθνάρχη", αλλά στην πραγματικότητα "εθνικό ολετήρα" Ελ. Βενιζέλο. Που χώρισε την πατρίδα και το λαό στα δύο με τις λόγχες, τις πλάτες και τις χορηγίες των Αγγλογάλλων. Προκειμένου να τη σύρει, παρά τη βούληση της ογκώδους πλειοψηφίας του λαού, στη σύγκρουση στρατοκρατών - αποικιοκρατών με το μέρος των δευτέρων, χωρίς αυτοί να δεσμεύονται, όπως αξίωνε ο Κωνσταντίνος, a priori όχι να ικανοποιήσουν, μετά την νικηφόρα γι' αυτούς έκβαση της, τις εθνικές μας βλέψεις, αλλά ούτε καν να εγγυούνται τα τότε συνορά μας. Και τούτο, επειδή προθεσή τους ήταν να δελεάσουν τους Βούλγαρους σε σύμπραξη ή σε ουδετερότητα, με προσφορά αιματοπότιστων ελληνικών και σερβικών εδαφών. Με το Σέρβο πρωθυπουργό Πάσιτς να αποκρούει αγανακτησμένος το δεύτερο, αλλά με τον "εθνάρχη" να εισηγήται στον Ανώτατο Άρχοντα το πρώτο, έναντι ισομεγεθούς ανταλλάγματος στην Μικρά Ασία, αν και όταν η Αντάντ θα κέρδιζε τον πόλεμο....


Ο Εθνοκτόνος διχασμός
Ποιές ήταν οι συνέπειες εκείνου του διχασμού;
Κυριολεκτικά εθνοκτονικές! Αν ο Βενιζέλος οπισθογραφούσε την αξίωση του Στρατηλάτη να δεσμευτούν προκαταβολικά οι Ανταντικοί για τα εδαφικά και άλλα οφέλη που θα είχε η χώρα εισερχόμενη στο σφαγείο ενός πολέμου των μεγάλων, όπως είχε συμβεί στις περιπτώσεις Ιταλίας και Ρουμανίας, η Ελλάδα ενωμένη θα αποκτούσε, ασφαλώς, τη Βόρεια Ήπειρο, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, τη Θράκη και θα εξασφάλιζε την προστασία του τεραστίου , ελληνισμού Ιωνίας, Πόντου, Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου, Τενέδους. Ο δήθεν "εθνάρχης" όμως, επέμενε για συμμετοχή στο μακελειό χωρίς προοιμιακές δεσμέυσεις των αποικιοκρατών, επαφιώμενος στις αγαθές μεταπολεμικές διαθέσεις τους. Και αγνοώντας ένα ακατάλυτο στο χρόνο (και δίχως εξαιρέσεις) κανόνα, κατά τον οποίο οι Μεγάλοι, όταν αναδειχθούν νικητές, μεριμνούν αποκλειστικά για τα δικά τους συμφέροντα και "λησμονούν" τους μικρούς, που είχαν την ασυγχώρητη αφέλεια να θυσιαστούν για χάρη τους....
Στον β΄ τόμο του πονήματός μου (σχεδόν 400 σελίδες μεγάλου σχήματος) περιλαμβάνονται συγκλονιστικά και σχεδόν στο σύνολό τους άγνωστα στοιχεία (απόρρητα έγγραφα, υπομνήματα, αλληλογραφία, επιμελώς αποκρυβόμενα στοιχεία, σκοτεινά παρασκήνια) για: το Ρούπελ, το Δ΄ Σώμα Στρατού, τους εκβιαστικούς αποκλεισμούς της χώρας και τους θανάτους από ασιτία, την άρπαγή των πολεμικών μας σκαφών, την κατάληψη ταχυδρομείων και τηλεγραφείων. Τη φοβερή λογοκρισία. Την ιταμή αξίωση για παράδοση των τιμημένων όπλων των βαλκανικών πολέμων. Τα "Νοεμβριανά". Τον κανονιοβολισμό της Αθήνας. Τις απειλές για βομβαρδισμό του Παρθενώνα. Το νέο "Μολών Λαβέ". Το χυδαίο εξαναγκασμό σε ταπείνωση της σημαίας μας...


Δηλαδή, είχε υποστεί τόσα πολλά από την Αντάντ η χώρα μας;
Και όχι μόνο αυτά! Αδιαφορώντας για τις επιθυμίες του ελληνικού λαού, κυρίαρχου, υποτίθεται, κατά το διεθνές δίκαιο στον οίκο του - και με προσφυγή στις αισχρές μεθόδους των μυστικών τους υπηρεσιών (σε απειλές, εκβιασμούς, κατασχέσεις φορτίων τροφίμων, καταλήψεις νησιών, συλλήψεις αντιφρονούντων, εξαπατητικές επιθέσεις κατά δικών τους πρεσβειών) κατέληξαν να στείλουν σαν "γκαουλάϊτερ" στη μικρή κι αδύναμη Ελλάδα τον Σάρλ Ζονάρ. Που, βιάζοντας όλες τις γενικές αρχές του δικαίου και της ηθικής και απειλώντας να κονιορτοποιήσει την Ακρόπολη, εκθρόνισε και εξόρισε το νόμιμο ανώτατο άρχοντα της πατρίδας μας (ελεύθερης και ανεξάρτητης χώρας!) και την οικογενειά του. Και εγκατέστησε αιματοβαμμένο δικτάτορα επί σαράντα περίπου μήνες το δικό τους άνθρωπο: τον Ελ. Βενιζέλο. Ο οποίος με τη δύναμη των Αντατικών όπλων και των Κρητικών χωροφυλάκων και χωρίς να αποτολμήσει να προσφύγει στις κάλπες, νεκρανάστησε τη "Βουλή των Λαζάρων" και κήρυξε τον πόλεμο κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Έστειλε στο εκτελεστικό απόσπασμα οκτώ δεκάδες αξιωματικών, οπλιτών και πολιτών. Εξοστράκισε στην Κορσική (!) τους κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους και εξόρισε στα νησιά χιλιάδες άλλους. Αποσχημάτισε κληρικούς, εξαιτίας του "αναθέματος". Κατάργησε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και την ισοβιότητα των δικαστικών, για να απολύσει χιλιάδες, επίσης ενόρκων και νομιμοφρόνων αξιωματικών. Έλαβε μέρος, με Σώμα Στρατού στην γαλλική εκστρατεία στην Ουκρανία, για να υποχρεωθούν οι μπολσεβίκοι να επιστρέψουν στο Παρίσι τα δάνεια που είχε χορηγήσει στις τσαρικές κυβερνήσεις. Και πραγματγοποίησε (παρά τις αντίθετες συμβουλές και προτροπές κορυφαίων ξένων πολιτικών και στρατιωτικών) το εγχείρημα στη Μικρά Ασία.
Το οποίο κατάστρεψε την Μεγάλη Ιδέα, τα εκατομμύρια των Ελλήνων Ιωνίας και Πόντου και τον ανθό του στρατού μας (όπως επιθυμούσαν οι ενδιαφερόμενοι για τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής Βρεταννοί, που επιδίωκαν αντιπερισπασμό με αίμα και θυσίες άλλου έθνους).
Και για το οποίο ο μέγιστος επιτελικός νους της φυλής κατά τον εικοστό αιώνα Ιωάννης Μεταξάς είχε ήδη προφητεύσει το Φεβρουάριο του 1915: "Οιαδήποτε προσάρτησις τμήματος, μικρού ή μεγάλου, της Μικράς Ασίας θα επέβαλλεν αναγκαστικώς μακράν και σκληράν εκστρατείαν προς το εσωτερικόν. Ο ελληνικός στρατός θα υπεχρεούτο να καταδιώξη τους Τούρκος ενδότερον, όπου θα ευρίσκετο μεταξύ εχθρικού εντελώς πληθυσμου, διότι ο ελληνισμός ευρίσκεται συμπαγής εις τα δυτικά παράλια. Προελαύνων ούτως ο ημέτερος στρατός, οσονδήποτε ισχυρός και αν ήτο, θα εξησθένει αναγκαστικώς, υποχρεούμενος να εγκαταλείπη φρουρούς διά την προστασίαν των συγκοινωνιών του. Αντιθέτως, οι Τούρκοι μαχόμενοι εις τον τόπον των, με τας ιδικάς των γραμμάς, θα ήσαν εις θέσιν να εκλέξωσι και την στιγμήν και την θέσιν επιθέσεως, ήτις θα συνέτριβε τας ελληνικάς δυνάμεις. Και εάν ακόμη η Ελλάς περιωρίζετο να καταλάβη μόνον την Σμύρνην με την ένδοχώραν της, το έργον της διατηρήσεως της πέραν της θαλάσσης κλήσεως αυτής, ενώπιον της συνεχούς απειλής των Τούρκων, θα απτέλει διαρκή εξάντλησιν για την Ελλάδα, τόσο των στρατιωτικών, όσον και των οικονομικών της δυνάμεων. Συνεπώς, οιονδήποτε στρατικόν εγχείρημα ημών εις τον χώρον της Μικράς Ασίας, δεν θα είναι μόνον πράξις καταστροφική, αλλά πράξις οιονεί αυτοκτονίας..."


Και τι έπραξαν οι χώρες της Αντάντ, όταν με δική τους απόφαση (Μάϊος 1919) στάλθηκε μια ελληνική μεραρχία στη Σμύρνη "για την τήρηση της τάξης";Στην πραγματικότητα οι Λόϋντ Τζόρτζ, Κλεμανσό και Ουίλσον έστειλαν εκεί, με ενθουσιασμό και χειροκροτήματα του Βενιζέλου και των συνεργατών του, τους Έλληνες στρατιώτες (πολλοί υπηρετούσαν από το 1912!), για να φράξουν τον δρόμο στους Ιταλούς που είχαν ήδη κατλάβει την Αττάλεια και σκόπευαν να προελάσουν και προς τη Σμύρνη. Και όταν ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) ξεσήκωσε την Τουρκιά σε "τζιχάντ" (*ιερό πόλεμο) και οι στρατηγοί Ζόφρ και Γούιλσον συμβούλευαν τον Βενιζέλο να αποχωρήσει, εκείνος απαντούσε πως δεν είχε ανάγκη ούτε στρατιωτικής, ούτε οικονομικήςε βοήθειας, και πως η Ελλάδα θα τα έβγαζε πέρα μόνη της. Αλλά δεν ήταν απλώς "μόνη της". Είχε εναντίον της (εξαιτίας της άφρονης συμμετοχής μας στην εκστρατεία των Γάλλων στην Ουκρανία) τον Λένιν και τους μπολσεβίκους (όπλα, πυρομαχικά, πετρέλαιο, ρούβλια). Και, ακόμα, τους Γάλλους (επιδίωκαν την αναβίωση των "διομολογήσεων") και τους Ιταλούς (διεκδικούσαν την Ιωνία για τον εαυτό τους), που ενίσχυαν παντοιοτρόπως τον Κεμάλ.


Και η Αγγλία;Αυτή, αφού μας ενέπλεξε, δεν μας χορήγησε (κατά δήλωση του πρωθυπουργού της το 1924) "ούτε τέσσερα φαρδίνια, ούτε ένα φυσίγγιο!" Αυτές τις αλήθειες, δικαιούται, αλλά και οφείλει να πληροφορηθεί ο επί δεκαετίες παραπλανημένος ελληνικός λαός. Και γι' αυτό δεν συγχωρείται να απουσιάζουν από καμία σοβαρή βιβλιοθήκη οι δύο τόμοι εκάστου των πονημάτων του πολυγραφότατου και εξάιρετου συγγραφέα, που θα οφείλονται στον "Ελεύθερο Κόσμο": "Αντάντ κατά Ελλάδος-θύτης και θύμα" και " Η Ελλάδα στον εικοστό Αιώνα".
πηγή: ελεύθ. κόσμος